زندگی

در فیلم زندگی، در دهه ۱۹۳۰، کلود (مارتین لارنس) به همراه دوست‌دخترش در یک کلاب شبانه در هارلم، استخدام اخیر خود را به عنوان منشی بانک جشن می‌گیرد. کلود در دستشویی با دو دست‌یار رئیس مافیا که به او بدهکار است روبرو می‌شود و سپس با ری (ادی مورفی) درگیر می‌شود، یک کلاهبردار حرفه‌ای که جیب کلود را می‌زند. ری هم با رئیس مافیا درگیر است و هر دو به زور از کلاب بیرون انداخته می‌شوند و به اسکله‌ای که رئیس مافیا آنجا منتظر است، برده می‌شوند. در حالی که کلود در آب فرو برده می‌شود و ری در آستانه کشته شدن است، ری پیشنهاد می‌کند که ده‌ها جعبه بهترین مشروب خانگی میسیسیپی را بار بزنند و به هارلم برگردانند تا شاید بتوانند جبران کنند. او کلود را به عنوان راننده انتخاب می‌کند و این شانسی برای جبران است. آنها به جاده می‌زنند، اما دردسرهایشان از همان لحظه‌ای که وارد جنوب می‌شوند شروع می‌شود. آنها در یک رستوران با تبعیض نژادی مواجه می‌شوند، و سپس بعد از تحویل گرفتن بار، به یک بار محلی می‌روند تا ری بتواند نوشیدنی بخورد، بازی کند و تفریح کند. اما وقتی در بازی کارت از طرف مردی به نام وینستون تقلب می‌شود، آنها متوجه می‌شوند که دارند فریب می‌خورند و تصمیم می‌گیرند آنجا را ترک کنند، اما در راه رسیدن به کامیون‌شان، با جسد وینستون مواجه می‌شوند، و کمی بعد، کلانتر فاسد بلافاصله ری و کلود را به قتل متهم می‌کند. ری و کلود به حبس ابد در مزرعه پارچمن محکوم می‌شوند، جایی که باید کارهای سخت انجام دهند و در کنار زندانیان عجیب و غریب دیگری زنده بمانند. در حالی که دنیا آنها را پشت سر می‌گذارد، این دو مرد رویای آزادی را در سر می‌پرورانند و برای آن برنامه می‌ریزند، دوستی آنها در طول سال‌ها و دهه‌ها فراز و نشیب دارد، و آنها باید راهی برای حفظ روحیه خود پیدا کنند و همچنان به دنبال راهی برای بازگشت به نیویورک سیتی باشند.

• درباره فیلم‌هایی که بر پایه دوستی هستند، مثل "لایف" صحبت کنیم. چه شباهت‌ها و تفاوت‌هایی بین این فیلم و دیگر فیلم‌های مشابه وجود دارد؟
• آیا این فیلم با وجود کمدی بودن، به موضوعات جدی‌تری نیز می‌پردازد؟ این موضوعات چیست و آیا از این بابت شگفت‌زده شدید؟
• این فیلم از لحاظ طنز، داستان و موضوع، چه شباهت‌ها و چه تفاوت‌هایی با سایر فیلم‌هایی که ادی مورفی و مارتین لارنس در آن بازی کرده‌اند، دارد؟

در این فیلم کمدی که در سال 1999 اکران شده، ادی مورفی و مارتین لارنس نقش دو مرد هارلمی را بازی می‌کنند که به اشتباه به قتل محکوم شده‌اند و بیش از 60 سال در یک اردوگاه کار اجباری در میسیسیپی حبس کشیده‌اند. انتظار می‌رود که در سراسر فیلم از کلمات و عبارات تند و نژادپرستانه استفاده شود، از جمله کلمه‌ی "N" (که توسط شخصیت‌های سفیدپوست و سیاه‌پوست استفاده می‌شود)، "motherf--ker" و "f--k". همچنین صحنه‌های خشونت‌آمیز با اسلحه وجود دارد، از جمله شخصیت‌هایی که در فاصله نزدیک هدف گلوله قرار می‌گیرند و کشته می‌شوند، و همچنین صحنه‌ای که یک مرد سیاه‌پوست توسط یک کلانتر فاسد میسیسیپی کشته می‌شود و جسدش در خیابان رها می‌شود. در صحنه قبلی، صورت این کلانتر با تیغه یک چاقوی تاشو توسط همان مرد سیاه‌پوست زخمی می‌شود، زمانی که سعی دارد در مقابل قلدری نژادپرستانه کلانتر بایستد. صحنه‌های دیگر شامل ضربه زدن با اسلحه کمری، دعواهای خشن و خونین بین زندانیان، و آویزان کردن یکی از شخصیت‌های اصلی به صورت وارونه با طناب و فرو بردن او در اقیانوس توسط دست‌های یک گروه مافیا در یک اسکله در شهر نیویورک است. همچنین یکی از زندانیان همجنس‌گرا که قرار است به زودی آزاد شود، ترجیح می‌دهد توسط یک نگهبان در هنگام فرار کشته شود، زیرا نمی‌خواهد به دلیل گرایش جنسی‌اش مورد سرزنش و ننگ خانواده‌اش قرار گیرد. کشیدن سیگار و سیگار برگ، نوشیدن الکل دست‌ساز و شامپاین، و همچنین صحنه کوتاهی از مصرف کوکائین نیز در فیلم وجود دارد. یکی از شخصیت‌ها نیز رابطه پنهانی با دختر سفیدپوست رئیس زندان برقرار می‌کند که منجر به بارداری او می‌شود و او نمی‌تواند پدر بودن خود را انکار کند. اگرچه این فیلم لحظات کمدی و خشونت گرافیکی دارد، اما همچنین لحظات جدی و متفکرانه‌ای را نیز به تصویر می‌کشد که به موضوعاتی مانند محکومیت ناعادلانه، نژادپرستی نهادی، تبعیض نژادی و همجنس‌گراهراسی می‌پردازد.

این کمدی، اثری متفکرانه است که به خوبی توانسته است موضوعات جدی را در کنار لحظاتی خنده‌دار و بامزه مطرح کند. فیلم "زندگی" یک فیلم دوستانه و در عین حال زندان است که در آن ادی مورفی و مارتین لارنس در نقش دو دوست هم‌سلولی ظاهر می‌شوند که بیش از شش دهه از زندگی خود را در یک اردوگاه کار اجباری در میسیسیپی (از دهه ۱930 تا 1990) می‌گذرانند و با وجود فراز و نشیب‌های بی‌شمار در طول این سال‌ها، دوستی خود را حفظ می‌کنند، در حالی که جهان بیرون و تغییرات شگرف آن، از کنار آنها می‌گذرد. اگر این فیلم تنها به عنوان وسیله‌ای برای شوخی‌های بی‌پایان این دو بازیگر بود، باز هم فیلم قابل قبولی می‌شد. اما این فیلم دارای جنبه‌های جدی نیز هست و به موضوعاتی مانند زندانی شدن ناعادلانه، نژادپرستی و همجنس‌گراهراسی می‌پردازد که متاسفانه هنوز هم مربوط و مهم هستند. این صحنه‌ها دارای همدلی غیرمنتظره‌ای هستند که نه اجباری به نظر می‌رسد و نه بیش از حد احساساتی، و به هیچ وجه ریتم کمدی فیلم را کند نمی‌کند.این فیلم بسیار خنده‌داری است. سکانسی نزدیک به انتها وجود دارد که در آن شخصیت ادی مورفی در مورد نحوه قاچاق کوکائین به آسایشگاهی که او و لارنس باید روزهای آخرشان را در آنجا بگذرانند، نطق تندی می‌کند که بسیار خنده‌دار است. همچنین لحظه "متا" در پشت صحنه فیلم وجود دارد که خود آن شگفت‌انگیز است. برای یک کمدی دهه 90، بسیاری از شوخی‌ها هنوز هم خنده‌دار هستند، حتی اگر بسیاری از موضوعاتی که در فیلم مطرح می‌شوند، متاسفانه هنوز هم مربوط باشند. شاید این موضوع برای کسانی که به دنبال چیزی بیشتر از یک بمباران بی‌پایان از تک‌خط‌ها همراه با حرکات موزون هستند، ناامیدکننده باشد، اما برای همه افراد دیگر، عمق فیلم زندگی یک سورپرایز خوشایند است.