لرزیدن، تکان خوردن و تکان دادن!

سوزان (رنی زلوگر) و بهترین دوستش فقط می‌خواهند این موسیقی راک جدید را بنوازند و برای ادامه آن هر کاری می‌کنند. آنها به یک برنامه تلویزیونی رقص نوجوانان می‌پیوندند، مهمانی‌هایی برگزار می‌کنند و هر کاری می‌کنند تا ریتم را حفظ کنند. اما آیا والدین سختگیرشان جلوی این هیجان خطرناک جدید را می‌گیرند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نمایش نوجوانان در این دوران صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید نوجوانان به صورت واقع‌گرایانه به تصویر کشیده شده‌اند؟ چرا بله و چرا خیر؟ چگونه با نوجوانان امروزی متفاوت هستند؟
• چرا والدین از راک اند رول ناراحت می‌شدند؟
• آیا فکر می‌کنید موسیقی راک تغییر کرده است یا درک ما از آن تغییر کرده است؟ چرا یا چرا نه؟ آیا موسیقی راک هنوز هم خطرناک و مخرب در نظر گرفته می‌شود؟ چرا فکر می‌کنید این موضوع صحت دارد؟

والدین باید بدانند که شیک، راتل و راک! بازسازی سال ۱۹۹۴ کمدی راک اند رول دهه ۱۹۵۰ است. در اینجا، بچه‌هایی که به موسیقی اعتیاد دارند از والدین سختگیر و پوریتانی خود سرپیچی می‌کنند و هر وقت فرصتی پیدا کنند، شروع به خواندن و رقصیدن می‌کنند. در بحث‌های مربوط به رفتار جنسی، برخی از اشاره‌های جنسی وجود دارد، سیگار کشیدن تفریحی و شوخ‌طبعی زیاد، اما نقطه ضعف واقعی این است که این یک بازسازی بی‌رنگ از دوره‌ای است که احتمالا در واقعیت بسیار هیجان‌انگیزتر بود -- مانند گریس بدون هیچ هوش، آهنگ یا جذابیت. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر از این دست، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم تلاش می‌کند تا روح زمانه دهه ۱۹۵۰ را از خلال مه غلیظ نوستالژی دهه ۱۹۹۰ به تصویر بکشد، اما در نهایت همه چیز سطحی و ظاهری به نظر می‌رسد. در این فیلم شاهد حضور نمادهای آشنای آن دوران مانند دامن‌های پف‌دار، ژاکت‌های چرمی و بزرگسالان خشک و رسمی هستیم که با موسیقی جدید ارتباط برقرار نمی‌کنند. اما در تلاش برای طنزپردازی و شوخی با دوران گذشته، فیلم از ارائه هرگونه عمق یا تحلیل جدی درباره آن دوران بازمی‌ماند. به جای آن، دیالوگ‌ها به نظر می‌رسد که به صورت تصادفی در میان قطعات موسیقی قرار گرفته‌اند، و اگرچه برخی از این قطعات موسیقی خوب هستند، به خصوص آنهایی که توسط گروه چهار نفره آفریقایی-آمریکایی اجرا می‌شوند، اما اطلاعات بسیار کمی در مورد واقعیت زندگی نوجوانان آن دوران ارائه می‌دهند، حتی به صورت طنز یا کنایه‌آمیز، که در آثار دیگر بهتر به تصویر کشیده شده است. در این فیلم، یا نوجوانان سرکش و یا بزرگسالان خشک و رسمی وجود دارند و میانه‌ای بین این دو وجود ندارد، و تلاشی برای درک آنها صورت نمی‌گیرد. والدینی که با این سطح از نمایش مشکلی ندارند، باید توجه داشته باشند که برخی از نژادپرستی‌های خاص آن دوران، سیگار کشیدن و اشاره‌هایی به آزادی‌های جنسی در حال ظهور در فیلم وجود دارد. متاسفانه، این موارد به جای شخصیت‌پردازی بهتر یا داستانی جذاب‌تر مورد استفاده قرار گرفته‌اند.