قدیس جودی

فیلم سینت جودی بر اساس رویدادهای واقعی ساخته شده و داستان جودی وود (با بازی میشل موناهن) را روایت می‌کند، وکیلی که قوانین پناهندگی آمریکا را تغییر داد و در نتیجه جان بسیاری از زنان را نجات داد. داستان وود در دهه ۱۹۸۰ شروع می‌شود، زمانی که او به لس‌آنجلس نقل مکان می‌کند و در کنار ری هرناندز (آلفرد مولینا) مشغول به کار در پرونده‌های مهاجرتی می‌شود. در آنجا وود با آصفه اشواری (با بازی لیم لوبانی) آشنا می‌شود، زنی افغان که توسط طالبان شکنجه شده بود، بعد از اینکه او در مدرسه‌ای برای دختران تدریس می‌کرد و در مورد نحوه برخورد با زنان در کشورش صحبت می‌کرد. با وجود این، اشواری نمی‌تواند در ایالات متحده پناهندگی بگیرد، زیرا زنان به عنوان یک طبقه محافظت‌شده در نظر گرفته نمی‌شوند. وود با استفاده از پرونده اشواری به عنوان سابقه، استدلال می‌کند که زمان آن رسیده است که این وضعیت تغییر کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این واقعیت صحبت کنند که فیلم سنت جودی بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده است. به نظر شما تا چه حد دقیق است؟ چرا فیلم‌سازان ممکن است تصمیم بگیرند چیزهایی را در فیلمی که بر اساس واقعیت ساخته شده است، تغییر دهند؟ چه منابعی در دسترس است که ممکن است به شما در یادگیری بیشتر در مورد حقایق زندگی جودی وود کمک کند؟
• برخی از فیلم‌ها دیدگاهی سیاسی مشخص دارند. در مورد مسائل آشکار مورد توجه فیلم‌سازان در فیلم سنت جودی صحبت کنید. کدام یک از آنها ممکن است امروزه مرتبط باشند؟
• چگونه جودی وود همدلی را نشان می‌دهد؟ در مورد پشتکار و شجاعت چه؟ چرا این‌ها نقاط قوت مهم شخصیتی هستند؟

والدین باید بدانند که فیلم سنت جودی بر اساس داستان واقعی جودی وود (با بازی میشل موناهن)، وکیل مهاجرت، ساخته شده است. جودی وود با تلاش خود قوانين پناهندگی آمریکا را به نفع زنان تغییر داد. موضوعات شجاعت، دلسوزی و پشتکار در این فیلم قوی هستند و جودی به عنوان زنی ستودنی ظاهر می‌شود که تلاش‌هایش نتیجه می‌دهد، اما این تلاش‌ها بر زندگی او تأثیر می‌گذارد. سایر شخصیت‌ها نیز با الگوبرداری از او سخت‌کوش و متفکر می‌شوند. خشونت فقط یک بار در فیلم نشان داده می‌شود، زمانی که گروهی از مردان افغان به زنان و دخترانی که بدون همراهی مردی برای قدم زدن بیرون رفته‌اند، سنگ پرتاب می‌کنند. در صحنه‌های دیگر، زنی در مورد تجاوز و شکنجه توسط سربازان شهادت می‌دهد (تصویری نیست، اما همچنان ناراحت‌کننده است) و مردی می‌گوید که با او نیز همین رفتار شده است. به «کشتن به نام دفاع از آبرو» به طور مختصر اشاره می‌شود، اما توضیح داده نمی‌شود. بزرگسالان در یک بار به طور مختصر به یکدیگر تبریک می‌گویند و به زنی در زندان داروهای قوی داده می‌شود (احتمالاً برای ساکت کردن یا مطیع کردن او). الفاظ زشت به ندرت در فیلم استفاده می‌شوند، اما شامل کلماتی مانند «ف-ک» و «ش-ت» و موارد دیگر می‌شوند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

بیوگرافی صادقانه و عاطفی قدرتمندی که از احساسات اغراق‌آمیز دوری می‌کند، زندگی قهرمان کمتر شناخته‌شده‌ای را به‌خوبی به تصویر می‌کشد. ریتم داستان وود برای هر کسی که قبلاً داستان «پیروزی یک بازنده» را دیده باشد، آشنا خواهد بود: فردی غریبه با وجود موانع و ناکامی‌ها با یک مانع غیرقابل‌جابجایی دست و پنجه نرم می‌کند و در نهایت پرونده حقوقی را می‌برد / در بازی بزرگ توپ را می‌گیرد / به یک ستاره تبدیل می‌شود. اما دقتی که سنت جودی در جزئیات زندگی سوژه‌اش به خرج می‌دهد، آن را از بقیه متمایز می‌کند. به عنوان مثال، فیلم زمان خود را صرف روایت داستان پرونده‌ای می‌کند که وود را به سمت کار زندگی‌اش سوق داد. او را می‌بینیم که بارها و بارها به بازداشتگاه‌ها سر می‌زند، تا دیروقت مشغول بررسی کاغذبازی‌هاست و پرونده را به مقامات بی‌علاقه ارائه می‌دهد. عدالت حقوقی هرگز به‌سرعت حاصل نمی‌شود و تصمیم فیلم برای گرامیداشت تلاش‌های سخت وود، واقع‌بینانه است و به قدرت پیروزی او می‌افزاید.سنت جودی همچنین صادقانه در مورد هزینه‌ای که کار وود بر زندگی شخصی‌اش داشت صحبت می‌کند. ما پسر جوان وود را می‌بینیم که در خانه به تنهایی شام می‌خورد، در صندلی عقب ماشین مادرش منتظر می‌ماند در حالی که او به سراغ موکل بی‌میلی می‌رود، و در نهایت، با پدرش (پیتر کراوزه) زندگی می‌کند. وود در همین حال در دفتر می‌خوابد، هر وقت توانست چند لقمه غذا می‌خورد، و روی ۲۳۷ پرونده به طور همزمان کار می‌کند. کارش باعث از دست دادن رابطه‌اش با پسرش نمی‌شود -- او در پایان خوش اجتناب ناپذیر حضور دارد -- اما باعث از دست دادن حضانت کامل او می‌شود. اکثر فیلم‌ها آن بخش از زندگی یک مادر شاغل را روایت نمی‌کنند. اما به طور ironical، آن صداقت وود را حتی قابل تحسین‌تر و پیام‌های فیلم را الهام‌بخش‌تر می‌کند. او نه یک نماد است و نه یک رهبر. او یک زن واقعی و ناقص است که چیزی اشتباه را دید و سخت کار کرد تا کمک کند. به عنوان پیام‌های مثبت، بینندگان می‌توانند بسیار، بسیار بدتر عمل کنند.