مرثیه ای برای یک رویا

در محله کانِی آیلند شهر نیویورک، چهار شخصیت مرتبط با هم در طول یک سال به دام اعتیاد شیمیایی می‌افتند. هری (جارد لتو) و ماریون (جنیفر کانلی) از دوران کودکی با هم دوست بوده‌اند، هری از طبقات پایین جامعه و ماریون از خانواده‌ای ثروتمند است، اما هر دو به هروئین اعتیاد دارند. هری به هدف شغلی ماریون برای افتتاح یک فروشگاه لباس‌های طراحان مد کمک می‌کند و با دوست و هم‌معتادش، تایرن (مارلون وینز)، تلاش می‌کنند تا با فروش مواد مخدر، سرمایه مورد نیاز را فراهم کنند. به زودی اشتیاق خودشان و جنگ‌های باندی، منابعشان را تحلیل می‌برد و مردان به سفری فاجعه‌بار به فلوریدا می‌روند تا منبع تازه‌ای پیدا کنند، در حالی که ماریون در اعتیاد خود غرق می‌شود. معتاد غیرمحتمل‌تری، سارا (الن برستین)، مادر میانسال هری است که به کاهش وزن برای ظاهر شدن در تلویزیون به عنوان زنی لاغر و زیبا، وسواس پیدا می‌کند. او خودش به قرص‌های رژیمی معتاد می‌شود که تفکر و ادراکش از واقعیت را تغییر می‌دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اثرات اعتیاد به مواد مخدر، در زندگی واقعی و در رسانه‌ها، از طیف وسیعی از فیلم‌ها و کتاب‌ها صحبت کنند، از جمله "مرد با بازوی طلایی" تا "قطار بازی" و حتی کتاب‌های کمیک ابرقهرمانی. "مرثیه‌ای بر یک رویا" تا چه اندازه به عنوان یک داستان هشداردهنده موثر است؟ آیا فکر می‌کنید فیلمی بتواند قدرت تغییر یا منصرف کردن یک معتاد را داشته باشد؟ کودکان در مورد اعتیاد "قانونی" سارا در مقایسه با فعالیت‌های غیرقانونی هری، ماریون و تایرون بی‌ملاحظه چه فکری می‌کنند؟ چرا بسیاری از سلبریتی‌های واقعی در دام عادت‌های مصرف مواد مخدر می‌افتند؟ می‌توانید خوانندگان ماجراجو را به چالش بکشید تا رمان دشوار "آخرین خروج به بروکلین" نوشته هابرد سلبی جونیور را بخوانند، اما مراقب باشید، این کتاب نیز محتوای خشن و تاثیرگذاری دارد.

والدین باید بدانند که سوء مصرف مواد مخدر در این درام غم‌انگیز نفوذ کرده است و درباره افرادی است که در سقوطی ظاهراً امیدوارانه به سر می‌برند. در نهایت، یکی از دختران برای ادامه مصرف هروئین خود در یک نمایش همجنس‌گرایانه زننده شرکت می‌کند. نسخه ویرایش‌شده فقط چند میکروثانیه از این صحنه را حذف کرده است. هر دو نسخه این فیلم شامل صحنه‌های زبانی، روابط جنسی آشکار، خشونت، خون و برهنه (از جمله نمای کامل زن) هستند که برای رده سنی بزرگسال مناسب است. هر دو نسخه با استفاده از تصاویر و موسیقی هیپنوتیزم‌کننده تلاش می‌کنند تا هم جذابیت و هم آسیب‌های پنهان مواد مخدر را به تصویر بکشند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم بدون شک فیلمی از افراط‌هاست؛ از تدوین و ترفندهای دوربین پرانرژی استفاده می‌کند تا شتاب مواد مخدر شخصیت‌ها را، تا سطح سلولی، منتقل کند. در پایان، شخصیت‌های اصلی به‌طور واقعی در حالت جنینی خمیده می‌شوند، عادت‌هایشان (مواد مخدر بد، بد!) همه چیز را از آن‌ها می‌ربایند. معضل فیلمسازانی که سعی در به تصویر کشیدن قدرت اغواگر و تخریب مواد مخدر دارند، راه رفتن روی خط باریک بین نشان دادن «مست شدن» به عنوان چیزی خیلی خوب از یک طرف، و از طرف دیگر، زیاده‌روی کردن با پیام‌ها و موعظه‌های دستوری است.اما فیلمبرداری ماهرانه و سورئال و شخصیت‌های همدل — هیچ‌کدامشان نمی‌خواهند تبهکار شوند، فقط می‌خواهند خوشحال باشند — این فیلم را فراتر از یک فیلم ترسناک معمولی می‌برد. شاید مهم‌ترین داستان، در واقع، داستان سارا باشد، که در اعتیادش به آمفتامین‌ها (قرص‌های رژیمی) هیچ قانونی را نمی‌شکند، اما در نهایت به‌اندازه هر معتادی، مغزش آسیب می‌بیند و نابود می‌شود، و این به‌خاطر یک نهاد پزشکی بی‌تفاوت است که قرص‌ها را مثل آبنبات دست مردم می‌دهد.