خدایان فراموش شده

در فیلم فرزندان خداوندگار کمتر، جیمز (با بازی ویلیام هارت) سرگرمی، شوخ‌طبعی، آواز و رقص را به کلاس یازدهم خود در یک مدرسه ناشنوایان می‌آورد. سارا (با بازی مارلی متلین) یک خدمتکار بداخلاق در مدرسه است که سال‌ها پیش به عنوان یکی از درخشان‌ترین دانش‌آموزان فارغ‌التحصیل شده است. خشم او اغلب به نمایش گذاشته می‌شود، که قابل درک است زیرا او ناشنوا به دنیا آمده و در ابتدا به عنوان عقب‌مانده ذهنی تشخیص داده شده است. پدرش که قادر به کنار آمدن با این وضعیت نبود، خانواده را ترک کرد و مادر غریبه‌اش (با بازی پایپر لوری) از سارا به دلیل نابودی ازدواجشان ناراضی بود. جیمز سعی می‌کند از درد سارا عبور کند و به او پیشنهاد کمک می‌کند تا صحبت کردن را بیاموزد، اما سارا مقاومت می‌کند. آنها عاشق هم می‌شوند و در حالی که هر کدام تلاش می‌کنند وارد دنیای دیگری شوند، با مشکلاتی مواجه می‌شوند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد احساسی که ممکن است در مورد «فرزندان خدای کوچک‌تر» داشته باشید، اگر ناشنوا بودید، صحبت کنند. آیا این فیلم جامعه ناشنوایان را به درستی به تصویر می‌کشد؟ آیا تصویری مثبت ارائه می‌دهد؟ پاسخ خود را توضیح دهید.
• مدیر مدرسه تفاوت‌هایی را میان دانش‌آموزان کم‌شنوا، ناشنوایان کامل و ناشنوایان مادرزادی قائل می‌شود. به نظر شما این تفاوت‌ها چگونه بر نحوه یادگیری ارتباطات دانش‌آموزان تأثیر می‌گذارند؟
• چرا فکر می‌کنید سارا و جیمز با هم اختلاف دارند؟ آیا فکر می‌کنید یک رابطه عاشقانه می‌تواند تفاوت‌های بین دنیای ناشنوایان و شنوندگان را تحمل کند؟ چرا یا چرا نه؟
• نقدهای زیادی به این فیلم وارد شده است که به اشتباه ناشنوایی را به عنوان معلولیتی نشان می‌دهد که باید درمان شود و دیدگاه گروهی از ناشنوایان را نادیده می‌گیرد که تمایلی به پذیرش فرهنگ غالب ندارند. چگونه می‌توانید بیشتر در مورد فرهنگ ناشنوایان بدانید؟

والدین باید بدانند که کودکان خداوندگار کوچکتر، درام سال ۱۹۸۶ است که رابطه‌ای را بین یک معلم شنوا در مدرسه‌ای برای ناشنوایان و یک زن ناشنوا که در آنجا کار می‌کند، به تصویر می‌کشد. این فیلم بر اساس نمایشنامه‌ای موفق در برادوی، نوشته مارک مدوف است که به دشواری‌های انسان‌هایی از دنیای متفاوت می‌پردازد که سعی در به اشتراک گذاشتن زندگی خود دارند. درام فرعی پنجره‌ای را به دیدگاه‌های درون جامعه ناشنوایان باز می‌کند، در مورد نیاز به یادگیری صحبت کردن و تطبیق با دنیای شنوا در مقابل استفاده از زبان اشاره. زنی برهنه شنا می‌کند و از پشت دیده می‌شود. بزرگسالان رابطه جنسی دارند اما برهنگی نشان داده نمی‌شود. الفاظی مانند فاک، شیت، اس و دیک در فیلم به کار رفته است. بزرگسالان الکل می‌نوشند و سیگار می‌کشند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

رندا هاینز، کارگردان، به‌صورت شاعرانه داستانی جذاب را روایت می‌کند که ما را به درک هدیه شنوایی و همچنین در نظر گرفتن «هدیه» ناشنوایی سوق می‌دهد. هوش سرزنده دانش‌آموزان در آکادمی ناشنوایان و شادی که به نظر می‌رسد بسیاری از آنها تجربه می‌کنند، ممکن است زندگی کسانی را که توان پرداخت هزینه چنین آموزشی را ندارند، به تصویر نکشد، اما «فرزندان خدای کوچک‌تر» رساله‌ای درباره مسائل جهان ناشنوایان نیست. تمرکز، هرچند غیرعملی، بر عشق و شعر و نحوه ملاقات افراد از دنیاهای مختلف در میانه راه است، اگر تلاش کنند. منتقدان این فیلم را به عنوان نمونه‌ای از روش اشتباه نگاه به ناشنوایی، به عنوان ناتوانی که باید «درمان» شود، و همچنین به دلیل نادیده گرفتن دیدگاه‌های گروهی از افراد ناشنوا که تمایلی به «جریان اصلی شدن» ندارند، مورد نقد قرار داده‌اند. زمانی که سارا در جمعی از افراد شنوا عملکرد خوبی دارد، همه جیمز را به خاطر عملکرد خوب سارا تحسین می‌کنند، گویی سارا یک سگ پودل است که فقط یک فرد شنوا می‌تواند آن را تا این حد خوب آموزش دهد.ویلیام هارت در اینجا جذاب و دوست‌داشتنی است و با وجود اینکه وظیفه او حفظ ما در درام است، اغلب هر دو طرف گفتگو را بیان می‌کند و زبان اشاره را برای مخاطب ترجمه می‌کند. مارلی متلین، بازیگر صفحه نمایش برای اولین بار، با ایستادن در برابر اجرای قدرتمند هارت، حتی تاثیرگذارتر است. او در ۲۱ سالگی حضوری خیره‌کننده و پرشور دارد و حس بقا از گذشته‌ای دردناک را القا می‌کند. بدون کلمات، او تصویری از زندگی درونی کسی را به ما می‌دهد، به‌طور تاثیربرانگیز و زنده. این تلاش با جایزه اسکار بهترین بازیگر زن پاداش داده شد. اجراها به تنهایی ارزش قیمت ورود را دارند.