مکبث

مکبث (مایکل فاسبندر)، لرد جاه‌طلب اسکاتلند باستان، پادشاه خود را به قتل می‌رساند تا بر تخت سلطنت تکیه زند. همسر طمع‌کار او (ماریون کوتیار) در این راه او را تشویق می‌کند. مکبث برای حفظ جایگاه جدیدش، دست به کشتار می‌زند و هر کسی را که ممکن است حق او برای حکومت را به چالش بکشد، به قتل می‌رساند. اما با هر مرگ، این زوج بدشانس دچار پارانویا می‌شوند و به تدریج به سمت دیوانگی می‌روند. این داستان اقتباسی از نمایشنامه کلاسیک شکسپیر است که درباره خیانت است.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد این واقعیت صحبت کنند که مکبث از نمایش خشونت خونین در این نمایشنامه اجتناب نمی‌کند. آیا فکر می‌کنید تمام این صحنه‌ها برای داستان ضروری هستند؟ آیا اگر به شیوه‌ای متفاوت به تصویر کشیده می‌شدند، به همان اندازه موثر بودند؟»
• «آیا این صحنه‌ها را می‌توان با آنچه در یک فیلم ترسناک می‌بینید مقایسه کرد؟ آیا خشونت در انواع مختلف رسانه‌ها تاثیر متفاوتی دارد؟»
• «این فیلم شکسپیر که در اسکاتلند باستان اتفاق می‌افتد، در مقایسه با دیگر اقتباس‌های مدرن از آثار کلاسیک او چگونه است؟»
• «چرا فکر می‌کنید مکبث آن کار را انجام داد؟ آیا فقط تقصیر خودش بود، یا باید با همسرش مقصر شناخته شود؟»

والدین باید بدانند که مکبث، داستان حماسی خیانت و دیوانگی شکسپیر را با بازی مایکل فاسبندر در نقش اصلی به تصویر می‌کشد. به دلیل وفاداری فیلم به متن اصلی شکسپیر، الفاظ زشت و محتوای جنسی کمی (یک زوج در حال بوسیدن و احتمالاً رابطه جنسی نشان داده می‌شوند، اما تصاویر گرافیکی وجود ندارد) وجود دارد. اما خشونت در آن مکرر و شدید است. صحنه‌های نبرد و مبارزه طولانی، خشن و دقیق هستند و گاهی اوقات بی‌امان به نظر می‌رسند. مردان، زنان و کودکان به طرز وحشتناکی کشته می‌شوند (سوختن، گردن‌زدن، خنجرزدن و غیره). علاوه بر این، موضوعات بالغانه‌ای مانند دستکاری زناشویی، بیماری روانی و قدرت فاسدکننده همگی بخشی از این داستان هستند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

مکبث حماسی، سینمایی و خشن است، با صحنه‌هایی که چشم‌نواز و در عین حال دل‌آزار هستند. به نظر می‌رسد کارگردان، جاستین کرزل، مصمم است تا نشان دهد که میدان نبرد تا چه حد وحشتناک است، به طوری که خون و خشونت در برخی لحظات فیلم را تحت‌الشعاع قرار می‌دهند—که شاید توضیح‌دهنده آسیب‌دیدگی و رنج مکبث باشد. نمی‌توان این‌قدر به خشونت نزدیک بود و تحت تأثیر آن قرار نگرفت.«فاس‌بندر در اینجا فوق‌العاده است — جسور، رنجور، سرکش و بله، آشفته. او با کوتیار هم‌تراز است، کسی که آرزوی ملموس بانوی مکبث را در جاه‌طلبی‌اش ریشه می‌دهد. وقتی او در نهایت از همه‌ی آنچه که او و پادشاه به بار آورده‌اند، یا حداقل از اینکه مکبث چگونه توسط همه‌ی آنچه که آنها به بار آورده‌اند، شکل گرفته است، حساب می‌کشد، از پای درمی‌آید — و از عقلش.»