مثل رویاپردازان

از هنر رو به رشد والت دیزنی، اسطوره، از دوران کودکی در میزوری تا زندگی بزرگش به عنوان انیماتور، و نگاهی به افرادی که در طول مسیر بر او تاثیر گذاشتند.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره علاقه به زندگی والت دیزنی صحبت کنند. چرا فکر می‌کنید کارتون‌ها و شخصیت‌های او اینقدر محبوب هستند؟
• آیا این فیلم زندگی‌نامه‌ای به نظرتان تصویری واقعی از کار یا زندگی دیزنی را به نمایش می‌گذارد؟ چرا، یا چرا نه؟
• الهام از مکان‌های مرموز می‌آید. چه چیزی الهام‌بخش شماست؟

والدین باید بدانند که «آن‌طور که رویا می‌کرد: زندگی شگفت‌انگیز والت دیزنی» یک فیلم زندگی‌نامه‌ای است که از دوران کودکی دیزنی تا موفقیت او به عنوان یک انیماتور و بینش‌گر را دنبال می‌کند. در فیلم سیگار کشیدن در دوره‌ای که انتظار می‌رود، نشان داده می‌شود، همچنین خاله‌ای را نشان می‌دهد که در بستر بیماری است (بعداً گفته می‌شود که درگذشته است) و یک بار از کلمه «جهنم» استفاده می‌شود، اما در غیر این صورت، نگاهی به زندگی دیزنی است که به‌خوبی بازی نشده اما با نیت خوب است و به میکی ماوس اشاره نمی‌کند یا دیزنی‌لند را نشان نمی‌دهد. اگرچه این فیلم داستانی ساده و شیرین از رشد هنری اوست، اما بازی‌ها به‌طور متناوب خشک و بیش از حد پراحساس هستند و دیالوگ‌ها بیش از حد بزرگنمایی‌شده به نظر می‌رسند، با هر خطی که پیام‌های بزرگی درباره هنر و زندگی را در خود دارد و به نظر نمی‌رسد که تصویری دقیق از نحوه صحبت کردن افراد در آن زمان باشد. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر از این دست، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

رویاپردازان اینگونه اند: زندگی شگفت‌انگیز والت دیزنی موضوعی جذاب در مرکز خود دارد: یک هنرمند اسطوره‌ای آمریکایی که آثارش هنوز به نوعی زندگی تقریبا هر کودک غربی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. بنابراین ناامیدکننده است که این فیلم زندگی‌نامه‌ای به این بدی ساخته شده است. فیلمبرداری آن خوب است و اولن راجرز در نقش والت دیزنی بهترین چیزی است که فیلم ارائه می‌دهد، به‌علاوه داستان شیرین خوش‌بینی و پشتکار دیزنی. اما در اینجا هر شخصیتی که او ملاقات می‌کند پیامی بزرگ درباره زندگی و هنر دارد و والت دیزنی در هر صحنه نابغه است، همیشه آماده جذب هر ایده و درس خوب درباره قدردانی و کاملا آماده برای انجام هر کاری که لازم باشد. این حس را می‌دهد که داستانی کاملا برعکس نوشته شده و هدفش رنگ‌آمیزی هر لحظه با احترام ساکت است.آنچه ما از دست می‌دهیم چیزی است که احساس واقعی و معیوب بودن را القا می‌کند و به جای آن، یک معبد دیگر احیا می‌شود. پیام‌های مثبتی در مورد زحماتی که برای تبدیل شدن به یک هنرمند لازم است وجود دارد و همچنین بخشی جالب و کوتاه در مورد نحوه کار انیمیشن، اما در اینجا جلوه‌های زیادی وجود دارد که آن را به یک پرتره اصیل تبدیل نمی‌کند.