شخصیت‌ها

هر کمدین فکر می‌کنه ایده‌های خیلی خوبی داره؛ شخصیت‌های برنامه ازشون می‌خوان که ثابت کنن. هر قسمت نیم‌ساعته از این مجموعه کمدی-اسکچ به طور کامل به یک کمدین تازه‌کار سپرده شده؛ بهشون کنترل خلاقانه کامل داده می‌شه تا بنویسن و در مجموعه‌ای از اسکچ‌ها بازی کنن. نتیجه یک نمایش بسیار متفاوته که روی شخصیت‌های متنوعی متمرکز شده که تا حالا در کمدی دیده نشده: یک بچه خردسال بداخلاق اما عجیب و غریب که نصیحت‌های عاقلانه‌ای به همکارای مامانش می‌کنه؛ یک کمدین مسیحی استندآپ و مادر خانه‌دار که از انتخاب جنس ژاکتش یک عبارت کلیشه‌ای می‌سازه؛ و یک استریپر افسرده بالینی، فقط برای شروع.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد برنامه‌های کمدیِ نمایشی صحبت کنند. چه برنامه‌های دیگری را می‌شناسید؟ چه شباهت‌هایی با برنامه‌های کمدیِ نمایشیِ دیگری که دیده‌اید، دارد؟ چه تفاوت‌هایی با آن‌ها دارد؟
• طنز موضوع کلاسیک کمدی است، به‌خصوص در کمدی‌های کوتاه. تفاوت طنز و کمدی‌های شخصیت‌محور در چیست؟ کدام بخش‌هایی که تماشا کرده‌اید، چیزی را به سخره می‌گیرند و کدام‌ها موقعیتی جدید را به تصویر می‌کشند؟
• یک محقق کمدی یک بار تمام جوک ها را به یک عنصر تقلیل داد: آنها خنده دار هستند چون نقض بی ضرر هستند. این به چه معناست؟ کدام نقض بی ضرر را می توانید در طرح های شخصیت ها نشان دهید؟

والدین باید بدانند که شخصیت‌ها یک نمایش کمدی است که به استندآپ‌کمدین‌های تازه‌کار اجازه می‌دهد تا در یک قسمت حضور داشته باشند. برخی از این نمایش‌ها صرفاً مضحک هستند و برخی دیگر می‌توانند زننده باشند: زنی افسرده استریپ‌تیز انجام می‌دهد؛ نوجوانی اجازه فحاشی پیدا می‌کند. شخصیت‌ها در نمایش سیگار می‌کشند و در مقابل دوربین آبجو و شراب می‌نوشند؛ بعداً به انتخاب‌های بد و سردردهای ناشی از آن اشاره می‌کنند. فحاشی شامل کلمات «س--ت» و «ا--ک» است و به زنان «س--ل» گفته می‌شود. اصطلاحات جنسی و اعضای بدن شامل «نعوظ» و «آلت» است. بسیاری از نمایش‌ها به مسائل مهمی مانند نژادپرستی، عدم تحمل مذهبی، تبعیض جنسی و همجنس‌گراهراسی می‌پردازند.

با طرح‌هایی که از درخشان تا ضعیف را در بر می‌گیرند، این مجموعه کمی متنوع است اما به اندازه کافی جذابیت دارد تا ارزش دیدن داشته باشد، به خصوص برای طرفداران کمدی. بازیگران کمدی اغلب شکایت می‌کنند که به آن‌ها مواد کم‌تر سرگرم‌کننده‌ای نسبت به خودشان ارائه می‌شود؛ دادن فرصت به کمدین‌ها برای خلق مواد مورد نظرشان چالش جذابی است. این افراد می‌توانند نقش‌های خنده‌دار بازی کنند، اما آیا می‌توانند خنده‌دار خلق کنند؟ پاسخ، عمدتا، بله است! اگرچه کیفیت قسمت‌ها بسته به کارگردان متفاوت است، اما قسمت‌های موفق بیشتر از قسمت‌های ناموفق هستند. قسمت ناتاشا راکول به خصوص جالب است، جایی که او به مجموعه‌ای از شخصیت‌ها تبدیل می‌شود، از زنی بی‌خانمان که مسافران مترو را با اسپویلرهای بازی تاج و تخت تهدید می‌کند تا زنی که با رپی به نام «دختر ساده» بی‌مزه بودنش را می‌پذیرد. اما در اینجا جواهرات دیگری هم وجود دارد، از دامادی دراماتیک که توجه را در عروسی‌اش به خود جلب می‌کند تا مجری برنامه تلویزیونی بیگ تراکس که به دنبال زن رویاهای جنوبی‌اش می‌گردد. اگر چیزی که تماشا می‌کنید را دوست ندارید، فقط چند دقیقه صبر کنید.