تسلیم نمی‌شوم

جیمی (مگی جیلنهال)، یک مادر مجرد که در منطقه هیل پیتسبورگ، دانش‌آموز کلاس دوم را بزرگ می‌کند، نمی‌تواند شهریه مدرسه خصوصی را (حتی با بورس تحصیلی) پرداخت کند، بنابراین باید دختر دیسلکسیک خود، مالی (امیلی لین) را در مدرسه دولتی محلی ثبت‌نام کند. بعد از اینکه جیمی به سرعت متوجه می‌شود معلم مالی افتضاح است و کل مدرسه نمره مردودی از شهرستان گرفته است، نونا (ویولا دیویس) را متقاعد می‌کند تا به او کمک کند مدرسه را به عنوان یک برنامه منشور بازپس بگیرد. متاسفانه جیمی و نونا در نهایت مجبور می‌شوند نه تنها با بوروکراسی سیستم مدرسه، بلکه با اتحادیه معلمان که با مدرسه جدید مخالف است، مبارزه کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اینکه آیا فیلم‌هایی که بر اساس داستان‌های واقعی ساخته می‌شوند، باید به دقت از آن‌ها پیروی کنند، یا اینکه آیا برای فیلم‌ها مجاز است که برخی حقایق را به نفع داستان تغییر دهند، صحبت کنند. آیا این فیلم شما را مشتاق می‌کند تا بیشتر در مورد اتفاقاتی که واقعا رخ داده است، بیاموزید؟
• برخی از منتقدان گفته‌اند که فیلم «تسلیم نمی‌شوم» در مورد اتحادیه معلمان، یک‌طرفه است. آیا فکر می‌کنید این فیلم به عنوان یک دیدگاه سیاسی در نظر گرفته شده است یا صرفاً داستانی درباره پیروزی یک والد و معلم است؟
• اگرچه این یک فیلم درباره آموزش است، اما تمرکز آن بیشتر بر روابط والدین و معلمان است تا روابط معلم و دانش‌آموز. چگونه جیمی می‌تواند یک مدافع نامحتمل برای آموزش باشد؟ آیا فکر می‌کنید این واقعیت که خودش آنقدرها هم تحصیل‌کرده نیست، ماموریت او را حتی قابل‌توجه‌تر می‌کند؟

وونت بک داون فیلمی است که بر اساس رویدادهای واقعی ساخته شده و داستان تلاش یک مادر برای بهبود وضعیت مدرسه ابتدایی دخترش را روایت می‌کند. در این فیلم برخی الفاظ توهین‌آمیز (مانند احمق، عقب‌مانده و ...) و همچنین قلدری وجود دارد - معلمی در مقابل پاره شدن کوله‌پشتی یک دانش‌آموز توسط دانش‌آموز دیگر واکنشی نشان نمی‌دهد، و همین معلم به عمد از رفتن یک دانش‌آموز به دستشویی در حین کلاس جلوگیری می‌کند. جیمی، مادر قهرمان داستان، لباس‌های تنگ می‌پوشد و با تقریبا همه افراد حاضر در فیلم، از جمله معلم مدرسه فرزندش، رفتار دوستانه و صمیمی دارد. بزرگسالان در بار و رستوران نوشیدنی الکلی مصرف می‌کنند، اما مستی در فیلم وجود ندارد. این فیلم به والدین و کودکان یادآوری می‌کند که حتی یک یا دو نفر هم می‌توانند در جامعه تاثیرگذار باشند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

اگر WON'T BACK DOWN یک فیلم الهام‌بخش ساخته‌شده برای تلویزیون بود، بدون شک برای جیک جیلنهال و وندی دیویس نامزدی جایزه امی را به ارمغان می‌آورد. این دقیقاً همان نوع درام «بر اساس رویدادهای واقعی» است که برای تلویزیون کابلی بسیار مناسب است. اما بر روی پرده بزرگ، این پیش‌فرض تاثیرگذار (مادری مجرد و بی‌سواد که از هیچ تلاشی برای تضمین آموزش مناسب دختر کوچکش دریغ نمی‌کند) تسلیم فرمولی می‌شود که کمی یکنواخت به نظر می‌رسد.البته که این یک داستان جذاب است، چون کدام والدین نمی‌خواهد فکر کند که شجاعت ایستادن در برابر مقادیر بی‌پایان بوروکراسی را دارد؟ اما این واقعاً داستانی در مورد یک معلم شگفت‌انگیز مثل فیلم‌های «استاند و دلیور» یا «جامعهٔ شاعران مرده» نیست؛ این یک داستان «داوود و جالوت» است -- با یک مادر مجرد و یک معلم که سنگ‌های معروف خود را به سمت هیولای هیئت مدرسه و اتحادیه‌ای که در روش‌های خود گیر کرده است، پرتاب می‌کنند. بازی‌ها نمره «A» می‌گیرند (جیک جیلنهال و وندی دیویس بازیگران کلاس‌اولی هستند)، اما داستان جنجالی آن به اندازه کافی نو و بدیع نیست که یک ستارهٔ اضافی را به آن اختصاص دهد.