به دنبال پای خود

ساندرا ابوت در فیلم «یافتن پاهایت» (با بازی ایملدا استانتون) به دوران بازنشستگی با شوهر ثروتمندش فکر می‌کند. بعد در مهمانی بازنشستگی شوهرش، متوجه می‌شود که شوهرش با زن دیگری رابطه دارد. او به خانه خواهرش، بیف (با بازی سلیا ایمری) که با روحیه‌ای آزاد در آپارتمان معمولی‌اش زندگی می‌کند، می‌رود. بیف دوست دارد با دوستانش چارلی (با بازی تیموتی اسپال)، جکی (با بازی جوئنا لاملی) و تد (با بازی دیوید هیمن) قرار بگذارد، در دریاچه‌های یخ‌زده شنا کند و در کلاس‌های رقص سالمندان شرکت کند. ساندرای خشک و نخبه با چارلی مهربان درگیر می‌شود، اما وقتی بیف ساندرا را به کلاس می‌برد، او شروع به شل شدن می‌کند. اما عشق جدیدی در کار نیست، چون چارلی از همسرش که به آلزایمر مبتلا است مراقبت می‌کند و شوهر سابق ساندرا فکر می‌کند که می‌خواهد او را برگرداند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه‌ی مواجهه‌ی فیلم «یافتن پای خود» با مسائل جنسی صحبت کنند. تفاوت زندگی جنسی خواهران در چیست؟ هر کدام چگونه به مسائل جنسی و روابط نگاه می‌کنند؟
• چگونه مصرف الکل و مواد مخدر به تصویر کشیده شده است؟ آیا این موارد جذاب جلوه داده شده‌اند؟ پیامدهای آن چیست؟ چرا این موضوع مهم است؟
• چرا رقص درمانی است؟ این فیلم در مقایسه با فیلم‌های دیگر در مورد رقص چگونه است؟
• فیلم با کهنسالی و مرگ چگونه برخورد می‌کند؟ آیا غم‌انگیز است؟ امیدوارکننده؟ راه‌های مختلف صحبت کردن در مورد این موضوعات چیست؟
• چه چیزی شخصیت‌های فیلم را خوشحال می‌کند؟ فیلم داشتن پول را چگونه می‌بیند؟ آزادی را چگونه می‌بیند؟

والدین باید بدانند که Finding Your Feet یک درام کمدی بریتانیایی در مورد افراد بالغ (از جمله ایملدا استانتون، تیموتی اسپال و سلیا ایمری) است که از طریق کلاس رقص شادی را پیدا می‌کنند. در حالی که خشونت موضوع این فیلم نیست، اما شخصیت‌ها می‌میرند، بحث و جدل وجود دارد و یک دزد کیف دستی می‌دزدد. مرد متاهلی زنی را غیر از همسرش می‌بوسد و زنی با برهنه شدن تا سوتین خود، مردی را اغوا می‌کند؛ او یک بسته قرص آبی (وایاگرا) در دست دارد. همچنین کنایه وجود دارد و کلمات «فاک»، «شیت» و «بیچ» هر کدام یک بار استفاده شده‌اند. یکی از شخصیت‌ها به شدت می‌نوشد تا غم‌هایش را فراموش کند اما در نهایت دست از نوشیدن برمی‌دارد. نوشیدن اجتماعی به طور منظم اتفاق می‌افتد و شخصیت‌ها بیش از یک بار ماری‌جوآنا می‌کشند. در حالی که شخصیت‌ها دوست‌داشتنی هستند، اما فیلم بسیار کلیشه‌ای و طولانی است؛ بعید است که نوجوانان علاقه‌ای به آن داشته باشند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

تلاش دیگری در ساختن یک کمدی انگلیسی جذاب طبقه کارگر در سبک فیلم تمام عریان، متاسفانه این یکی خیلی خنده دار نیست. پیدا کردن پاهایت خیلی احساساتی و طولانی است؛ حتی صحنه های رقص ناهموار هم نتوانستند رضایت بخش باشند. بسیاری از فیلم های دیگر شیرین و شاد درباره رقصندگان آماتور توانسته اند شادی و آزادی را منتقل کنند، از بیلی الیوت تا ما می رقصیم؟ و حتی خشم کوبایی، اما پیدا کردن پاهایت فقط کسری از زمان اجرای خود را در کف رقص صرف می کند. و وقتی این کار را می کند، تدوین شتاب زده جریان را خراب می کند. احساس می شود بیشتر بسته است تا آزاد.علاوه بر این، در حالی که شخصیت‌ها قطعا دوست‌داشتنی هستند (و بازیگران بسیار بااستعداد)، فیلمنامه فقط تلاش‌های مقدماتی و محتاطانه‌ای را برای طنز به آن‌ها اختصاص داده است. حتی لوملی پر سر و صدا و پر رو هم بیشتر از گفتن یک لطیفه ضعیف کاری نمی‌کند. در عوض، ریچارد لونکرین کارگردان (که فیلم ریچارد سوم عالی را ساخته و همچنین فیلم‌های احمقانه‌تری مثل فایروال و ۵ پرواز بالا) بر صحنه‌هایی تمرکز می‌کند که به نظر نمی‌رسد به جایی ختم شوند. این شامل نه یک، بلکه دو زیرداستان درباره بیماری (سرطان ریه و آلزایمر) و همچنین یک اجرای رقص است که در آن چیز زیادی در خطر نیست و قدیمی‌ترین و کهنه‌ترین موضوع: مسابقه‌ای در آخرین لحظه در برابر زمان برای عشق واقعی.