نزدیکتر

لری (کلایو اوون) با ناله‌ای پر از رنج، می‌پرسد که کجا می‌تواند صمیمیت پیدا کند. در اتاق خصوصی یک باشگاه استریپتیز، جایی که طبق قوانین می‌توانی نگاه کنی اما نمی‌توانی لمس کنی. دوست‌پسر سابق استریپر، دن (جود لا) اکنون با آنا (جولیا رابرتس) همسر سابق لری رابطه عاشقانه دارد. آیا او واقعاً به دنبال صمیمیت است یا انتقام؟ یا فقط می‌خواهد استریپر خم شود و کف زمین را لمس کند؟ احتمالاً همه‌ی این‌ها. این یک داستان تکان‌دهنده از آسیب و خیانت است که در آن دو زوج به دنبال ارتباط با یکدیگر در تقریباً هر ترکیبی هستند. ممکن است به هم نزدیک شوند، همان‌طور که در عنوان فیلم «نزدیک‌تر» آمده است، اما آیا واقعاً به هم نزدیک می‌شوند؟ لری یک متخصص پوست است. آنا عکاس است. آلیس (ناتالی پورتمن) استریپر سابق که به پیشخدمت تبدیل شده و دوباره به استریپ‌دنس روی آورده است. و دن نویسنده بخش درگذشتگان روزنامه است که یک رمان نوشته است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اهداف واقعی شخصیت‌های این داستان صحبت کنند. هدف نمایشنامه‌نویس و فیلمنامه‌نویس، پاتریک ماربر، از انتخاب شغل‌های چهار شخصیت اصلی چه بوده است؟ از نامی که در پاسپورت آلیس بود چه چیزی می‌آموزیم؟ آیا دن و آنا با نوشتن رمان و گرفتن عکس آلیس از او سوء‌استفاده کردند؟

والدین باید بدانند که این فیلم مملو از محتویات بسیار بزرگسالانه است و شامل اشاره‌های جنسی بسیار صریح، از جمله زنا و روابط جنسی دهانی می‌شود. سکانس‌هایی نیز در یک باشگاه استریپتیز وجود دارد. شخصیت‌ها الکل و سیگار مصرف می‌کنند و از الفاظ بسیار رکیک، صریح و تصویری استفاده می‌نمایند. همچنین صحنه‌های پرتنشی از حسادت، خشم و خیانت وجود دارد که ممکن است ناراحت‌کننده باشد.

این فیلم بیشتر باهوش است تا عاقل. کسانی که از عشق خشمگین و ناامید شده‌اند، ممکن است آن را تأیید کنند، اما این بدان معنی نیست که بینش‌برانگیز است. شخصیت‌های این فیلم بسیار از کلمه «عشق» استفاده می‌کنند، اما هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد آنها حتی یکدیگر را می‌بینند، چه برسد به اینکه یکدیگر را بشناسند یا دوست داشته باشند. هر دو شخصیت زن جایی بین یک فانتزی و یک راحتی روایی هستند و تنها عملکرد آنها دیوانه کردن مردان است. هسته اصلی فیلم، رابطه بین دو مرد است. ارتباط آنها با زنان بیشتر به مبارزه آنها بر سر قدرت و قلمرو مربوط می‌شود تا شناخت یا مراقبت از آنا و آلیس.دیدن پورتمن جذاب و دیدنی است. اوون و لو خوب کار کرده‌اند، اما این فیلم بهترین استفاده از استعدادهای قابل توجه رابرتس نیست؛ ممکن است که کارگردان، مایک نیکولز، بیشتر به دنبال ایجاد شوک از طریق شنیدن صحبت‌های صریح و بی‌پرده‌ی "عزیز آمریکا" در مورد رابطه‌ی جنسی دهانی بوده، تا نمایش توانایی او در ایفای نقش شخصیتی سطحی و کلیشه‌ای.