من سم هستم.

در فیلم من سام هستم، سام دوسون (با بازی شان پن)، مردی با معلولیت ذهنی که در استارباکس کار می‌کند، تصمیم می‌گیرد برای سرپرستی دخترش لوسی (با بازی داکوتا فانینگ) بجنگد. اگرچه مادر لوسی، زنی بی‌خانمان، درست بعد از تولد لوسی او را ترک می‌کند، سام در ابتدا با کمک همسایه‌اش که از اختلال هراس از مکان‌های باز رنج می‌برد (با بازی دایان ویست) خوب از پس کار برمی‌آید. سام همچنین از گروهی از دوستانش کمک می‌گیرد، و همه چیز خوب پیش می‌رود تا اینکه لوسی در سن ۷ سالگی از نظر فکری از سام پیشی می‌گیرد. وقتی خدمات حمایتی خانواده سعی می‌کنند لوسی را از سام بگیرند، او از ریتا هریسون (با بازی میشل فایفر)، وکیل سرسختی، کمک می‌گیرد. و البته، او از سام یاد می‌گیرد که وقت بگذارد تا گل‌ها را بو کند و با پسرش بازی کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد کاری که سم باید انجام دهد تا تمام نیازهای لوسی را برآورده کند، صحبت کنند. چه مشکلاتی احتمالاً با بزرگ‌تر شدن لوسی خواهند داشت؟
• ریتا چه چیزی از سم آموخت و چرا فقط سم می‌توانست آن را به او بیاموزد؟
• تعداد زیادی از شخصیت‌های این فیلم با مشکلات تربیتی فرزندانشان دست و پنجه نرم می‌کنند. در تاریخ هیچ دادگاهی وجود نداشته که اجازه چنین بحث‌هایی در مورد زندگی خانوادگی همه شرکت‌کنندگان و شاهدان را بدهد. شما این مشکلات را در خانواده‌های اطرافتان چگونه می‌بینید؟

والدین باید بدانند که فیلم «من سم هستم» داستان مردی با چالش‌های ذهنی و تلاش‌های پرشور او برای مراقبت و نگهداری از دختر خردسال و باهوشش را به تصویر می‌کشد. در این فیلم صحنه‌های غم‌انگیزی وجود دارد که در آن سم و لوسی از یکدیگر جدا می‌شوند. شخصیت‌های دیگر (دو نفر از آنها واقعا دارای معلولیت ذهنی هستند) اجراهای تاثیرگذاری دارند که می‌تواند نوجوانان و کودکان بزرگ‌تر را در مورد افراد با نیازهای خاص آگاه کند. یکی از شخصیت‌های زن گاهی اوقات فحش می‌دهد: یک بار از کلمه «لعنتی» و چندین بار از کلمات «لعنتی»، «جهنم» و دیگر الفاظ ملایم استفاده می‌کند. کافه‌ی «استارباکس» به عنوان محل کار سم به طور برجسته‌ای نشان داده می‌شود و محصولات و فروشگاه‌های دیگری نیز در فیلم معرفی می‌شوند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت نام کنید.

اگر فیلمسازان به موضوع و مخاطب کمی بیشتر اعتماد داشتند، من سام احساس دستکاری و عدم صداقت نمی‌کردم. اما با نشان دادن هر کسی که فکر می‌کند شاید یک کودک به چیزی بیشتر از آنچه یک والد با چالش ذهنی می‌تواند ارائه دهد نیاز دارد، به عنوان یک هیولا، آنها شخصیت‌ها را به کارتون تبدیل می‌کنند. صحنه آخر درخشان، با بازی سام در نقشی که به وضوح فراتر از توانایی‌های اوست، فقط ساختگی است.اما پن یک اجرای درجه یک ارائه می‌دهد و پفیفر هم به خوبی از پس نقشش برمی‌آید. وایست، ریچارد شیف، مری استینبورگن و لورا درن هم در نقش‌های کوچکتر بسیار عالی هستند و موسیقی متن فیلم که شامل آهنگ‌های بیتلز است و توسط برخی از بهترین هنرمندان امروزی ضبط شده، واقعاً لذت‌بخش است. اما معجزه واقعی فیلم، فنینگ جوان است که با بازی صادقانه، ظریف و دقیقش تقریباً تمام بار فیلم را به تنهایی به دوش می‌کشد.