شهر مردگان متحرک

در طول شش سال گذشته، گروهی مصمم در جاسپر آلاباما، در تلاش برای ساختن فیلمی زامبی با نام Thr33 Days Dead بوده‌اند، و شهر کوچک و مذهبی خود را به شهر مردگان زنده تبدیل کرده‌اند. در این مستند کمدی، بینندگان شاهد تلاش‌های طوفانی گروه Thr33 خواهند بود، از جمله تینا تتر تهیه‌کننده و مادربزرگ (که ۲۵۰۰۰ دلار از پول خود را در این پروژه سرمایه‌گذاری کرده و به زودی خانه‌اش را برای تأمین بودجه بیشتر رهن خواهد کرد)، جان ور کارگردان (که در طول روز در فروشگاه رادیو شاک کار می‌کند)، و بازیگر اصلی فیلم، برایان بوئلن (که برای مقابله با اضطراب شدیدش شروع به مصرف سنبل‌الطیب می‌کند). این گروه تقریبا هر کاری را برای پیشبرد پروژه خود انجام می‌دهند، از جمله التماس به بازیگران برای تهیه سس کچاپ به عنوان خون تقلبی، و درخواست "امانت" قایقی که قصد منفجر کردن آن را دارند. به نظر می‌رسد فیلمی که این افراد در حال ساخت آن هستند، به صراحت، بسیار بد است. اما تماشای تلاش آنها برای ساخت فیلم، بی‌نظیر است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دلایل پخش این برنامه در این زمان صحبت کنند. آیا زامبی‌ها در حال حاضر در تلویزیون و سینما محبوب هستند؟ چگونه این موضوع را می‌دانید؟
• در شهر مردگان زنده، اغلب صحنه‌هایی وجود دارد که به دلایل مختلف اشتباه پیش می‌روند. چند صحنه‌ای که به درستی اجرا نشدند را نام ببرید. چگونه می‌توانستید شرایط را تغییر دهید تا این مشکلات پیش نیایند؟
• آیا این برنامه، حرفه کارگردانی یا تهیه‌کنندگی را جذاب و سرگرم‌کننده نشان می‌دهد؟ آیا بعد از تماشای این برنامه، تمایل به ساخت یک فیلم پیدا می‌کنید؟

والدین باید بدانند که شهر مردگان متحرک یک برنامه واقع‌نمایانه در مورد ساخت یک فیلم زامبی در یک شهر کوچک جنوبی است. برخی از بینندگان ممکن است از صحنه‌های آرایش صحنه‌ای خونین، از جمله چهره‌های خورده‌شده و اندام‌های از دست رفته، آزرده شوند. همچنین ممکن است از صحنه‌هایی که در آن زامبی‌ها و اعضای بدن مورد اصابت گلوله، چاقو، له شدن و انفجار قرار می‌گیرند، ناراحت شوند؛ این ناراحتی ممکن است با صحنه‌هایی که دقیقاً نشان می‌دهند این افکت‌ها چگونه ایجاد می‌شوند، کاهش یابد. برخی از شخصیت‌ها در مورد مسائل جنسی و قرار ملاقات صحبت می‌کنند. والدین ممکن است از این نکته قدردانی کنند که این برنامه به نوجوانان دیدگاهی درونی از نحوه ساخت فیلم‌ها و چگونگی دستیابی به برخی از جلوه‌های سینمایی ارائه می‌دهد.

در نگاه اول، شهر مردگان متحرک به نظر می‌رسد که یک ورودی دیگر در ژانر واقعیت «تمسخر مردم جنوبی» است که توسط سلسله داک دیناستی مشخص می‌شود. در واقع، دوربین به نظر می‌رسد که هر زمان که تینا تتر با یک گردش روستایی صحبت می‌کند، لذت می‌برد و شات‌ها بر روی جاسپر، بگوییم، مرکز شهر متواضع و شهروندان آن به طریقی که به نظر می‌رسد طعنه‌آمیز است، باقی می‌مانند. اما شهر مردگان متحرک فراتر از ریشه‌های خود می‌رود و نگاهی صریح به دایره‌های جهنم که توسط کسانی که تلاش می‌کنند یک فیلم مستقل و کم‌بودجه بسازند، ارائه می‌دهد. شات‌ها توسط دینامیتی که خیلی زود منفجر می‌شود، نابود می‌شوند، بازیگرانی که می‌خواهند استراحت سیگار بگیرند و یک کارت اعتباری که اجازه نمی‌دهد وار و تتر سرهای جعلی و کچاپ برای شات جلوه‌های ویژه بخرند.تمام آن درد، البته، درام سرگرم‌کننده‌ای را رقم می‌زند. اما بیش از آن، برای نوجوانانی که فیلم‌های زامبی یا برنامه‌های تلویزیونی را تماشا می‌کنند یا آرزوی فیلم‌سازی دارند، آموزنده است تا ببینند چگونه صحنه‌ها ساخته می‌شوند و جلوه‌های ویژه به‌کار گرفته می‌شوند، و همچنین تا چه حد چیزها می‌توانند حتی با وجود تلاش همه افراد، اشتباه پیش بروند. بهترین ترفند «تاون» این است که بعد از اینکه بینندگان صحنه‌ای را می‌بینند که کاملاً اشتباه پیش می‌رود و فیلم‌سازان برای ثبت چیزی روی فیلم، مصالحه می‌کنند، ما سپس اجازه می‌یابیم تا بخش کامل‌شده را در فیلم ببینیم. این ابزار شگفت‌انگیزی برای سواد رسانه‌ای و پاداش خنکی برای بینندگان است که این نمایش را بیش از یک لذت گناه‌آلود می‌کند.