معاون رئیس جمهور

ویپ یک کمدی طنز است که بر سلینا مایر (جولیا لویی دریفوس) متمرکز است، سناتوری سابق با آرزوی ریاست جمهوری که به تازگی به عنوان معاون رئیس جمهور منصوب شده است. نه او و نه کارکنان بی‌انگیزه‌اش از این موقعیت راضی نیستند، زیرا عنوان چشمگیرش با نفوذ اندک و شگفت‌آوری همراه است. سلینا که مصمم است چند پروژه مورد علاقه‌اش را پیش ببرد تا نامی برای خود دست و پا کند، باید مدام خشم فزاینده‌اش را نسبت به کارکنانش، از جمله رئیس دفتر کنایه‌زن‌اش، ایمی (آنا کلومسکی)؛ دستیار وفادارش، گری (تونی هیل)؛ و تازه‌وارد جاه‌طلب، دن (راید اسکات) مهار کند. اوه، و شاید بهتر باشد اگر بتواند رئیس جمهور را هم متقاعد کند تا تماس‌هایش را پاسخ دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد سیاست صحبت کنند. به چه صورت این مجموعه بازتاب‌دهنده دیدگاه شهروندان در مورد شکل سیستم سیاسی فعلی ایالات متحده است؟ آیا منصفانه است که چنین انتقاداتی را به سیستمی وارد کنیم که کاملا شفاف نیست؟ آیا فکر می‌کنید سیاستمداران واقعی این نظرات را جالب و خنده‌دار می‌دانند؟
• زبان دلیل اصلی رده‌بندی سنی «مخصوص بزرگسالان» این مجموعه است. آیا فکر می‌کنید استفاده از الفاظ زشت در نمایش ضروری است؟ غیبت آن چگونه می‌تواند لحن نمایش را تغییر دهد؟ آیا زبان به سادگی با محتوایی که توسط بزرگسالان بهتر درک می‌شود، همگام است؟
• چگونه زنان قدرتمند معمولا در تلویزیون و فیلم ها به تصویر کشیده می شوند؟ آیا سلینا کلیشه ها را حفظ می کند یا می شکند؟ شخصیت پردازی او چه پیامی در مورد زنان در سیاست دارد؟

والدین باید بدانند که زبان تند و تیز، بزرگترین نگرانی در سریال کمدی ویپ از شبکه اچ‌بی‌او است، با کلمات فحش (و هر گونه تنوع قابل تصور آن)، کلمات زننده، و کلمات رکیک در دیالوگ‌های بی‌پروای این سریال. مسائل جنسی و نوشیدن الکل هم در این سریال وجود دارد، هرچند بیشتر به عنوان موضوع گفتگو تا هر چیز دیگر. واضح است که این محتوا برای بیشتر نوجوانان مناسب نیست، که احتمالاً به هر حال طنز سیاسی آن را درک نخواهند کرد. اما برای بزرگسالان، این سریال نگاهی خنده‌دار و تند به اتفاقاتی است که ممکن است در یکی از سیاسی‌ترین و موثرترین دفاتر کشور بیفتد.

لوئیس درایفوس در این نقش سلینا، که ممکن است زمانی را برای مطالعه مسائل پیدا کند، اگر بتواند کارکنانش را از بحث کردن بازدارد و کاری را به انجام برساند، کنترل را به دست می‌گیرد. اما حتی انتخاب ظاهراً بی‌نقص ترویج قاشق‌های زیست‌تجزیه‌پذیر می‌تواند به یک جنون رسانه‌ای تبدیل شود، وقتی با گروه‌های ذی‌نفع خاص، سیاستمداران قدرت‌طلب و عوامل دست‌وپازنی سروکار دارید. می‌توان گفت که این کمدی سیاسی از ثروتی از مواد بالقوه بهره می‌برد و با حضور لوئیس درایفوس در رأس و با پشتیبانی بازیگران درخشان و نویسندگی تیزبین، هیچ چیز در امان نیست.وایپ بیشتر به سمت سریال اداره متمایل است تا بال غربی و توجه کمی به صحت سیاسی یا حتی نمایش دقیق فرآیند قانونگذاری می‌شود. شما بعد از تماشای این سریال، با اعتماد به نفس از آنچه در پشت درهای سیاسی می‌گذرد، خارج نمی‌شوید، اما منصفانه است بگوییم که این ممکن است بازتابی از وضعیت فعلی امور در زندگی واقعی باشد که این نمایش به آن می‌پردازد. در نهایت، این سریال به دلیل فحاشی فراوان، انتخاب مناسبی برای نوجوانان نیست، اما مطمئناً مخاطبان پذیرایی را در میان بزرگسالان پیدا خواهد کرد، زیرا شوخی‌های عجیب و غریب همکاران و درگیری‌های مداوم آنها با دشمنان مشترک، دور از سیاست‌های اداری معمولی نیست.