سرزمین رؤیاها

نوشته و کارگردانی شده توسط دامین شازل، لا لا لند بر روی میا (با بازی اما استون)، یک بازیگر که هنوز منتظر فرصت خود است، و سباستین (با بازی رایان گاسلینگ)، یک پیانیست جاز نابغه که رویای باز کردن باشگاه خود را دارد، جایی که موسیقی‌دانان بزرگ جاز موسیقی زیبایی خلق می‌کنند و مشتریان در مورد این هنر یاد می‌گیرند و آن را جشن می‌گیرند، تمرکز دارد. بعد از اینکه بارها در لس‌آنجلسی که در شکوه تمام قدیمی‌اش به نمایش گذاشته شده، به هم برخورد می‌کنند، به اجتناب‌ناپذیری رابطه‌شان تسلیم می‌شوند. اما به زودی، مثل بسیاری از عاشقان جوان قبل از خودشان، متوجه می‌شوند که چقدر چالش‌برانگیز است که رابطه‌ای را حفظ کنند حتی در حالی که سعی می‌کنند جای خود را در این دنیا پیدا کنند. جی.کی. سیمونز، روزماری دویت و جان لجند در این فیلم نقش‌آفرینی می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که لا لا لند چگونه با مفهوم یافتن هدف در زندگی و چگونگی رسیدن به آن برخورد می‌کند. آیا فکر می‌کنید هر کسی هدف خاصی دارد؟
• فیلم عشق را چگونه به تصویر می‌کشد؟ آیا واقع‌گرایانه است؟ در مقایسه با داستان‌های عاشقانهٔ دیگر فیلم‌ها، چطور است؟
• شخصیت‌ها چگونه صداقت، همدلی و پشتکار را نشان می‌دهند؟ چرا این‌ها نقاط قوت مهم شخصیتی هستند؟

لالا لند یک موزیکال عاشقانه زیبا و تاثیرگذار است که در لس آنجلس امروزی اتفاق می‌افتد و حال و هوای هالیوود قدیم را دارد. بازیگران اصلی آن اما استون و رایان گاسلینگ هستند و لحظات شاد و سرگرم‌کننده‌ای دارد، به علاوه پیام‌هایی در مورد صداقت، عشق و دنبال کردن رویاهایتان. اما همچنین موضوعاتی را بررسی می‌کند که ممکن است برای بینندگان جوان سنگین باشد، از جمله بیکاری، احساس سردرگمی در سال‌های ابتدایی شغل، تردید در مورد توانایی‌های خود و تلاش برای ماندن در لحظه در حالی که به دنبال هدف خود هستید. انتظار برخی از فحاشی (از جمله یک مورد استفاده از "فحش") را داشته باشید، به علاوه نوشیدن الکل در جمع، بوسیدن و بیدار شدن شخصیت‌ها در کنار هم در تختخواب. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

برای فیلمی که با یک قطعه موزیکال کمی اغراق‌آمیز شروع می‌شود و می‌تواند به همان اندازه که مخاطبان را مجذوب می‌کند، از آن‌ها دور کند، این رمانتیک به سرعت به سمت عظمت جهش می‌کند. در عرض چند دقیقه از آن آهنگ، مشخص می‌شود که لا لا لند چقدر متفاوت است، شروع با استون، که نقش میا را به طور کامل ایفا می‌کند، به طوری که حتی با اینکه او یک بازیگر موفق است که نقش یک بازیگر در حال تلاش را بازی می‌کند، فراموش می‌کنیم که او در حال بازیگری است. حتی وقتی که او شروع به خواندن می‌کند، در مکانی ریشه دارد که آنقدر متقاعدکننده است که تقریباً منطقی به نظر می‌رسد که او با ملودی ارتباط برقرار می‌کند. شادی او مثل موسیقی به نظر می‌رسد؛ غم او مثل یک مرثیه به نظر می‌رسد. گاسلینگ شاید کمی کمتر چشمگیر باشد، اما نه به دلیل کمبود جذابیت یا اصالت؛ در نهایت، او خودش را حفظ می‌کند. و وقتی آن دو با هم جفت می‌شوند، آن‌ها عاشقان ناکام هستند که فیلمی مثل این به طور غنی سزاوار آن‌هاست.فراتر از شیمی ستارگانش و یک امتیاز درخشان، لا لا لند یک عنصر دارد که برای یک فیلم تقریباً کامل ضروری است: فیلمنامه‌ای که موفق می‌شود یک موضوع کهنه را - پسر با دختر ملاقات می‌کند، پسر و دختر عاشق می‌شوند، پسر و دختر کشف می‌کنند که عشق به کسی همه چیز را حل نمی‌کند - و آن را تازه و نو جلوه می‌دهد. و نه فقط نو، بلکه خردمندانه و دل‌شکسته‌کننده (ما نمی‌توانیم بیشتر از این بگوییم، زیرا از اسپویلرها می‌ترسیم). لا لا لند همچنین سرودی است برای لس آنجلس؛ شهر در تمام شکوه تکنی‌کالر خود. شاید ظاهر و احساس فیلم، آنچه که غم و اندوه را در داستان فیلم به وجود می‌آورد، باشد. شما به نور نیاز دارید تا تاریکی را پیدا کنید - و به تاریکی نیاز دارید تا روشنایی را درک کنید. لا لا لند نفس شما را خواهد گرفت و قلبتان را خواهد شکست، حتی در حالی که به شما کمک می‌کند تا ظرفیت عمیق‌تری برای عشق پیدا کنید.