تاکسیران

راننده تاکسی درباره تراویس بیکل (با بازی رابرت دنیرو) است، جوانی آشفته که پس از خدمت در ارتش به نیویورک نقل مکان کرده است. در شهر، او از جرم و جنایت و "آلودگی" در خیابان‌ها بیزار است. او قادر به خوابیدن در شب نیست، بنابراین به عنوان راننده تاکسی شب‌کار مشغول به کار می‌شود - شغلی که او را با بسیاری از عناصر نامطلوب شهر در تماس نزدیک قرار می‌دهد. اگرچه تلاش می‌کند با افرادی که ملاقات می‌کند ارتباط برقرار کند (از جمله یک کارمند کمپین زیبا به بازی سیبیل شپرد و یک فاحشه نوجوان به بازی جودی فاستر)، اما دست و پاچگی او مانع موفقیتش می‌شود. به سرعت، وضعیت روانی او رو به زوال می‌رود و شروع به خیال‌پردازی در مورد پاکسازی فساد به تنهایی می‌کند. در نهایت، او عدالت شخصی و کج‌فهمی خود را با عواقبی بسیار گرافیکی و شگفت‌انگیز به اجرا می‌گذارد.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد فیلم‌هایی که شخصیت‌های اصلی آن‌ها ضدقهرمان هستند، صحبت کنند. چگونه تراویس بیکل الگوی ضدقهرمان سینمایی را برآورده می‌کند؟ چه مثال‌های دیگری از شخصیت‌های ضدقهرمان در فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی وجود دارد؟ چگونه ضدقهرمان می‌تواند مشکلات جامعه و حتی ریاکاری ذاتی آن‌هایی که به‌عنوان "خوب‌ها" شناخته می‌شوند را برجسته کند، کسانی که ممکن است آن‌طور که به نظر می‌رسند، خوب نباشند؟»
• «چگونه بیکل هم بخشی از محیط فیلم به نظر می‌رسد و هم از آن جدا است؟ چگونه این محیط در کارگردانی اسکورسیزی و شخصیت‌هایی که در آن حضور دارند، به تصویر کشیده شده است؟»
• نظر شما در مورد پایان‌بندی فیلم‌ها چیست؟ آیا ترجیح می‌دهید فیلم‌ها پایانی واضح و مشخص داشته باشند یا اینکه پایان‌بندی‌های مبهم و دوپهلو را بیشتر می‌پسندید؟ دلیل آن چیست؟

والدین باید بدانند که فیلم «راننده تاکسی» یک فیلم کلاسیک از مارتین اسکورسیزی محصول ۱۹۷۶ است که درباره فروپاشی روانی یک مرد جوان تنها و منزوی است که در خیابان‌های پر از فساد دهه ۷۰ نیویورک راننده تاکسی است. این فیلم یکی از بهترین فیلم‌های تمام دوران است -- نمادین و فراموش‌نشدنی -- و دیدن آن برای علاقه‌مندان به سینما ضروری است، اما قطعا مناسب کودکان نیست. رابرت دنیرو در نقش تراویس بیکل، ضدقهرمان داستان، فروپاشی ذهنی او را به تصویر می‌کشد و با ایجاد تدریجی احساس تهدید، به اوجی خونین در یک تیراندازی در آپارتمان می‌رسد. صحنه‌های جنسی مبتذل و خشونت در شهر در حال افول نیویورک، که درگیر جنگ با جرم و جنایت است، در سراسر فیلم جریان دارد و به اندازه نورهای نئون زیبا و رویاگون و مکان‌های قدیمی خیابان‌های نیویورک در دهه ۷۰ که بیکل مسافرانش را سوار و پیاده می‌کند، حضور دارند. بیکل به تماشای فیلم‌های پورنوگرافیک می‌رود -- برخی صحنه‌های کوتاه از این فیلم‌ها نشان داده و شنیده می‌شود. او با یک فاحشه ۱۲ ساله (با بازی جودی فاستر) دوست می‌شود و تلاش می‌کند او را از محیط فاسدش نجات دهد. بیکل یک سارق احتمالی فروشگاه را می‌کشد، و بعد از اینکه صاحب مغازه با خوشحالی او را از در بیرون می‌کند، شروع به کتک زدن مرد مرده با یک چوب می‌کند. الفاظ زشت و ناسزا به طور مداوم استفاده می‌شود، از جمله کلمات «ف--ک»، «س--ت»، «ت--س» و توهین‌های نژادی علیه آفریقایی-آمریکایی‌ها. برای تاکید مجدد: این یک فیلم بزرگ است، اما قطعا مناسب کودکان نیست. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

احتمالا نوجوانانی که به فیلم‌های بسیار خشونت‌آمیز علاقه دارند، از شهرت این فیلم و به‌خصوص بازی درخشان رابرت دنیرو آگاه هستند. فیلم راننده تاکسی اولین همکاری مهم بین رابرت دنیرو و کارگردان مارتین اسکورسیزی بود. این فیلم بر اساس فیلمنامه پل شرایدر ساخته شده و به‌خوبی بیننده را در ذهنیت یک فرد ناسازگار، خشن و ناپایدار قرار می‌دهد. این فیلم با استفاده از حس کلی بی‌قراری که بسیاری از جوانان در زندگی تجربه می‌کنند، به‌خوبی شخصیت بیکل را به‌عنوان یک انسان واقعی با مشکلاتش به تصویر می‌کشد، نه یک شخصیت کارتونی شرور. در ذهن تراویس، اصول اخلاقی او به‌خوبی تنظیم شده‌اند و او را ملزم می‌کنند تا برای نسخه خود از درستکاری، به یک جنگجو تبدیل شود. دشوار است که او را به‌طور کامل به‌عنوان "فرد بد" معرفی کنیم، و این ابهام اخلاقی زیادی وجود دارد.«تصاویر شهر نیویورک در شب تقریباً مانند یک شخصیت اصلی دوم عمل می‌کند، با جلوه‌های بصری خیره‌کننده و انواع شخصیت‌های نامناسب. این یک شاهکار واقعاً شگفت‌انگیز است که به تحکیم رابطه‌ی بازیگر-کارگردان کمک کرد که در ادامه منجر به تولید فیلم‌های بزرگ دیگری شد.»