خانواده شاد من

در قلب خانواده شاد من، خانواده‌ای بزرگ، پر سروصدا و شلوغ وجود دارد، اما لزوماً شاد نیستند. با سه نسل که در کنار هم و در فضاهای نزدیک زندگی می‌کنند، شخصیت، عادات و احساسات هر کدام بر دیگران تأثیر می‌گذارد. مانانا (یا شوگلیاشویلی)، معلم دبیرستان، بین والدین و فرزندانش گیر افتاده است، در حالی که شوهرش به‌طور منفعلانه در این مسیر همراه اوست. نیازها و خواسته‌های مانانا چندان مهم نیستند. وقتی تولدش فرا می‌رسد و او درخواست می‌کند که روز آرامی داشته باشد، نادیده گرفته می‌شود؛ اقوام و دوستان مختلف خانه‌ی شلوغ و پرجمعیت را پر می‌کنند. بعد از آن رویداد و لحظه‌ای تاثربرانگیز که مانانا به تنهایی با یکی از دانش‌آموزانش سپری می‌کند، او به انجام اقدامی جدی ترغیب می‌شود. وقتی اعلام می‌کند که خانه را ترک می‌کند و آپارتمانی برای خودش پیدا کرده است، بقیه خانواده شوکه می‌شوند. وقتی مانانا از بحث در مورد تصمیمش امتناع می‌کند، ناراحت می‌شوند. وقتی او از خانه می‌رود، می‌خواهند او را برگردانند. آیا به این دلیل است که به او نیاز دارند؟ یا به این دلیل است که کنترل خود را از دست داده‌اند؟ مانانا در زندگی جدیدش، با زمان و فضای شخصی خود، به سرعت می‌آموزد، اگر قبلاً نمی‌دانست، که نقش او به عنوان مشاور و مراقب به پایان نرسیده است. و با رویدادها و افشاگری‌هایی مواجه می‌شود که به شدت اراده‌اش را به چالش می‌کشند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خانه و خانواده در فیلم «خانواده شاد من» صحبت کنند. این خانواده چقدر با خانواده‌هایی که می‌شناسید متفاوت است؟ چطور فیلم‌ها به ما کمک می‌کنند تا با مردم فرهنگ‌ها و مکان‌های دیگر ارتباط برقرار کنیم و آنها را درک کنیم؟
• برخلاف بسیاری از فیلم‌ها، این فیلم زمان بیشتری را با شخصیت‌هایش، به‌ویژه مانانا، در لحظات آرام و تنهایی می‌گذراند. این تکنیک چگونه به بیننده کمک می‌کند تا با افراد روی پرده ارتباط برقرار کند؟ به عنوان مثال، چگونه درک شما از مانانا در صحنه‌هایی که او در آپارتمان جدیدش تنها بود، عمیق‌تر شد؟
• هدف از اولین صحنه چه بود؟ چگونه مخاطب را برای آنچه قرار بود ببیند آماده کرد؟ به نظر شما مانانا چه زمانی تصمیم مهم خود را گرفت؟
• مانانا چگونه استعدادهای مهم شخصیتی و مهارت‌های زندگی مانند شجاعت، خودکنترلی، پشتکار و همدلی را به نمایش گذاشت؟

والدین باید بدانند که فیلم «خانواده شاد من» یک درام زیرنویس‌دار است در مورد خانواده‌ای چندنسلی که در تفلیس، شهری در کشور گرجستان در اروپای شرقی، با هم زندگی می‌کنند. چنین شرایط خانوادگی در آنجا غیرمعمول نیست. در سن ۵۲ سالگی، مانانا، همسر-دختر-مادر، در نهایت با غیرممکن بودن وضعیت خود مواجه می‌شود: والدین سلطه‌گر، شوهر بی‌فایده، فرزندان بزرگسال جوانی که به طور کامل «راه نیفتاده‌اند». تصمیم او برای ترک و زندگی مستقل، خانواده را به آشوب می‌اندازد. تم‌های بالغانه (یعنی خیانت، طلاق و جدایی، روابط کنترل‌کننده) مورد بررسی قرار می‌گیرند. انتظار می‌رود چند نفر لعنت بفرستند (احمق، آشغال)، مقداری نوشیدن و سیگار کشیدن، و گفتگوهایی در مورد رابطه جنسی وجود داشته باشد. پیام‌هایی در مورد ایستادن برای خود، تلاش برای زندگی معنی‌دار، و تغییر پویایی‌های ناسالم خانوادگی در داستان ادغام شده‌اند. این فیلم برای مخاطبان بزرگسال، نه کودکان، ساخته شده است. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

اجرای شگفت‌انگیز Ia Shugliashvili، نگاهی خلاقانه به یک پیش‌فرض آشنا و انتخاب فیلمسازان برای ثابت نگه داشتن دوربین بر لحظات مهم، این فیلم را به یادماندنی می‌کند. این فیلم از هر نظر تولیدی محکم است. اجرای فیلم، به‌ویژه در زمینه‌های موسیقی، نویسندگی و فیلم‌برداری، هنری است. هم شخصیت‌ها و هم فضاهای فیلم، زنده و اصیل به نظر می‌رسند.با این حال، شاید فیلمسازان در پایان فیلم اشتباه کرده باشند. اگرچه آنها باید باور داشته باشند که صحنه پایانی، هرچند مبهم، تا حدی رضایت‌بخش خواهد بود، اما نیست. با وجود این لکه کوچک، تمام آنچه که قبلا اتفاق افتاده، فیلم خانواده خوشحال من را برای مخاطبان بالغ، جذاب و تکان‌دهنده می‌کند. و دیدن چنین داستانی تاثیرگذار و قابل ارتباط در کشوری که اغلب در فیلم‌هایی که به آمریکا می‌رسند، دیده نمی‌شود، خوب است.