من به تو ایمان دارم.

دیل اسوینی (دیوید آلن باش) به موجودات فرازمینی، بشقاب پرنده‌ها و پدیده‌های ماوراء الطبیعه اعتقاد دارد. برنامه رادیویی او در نیمه‌شب، که در آن از شنوندگان می‌خواهد تا از تجربیات و رویاهای مرموز خود بگویند، شغل رویایی اوست، اما شنوندگان زیادی ندارد. درست قبل از اینکه رئیسش (فرد ویلارد) برنامه را لغو کند، اسوینی تماس عجیبی از کسی که به زبانی ناشناخته صحبت می‌کند، دریافت می‌کند. اسوینی به همراه دوستانش، پیج (سس پلزنتس)، معلم منطقی علوم، و سنا (پاتریک گالو)، افسر پلیس دست و پا چلفتی، مبدا صداهای عجیب را ردیابی می‌کنند، انتظار موجودات فرازمینی را دارند، اما با چیزی کاملا متفاوت روبرو می‌شوند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد سفر در زمان و آینده صحبت کنند. به نظر شما انسان‌ها در ۱۰۰۰ سال آینده چه کارهایی انجام خواهند داد؟ اگر می‌توانستید به گذشته یا آینده سفر کنید، دوست داشتید به کجا بروید؟
• درباره اعتقاد به چیزی صحبت کنید که دیگران آن را احمقانه می‌دانند. در این فیلم، دیل سونی به بیگانگان و واقعیت‌های جایگزین اعتقاد دارد، اگرچه دوستانش فکر می‌کنند او دیوانه است. او چگونه با این موضوع کنار می‌آید؟
• آیا تا به حال به چیزی اعتقاد داشته‌اید که دیگران اطراف‌تان نداشته‌اند؟ با آن وضعیت چگونه برخورد کردید؟

والدین باید بدانند که این فیلم علمی-تخیلی حاوی برخی الفاظ ملایم مانند «بی‌شرم» و «خدایا» است، اما در غیر این صورت محتوای نامناسب بسیار کمی دارد. با این حال، این فیلم برای کودکان و نوجوانان مناسب نیست. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

با اینکه بازیگران این فیلم کم‌هزینه خوب هستند و حتی لحظاتی جذاب، اما فیلم از نظر سرگرم‌کنندگی کمی ضعیف است. فیلم تلاش زیادی برای همدلی یا حتی درک دیدگاه شخصیت اصلی نمی‌کند، بنابراین سخت است که درگیر پایان‌بندی داستان شد، هرچند که ممکن است جذاب باشد. در طول فیلم، ملاقات‌های کوتاهی با بازیگران کمدی کریس الیوت، اد هلمز (از سریال اداره) و مو روکا کمی سرگرم‌کننده است، اما علی‌رغم تلاش برای پر کردن فیلم با بازیگران عجیب و غریب، داستان واقعاً قوی نیست.