خانه موم

خانه موم با سفر کمپینگ دوستان کارلی (الیشا کاتبرت) و پیج (پاریس هیلتون) شروع می‌شود، همراه با دوست‌پسرهایشان، وِیدِ ملایم (جارد پادالکی) و بلیک شهوانی (رابرت ریچارد)، برادر دوقلوی کارلی، نیک (چد مایکل موری) و دالتون (جان آبراهامز). دور آتش‌بازی، آنها مشروب می‌خورند، سیگار می‌کشند، حوصله‌شان سر می‌رود و با هم می‌چسبند. صبح روز بعد، کارلی در گودالی از لجن خونین و فاسد می‌افتد، جایی که شخصیتی به نام «جانور جاده‌ای» (دامن هرمان) لاشه‌های فاسد را به آن پرتاب می‌کند. وقتی موستانگ وِید به‌طور مرموزی خراب می‌شود، وِید و کارلی سوار کامیون بوی‌دهنده جانور جاده‌ای می‌شوند. آنها در شهر کوچک و فراموش‌شده‌ای به نام آمبِروس و خانه واقعی موم (درون آن مجسمه‌های مومی، دیوارهای مومی، مبلمان مومی و کف مومی وجود دارد) گیر می‌افتند، جایی که قربانیان و بازماندگان در نهایت بارها و بارها ترس می‌خورند، در تاریکی گیر می‌افتند، بسته می‌شوند، بریده می‌شوند و شکنجه می‌بینند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد حماقت شدید شخصیت‌ها صحبت کنند؛ و اینکه چگونه، حتی برای طرح‌ریزی کلی، تمایل آنها برای کاوش در مکان‌های شرورانه و قدم گذاشتن در دردسرهای آشکار، قابل توجه است. کارلی و برادر دوقلویش نیک، که در ابتدا با هم اختلاف داشتند، یاد می‌گیرند که با هم کنار بیایند، زیرا دوستانشان کشته می‌شوند؛ خانواده‌ها می‌توانند در مورد نمایش پیوند خواهر و برادری آنها صحبت کنند، به جز اینکه آنها با دوقلوهای قاتل موازی هستند، که قبلا به هم متصل بودند و اکنون فقط بی‌ملاحظه و قاتل هستند. خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد نمایش کلیشه‌ای شخصیت‌های شرور به عنوان طبقه پایین و روستایی صحبت کنند.

والدین باید بدانند که این فیلم حاوی تصاویر تکراری و وحشتناک است، از جمله پوست کنده شدن از صورت؛ بدن‌هایی که مورد اصابت چاقو، ضربات تیز و سوراخ شدن قرار می‌گیرند؛ دخترانی که جیغ می‌کشند و گریه می‌کنند؛ شلیک تفنگ‌های ساچمه‌ای؛ پوسیدن لاشه‌های گوزن؛ حشرات در حال خزیدن؛ حتی بریدن انگشت با سیم‌بر. قاتلان جنین‌ها را در شیشه نگه می‌دارند، مادرشان را مقصر می‌دانند و پسران و دختران را به طور مساوی هدف قرار می‌دهند، اگرچه پاریس هیلتون تنها قربانی است که تا سوتین و شورت قرمز خود را درمی‌آورد و به دوست پسرش (خارج از تصویر، اما به وضوح نشان داده شده) رابطه جنسی دهانی می‌دهد. قاتل دهان یکی از دختران را با چسب فوق‌العاده محکم می‌بندد، و او آن را باز می‌کند تا خونریزی کند و بتواند کمک بخواهد؛ شخصیت‌ها الکل می‌نوشند، سیگار می‌کشند و از زبان تند و زننده استفاده می‌کنند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این یک بازسازی از فیلم وینسنت پرایس است، اما فقط در نام و حقه‌ها؛ در همه موارد دیگر، یک فیلم برش‌زننده خشن است که در آن افراد جوان و زیبا به‌طور وحشتناکی یکی پس از دیگری کشته می‌شوند. تا زمانی که آنها در نهایت به آمبروز می‌رسند، فیلم بسیار طولانی شده است— ریتم نیمه اول عمدی است، انگار که داستان فیلم نیاز به نمایش دقیق و با دقت دارد، در حالی که اینطور نیست.در اوج فیلم به طور قابل پیش بینی خون و آتش وجود دارد (تا نمادهای مذهبی ناسازگار فیلم را برجسته کند). نیک و کارلی دوقلوهای خوب بر دوقلوهای بد بو و وینسنت (هر دو توسط ون هولت بازی شده اند، یکی با صورت زخمی و مومیایی شده، نشانه بیماری عمومی او) غلبه می کنند. هشداردهنده ترین نکته، این است که فیلم احتمال ساخت دنباله را باز می گذارد.