کور

سوزان داچمن، زنی ثروتمند و ساکن آپارتمان پنت‌هاوس در نیویورک، زندگی عاشقانه‌ای با همسرش مارک دارد. اما وقتی مارک به دلیل فعالیت‌های مالی غیرقانونی متهم می‌شود، سوزان نیز به دلیل دریافت سودهای نامشروع حاصل از معاملات غیرقانونی او در حساب مشترک‌شان، دستگیر می‌شود. سوزان که ادعا می‌کند از فعالیت‌های تجاری مارک بی‌اطلاع بوده، به انجام خدمات اجتماعی محکوم می‌شود، در حالی که همسرش در انتظار محاکمه در زندان به سر می‌برد. کار داوطلبانه‌ای که دادگاه برای سوزان تعیین کرده، خواندن برای نابینایان است؛ در این مورد، او باید برای بیل اوکلند، نویسنده پرفروش، که پس از یک تصادف غم‌انگیز نابینا شده و همسرش را نیز در این حادثه از دست داده، بخواند. بیل که استاد نویسندگی خلاق است، به داوطلبانی نیاز دارد تا تکالیف دانشجویانش را برایش بخوانند. در ابتدا، بیل تندخو و راستگو و سوزان که زنی اجتماعی است، قادر به تحمل یکدیگر نیستند، اما با گذشت زمان و گذراندن اوقات بیشتر با هم، پیوندشان به عشق تبدیل می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم «کور» صحبت کنند. این خشونت چگونه بر داستان تأثیر می‌گذارد؟ آیا واقع‌گرایانه است؟ آیا ضروری است؟ تأثیر خشونت رسانه‌ای بر کودکان چیست؟
• پیام‌های فیلم چیست؟ آیا با دیدگاه آن در مورد تقلب و خیانت موافق هستید؟
• چرا فکر می‌کنید بازیگران زن و مرد بالای ۵۰ سال در هالیوود خیلی کم هستند؟ یا چرا بازیگران مسن با زنانی هم‌سن خود جفت نمی‌شوند؟

والدین باید بدانند که فیلم «کور» یک درام است که در آن الک بالدوین و دمی مور برای اولین بار از سال 1996 و فیلم «هیئت منصفه» با هم همبازی شده‌اند. با توجه به محتوا و مضامین فیلم، بعید است که برای نوجوانان جذاب باشد. در این فیلم، این دو بازیگر نقش همسر یک مجرم یقه‌سفید (دمی مور) و یک نویسنده نابینا (الک بالدوین) را بازی می‌کنند که به‌تدریج در جلسات خواندن برای نابینایان که از طرف دادگاه تعیین شده، با هم ارتباط برقرار می‌کنند. کارگردانی این فیلم بر عهده مایکل میلر است و بر اساس فیلمنامه‌ای از برادرش، جان بوفالو میلر (هر دو فرزندان نویسنده پرفروش، نورمن میلر) ساخته شده است. در فیلم از الفاظ زشت و تند زیادی (بیشتر کلمات «فاک» و «فاکینگ» و همچنین «شیت» و «کریپل» و غیره) استفاده شده است. همچنین خشونت قابل‌توجهی (بیشتر کتک‌کاری توسط شخصیت دیلن مک‌درموت) و لحظات تحریک‌آمیزی (بوسیدن، نمای سینه، صحنه‌هایی از یک زوج درست قبل از رابطه جنسی و صبح روز بعد) و همچنین خیانت وجود دارد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

این یک ملودرام فراموش‌شدنی اما با بازی‌های خوب در مورد فرصت‌های مجدد در نیویورک است که ترکیبی از رمانس و هیجان‌انگیز جنایی کلاه‌برداران یقه‌سفید و کمی درام معلم الهام‌بخش است. مشخص نیست که آیا مخاطبان حتی به یاد می‌آورند که بالدوین و مور قبلاً در فیلمی با هم بازی کرده‌اند یا خیر، بنابراین این واقعیت که آنها دوباره با هم همکاری می‌کنند، به اندازه‌ای که ممکن است باشد، جذاب نیست، اگر جولیا رابرتز و ریچارد گیر، مگ رایان و تام هنکس، یا رایان گاسلینگ و ریچل مک‌آدامز دوباره در فیلمی با هم زوج شوند. این روزها، بالدوین به لطف کارش در 30 راک و SNL، یک بازیگر کمدی سطح A است، در حالی که مور هنوز بیشتر به خاطر کارش در دهه‌های گذشته شناخته می‌شود. این درام متوسط به هیچ‌یک از آنها خدمت خوبی نمی‌کند، زیرا بیش از حد پراکنده است تا بتواند داستانی جذاب را روایت کند.کور از نظر هیجان‌انگیز بودن ناامیدکننده است، زیرا مک‌درموت در نقش مارک، که شخصیتش در طول فیلم تاریک‌تر و خشن‌تر می‌شود، مجازاتی رضایت‌بخش دریافت نمی‌کند. همچنین دربارهٔ دو شاگرد جوان‌تر، که به اندازهٔ مردان مورد تحسینشان متفاوت هستند، توضیح چندانی داده نمی‌شود: جاسوسی و چاپلوسی مارک در وال استریت (با بازی درو مورلین) و دانش‌آموز نویسندهٔ بیل (با بازی استیون پرسکود، هنرمند واقعی کلمات گفتاری). تعاملات پرسکود و بالدوین (از جمله یک لحظهٔ جالب و شبیه به فیلم کاراته‌کید در مورد نظافت به عنوان دستورالعمل) می‌توانست فیلمی بهتر از رمانس کلیشه‌ای و آشفتهٔ کور باشد. در نهایت، بیشتر شخصیت‌ها در این فیلم بیش از حد کلیشه‌ای و کمتر پردازش‌شده هستند، به‌ویژه سوزان، که به نظر می‌رسد برای یک جامعه‌شناس اهل منهتن، بیش از حد ساده‌لوح و باورنکردنی است.