ناپلئون دینامیت

بر اساس فیلم پرطرفدار سال ۲۰۰۴ با همین نام، ناپلئون داینامیت بازیگران فیلم اصلی را به عنوان صداپیشه بازمی‌گرداند و به زندگی غیرمعمول ناپلئون (جان هدر)، برادرش کیپ (آرون رول)، مادربزرگشان (سندی مارتین) و البته دوستشان پدرو (افرین رامیرز) بازمی‌گردد. با زمان و بودجه بیشتر یک مجموعه انیمیشنی، این نمایش به دنیای اطراف حباب عجیب و غریب ناپلئون گسترش می‌یابد و نشان می‌دهد که شهر و مردم در دنیای ناپلئون داینامیت به اندازه خود شخصیت اصلی غیرمعمول هستند. از غیرمتصلات عجیب پدرو تا نظرات بی‌پرده و خشن مادربزرگ داینامیت، دنیای ناپلئون داینامیت در قالب انیمیشن ادامه می‌یابد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت‌های گاه‌به‌گاه ناپلئون دینامیت صحبت کنند. آیا این خشونت‌ها در داستان مناسب هستند؟ عواقب واقعی درگیری‌هایی که در برنامه دیده می‌شود، چیست؟
• این شخصیت‌ها تا چه حد به شخصیت‌های کمدی دیگر در تلویزیون شبیه یا متفاوت هستند؟ چه چیزی در مورد این شخصیت‌ها جذاب است؟ طنز این برنامه را چگونه توصیف می‌کنید؟
• چطور این سریال با فیلم مقایسه می‌شود؟ آیا شخصیت‌ها تغییر کرده‌اند؟ کدام را بیشتر می‌پسندید؟

والدین باید بدانند که ناپلئون داینامیت — یک مجموعه انیمیشن کمدی عجیب و غریب بر اساس فیلم محبوب — حاوی شوخی‌های زننده بیشتری نسبت به نسخه سینمایی آن است. در حالی که شوخی‌ها بسیار غیرمعمول هستند، خود محتوا به ندرت فراتر از عامل «بدمزه» می‌رود. علاوه بر این، ماهیت اسرارآمیز داستان‌های این مجموعه، به همراه لحظاتی از برهنگی و نوشیدن الکل، این مجموعه را مناسب‌ترین برای نوجوانان و بزرگسالان می‌کند.

با اینکه ناپلئون دینامیت از فیلم الهام گرفته شده، به نظر می‌رسد بیشتر از یک سریال انیمیشن فاکس الهام گرفته است که حالا به کتابخانه بزرگ دی‌وی‌دی در آسمان رفته است: پادشاه تپه. مثل آن سریال، ناپلئون دینامیت بر گروهی از شخصیت‌های بسیار عجیب و غریب تمرکز دارد که در بخشی منحصر به فرد از کشور زندگی می‌کنند و پیروزی‌ها و ناامیدی‌هایشان را در طول مسیر ثبت می‌کنند. برخلاف پادشاه تپه، ناپلئون دینامیت عجیب و غریب است—تقریباً خیلی عجیب و غریب؛ طنز آنقدر عجیب و غریب و جدا از واقعیت است که اغلب سخت است تصمیم بگیرید که آیا باید بخندید یا با انزجار ناله کنید.و با این حال، به عنوان یک نیم‌ساعت کمدی انیمیشنی، ناپلئون دینامیت (برای این منتقد، در هر صورت) قابل تماشا‌تر از فیلم اصلی است. شاید غیبت باعث شود قلب مهربان‌تر شود یا شاید ۲۲ دقیقه از این شخصیت‌ها آسان‌تر از ۹۰ دقیقه قابل هضم باشد. هرچه باشد، در اینجا خنده‌های قوی وجود دارد؛ انیمیشن به نظر می‌رسد به زنده کردن این دنیای کوچک و غیرمعمول کمک می‌کند، موثرتر از فیلم‌های لایو اکشن. فاصله‌ای ایجاد می‌شود وقتی که شما به یک شخصیت انیمیشنی می‌خندید که از جوش‌های آخرالزمانی پوشیده شده، که باعث می‌شود یافتن طنز آسان‌تر از تماشای جوش‌های واقعی روی پیشانی واقعی باشد.