مرد پرنده‌ای یا (فضیلت غیرمنتظره نادانی)

تنها چند روز تا شب افتتاحیه اولین نمایش برادوی ریگن تامسون (مایکل کیتون) باقی مانده و او بسیار مضطرب است. بازیگر همکار وحشتناکش به تازگی مصدوم شده و جایگزینش مایک شاینر (ادوارد نورتون) است، کهنه‌کار برادوی که روشش بر پایه هرج و مرج و جنجال بنا شده. اما مایک نابغه است و فروش گیشه را تضمین می‌کند. فراموش کنید که دوست‌دخترش (نائومی واتس) که در نمایش هم هست، روز به روز با او مشکل بیشتری دارد. در همین حال، بازیگر همکار دیگر ریگن، لورا (آندریا رایزبورو) به تازگی به او اطلاع داده که ممکن است باردار باشد. و تهیه‌کننده/وکیلش (زک گالیفیاناکیس) به او می‌گوید که بودجه هم تمام شده. در حالی که دخترش سم (اما استون) که تازه از بازپروری بیرون آمده، بین نفرت از او و نیاز به ارتباط با او در نوسان است. اما نمایش آخرین امید ریگن است تا از تجسم قبلی‌اش فراتر رود: او زمانی به خاطر بازی در نقش مرد پرنده‌ای، ابرقهرمانی با زبانی تند و تیز، مشهور بود، صدایی که ریگن هنوز هم اغلب می‌شنود. و بلند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های فیلم Birdman در مورد ذات هنر و هنرمندان و همچنین مخاطبان صحبت کنند. هر کدام چه چیزی را به تجربیات مشترکشان می‌آورند؟
• این فیلم به نظر شما برای چه مخاطبانی ساخته شده است؟ چطور به این نتیجه رسیدید؟ چه پیامی را به آن مخاطبان منتقل می‌کند؟
• چگونه رابطه ریگان با سم را توصیف می‌کنید؟ با همسر سابقش چطور؟
• ریگان چرا صداهای Birdman را می‌شنود؟ این صدا چه معنایی دارد؟ آیا این صدا وجدان اوست یا عذاب‌دهنده‌اش؟

والدین باید بدانند که فیلم Birdman ساخته آلخاندرو گونزالس ایناریتو، فیلمی جسورانه و زیبا است که احتمالاً بهتر است فقط بزرگسالان و نوجوانان بالغ آن را تماشا کنند. این فیلم به بهترین شکل ممکن، پیچیده و قدرتمند است؛ قدرت آن در تلاش‌های قاطعانه‌اش برای بررسی پرسش‌هایی در مورد هویت، شکست و اهمیت نهفته است. شخصیت‌ها با شجاعت می‌جنگند و از فشار آوردن بر یکدیگر هراسی ندارند. شخصیت اصلی به اعماق ناامیدی سقوط می‌کند؛ او دست و پا می‌زند، مشروب می‌خورد، حشیش می‌کشد، در دعواهای کلامی خشن می‌شود و باز هم دست و پا می‌زند. نمایشی که او تهیه‌کنندگی آن را بر عهده دارد، صحنه‌هایی دارد که در آن اسلحه شلیک می‌شود و بازیگران یکدیگر را تهدید می‌کنند. همچنین در فیلم، فحاشی زیادی وجود دارد، از کلمه احمقانه تا فحش رکیک، و همچنین صحنه‌هایی از بوسیدن و صحنه‌ای که یک بازیگر با لباس زیر در حین اجرای نمایش دچار نعوظ می‌شود. برای اینکه از فیلم‌های مشابه بیشتر با خبر شوید، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

BIRDMAN شما را به پرواز درمی‌آورد. این همان چیزی است که فیلم‌سازی باید باشد، اگر یک کارگردان اجازه دهد استعدادهای قابل توجه خود (و بازیگرانش) بدون محدودیت خرد جمعی، خودآگاهی یا نیاز شدید به جلب رضایت، به کار گرفته شوند. این فیلم انواع خطاها را مرتکب می‌شود -- طولانی و پر از صحنه‌های اضافی است و داستان آن ضعیف است -- اما هنوز تقریباً کامل است. داستان به اندازه‌ی ممکن فراداستانی است؛ هر کسی که کی‌تون، استعداد فوق‌العاده‌ای که قبلاً با یک شخصیت ابرقهرمان (بتمن) شناخته می‌شد و مدت‌ها به دنبال یک پروژه‌ی فوق‌العاده بود، را انتخاب کرده، یک نابغه است. اگرچه ریگان در یک محیط سبک‌شده زندگی می‌کند، اما اصیل و آشنا و به‌شدت تکان‌دهنده است.تقریبا همه دیگران هم همینطور هستند، از استون - که نقش دختر عمیقا عصبانی ریگان را به خوبی بازی می کند، بدون هیچ میانبری - تا نورتون، که به همان اندازه متقاعد کننده و ترسناک است، به عنوان یک بازیگر تحریک کننده که بهترین نمایش خود را روی صحنه و در هیچ جای دیگری ارائه می دهد. موسیقی در سراسر فیلم طنین انداز است و به ما یادآوری می کند که آنچه می بینیم به غم انگیزی یک مرثیه کلاسیک و به زیبایی موسیقی جاز شبانه است. و دیالوگ ها سریع و قدرتمند هستند. (خطی کامل: "شهرت دختر عمه کوچک و بدنام اعتبار است.") این که نمایش مرکزی به تصویر کشیده شده در فیلم بر اساس آثار رییموند کارور، نویسنده داستان های کوتاه با استعداد، است، یک نبوغ افزوده است؛ به عبارت دیگر، بردمن همان چیزی است که ما در مورد فیلم های خوب صحبت می کنیم.