خوشا به حالشان

الی (تونی کولت) نویسنده مجله استاکس است، یک نشریه موسیقی مشهور که اکنون به سختی بر برتری خود پایدار مانده است. سردبیرش (الیور پلات) به او می‌گوید که زمان آن رسیده است که اوضاع را تکان دهد و یک قطعه خوب از نویسندگی تحویل دهد که استعداد واقعی او را به نمایش بگذارد. (یا این کار را انجام بدهد یا خطر اخراج را بپذیرد.) بنابراین او یک داستان به او محول می‌کند: بفهم که به دوست‌پسر سابقش متیو چه اتفاقی افتاده است، یک موزیسین که ۱۰ سال پیش در اوج شهرت خود ناپدید شد. با کمک یک فیلمساز مستند عجیب و غریب (توماس هیدن چرچ) که با او گذشته مشترکی دارد، الی ممکن است واقعا بفهمد که چه اتفاقی افتاده است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه‌ی برخورد فیلم لاکی دِم با موضوع خودکشی صحبت کنند. آیا این فیلم به‌طور جدی به این موضوع می‌پردازد؟
• درباره پایان فیلم چه فکر می‌کنید؟ چطور از سایر کمدی‌های شبه‌عاشقانه متفاوت یا مشابه است؟ آیا ال در نقش دختری در خطر به تصویر کشیده شده است؟
• درباره الی و نحوه مقابله او، یا عدم مقابله اش صحبت کنید. بزرگترین دشمن او چیست؟ آیا خودش سد راهش می شود؟ فیلم چگونه این موضوع را نشان می دهد؟

والدین باید بدانند که فیلم Lucky Them بر اساس یک پیش‌فرض غم‌انگیز ساخته شده است: یک روزنامه‌نگار مامور تهیه یک داستان نجات‌بخش شغلی در مورد یک موسیقی‌دان است که قبلاً عاشق او بوده و او را ترک کرده و تصور می‌شود که خودکشی کرده است. در حالی که لحظات شاد زیادی وجود دارد، قطعاً موضوعاتی را مطرح می‌کند که برای بینندگان جوان سنگین است، از جمله خودکشی و بی‌احتیاطی احساسی. بزرگسالان مشروب می‌خورند، گاهی اوقات به دلیل استرس؛ ماری‌جوآنا می‌کشند؛ و با شیاطین خود مواجه نمی‌شوند. انتظار برخی از فحاشی (از جمله "لعنتی") و صحنه‌هایی از زوج‌ها در حال بوسیدن و رابطه جنسی (اگرچه برهنگی گرافیکی وجود ندارد) را داشته باشید. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

در بعضی جهات، این فیلم ناامیدکننده است. با نقش اولی مثل کولت و بازیگرانی مثل چرچ و پلات، انتظار جادو دارید. اما به جای آن، فیلمی نسبتا خوب می‌بینید که توسط داستانی لنگ شده است که می‌توانید پایان آن را از نیمه فیلم حدس بزنید.اما به شیوه‌های دیگر، خوش‌شانس آن‌ها باهوش، آگاه و جالب است. کولت شایسته ستایش است. او ال با نوعی بی‌هدفی خسته‌کننده که کاملاً قابل درک است، محکم و استوار نگه می‌دارد. همه ما قبلاً در آن موقعیت بوده‌ایم، در مرز بین نابود کردن کامل زندگی‌مان و زندگی کردن آن، اگر نه با موفقیت، دست‌کم با تعهد. و وقتی او به راه‌حل خود می‌رسد، راه‌حلی که کاملاً متعلق به خود اوست، حتی اگر شاید همان چیزی نباشد که همه بینندگان برای او آرزو کنند، به سختی و با تلاش بسیار به دست می‌آید.