عشق بی‌پایان

در این بازسازی از عشق بی‌پایان (رمان ۱۹۷۹ که در سال ۱۹۸۱ به فیلمی با بازی بروک شیلدز تبدیل شد)، دیوید (الکس پتیفر) در روز فارغ‌التحصیلی دبیرستانش روایت می‌کند که مدت‌ها است که دل‌باخته جید (گابریلا وایلد)، دختری ثروتمند اما تنها از کلاسش است که دو سال را در سوگواری مرگ برادر عزیزش گذرانده است. بعد از اینکه بالاخره جرات صحبت کردن با او را در حالی که به عنوان پارکبان کار می‌کرد، پیدا کرد، او و جید بلافاصله ارتباط برقرار کردند. جرقه‌ها به سرعت زده شد، زیرا این دو وارد یک ماجرای عاشقانه تابستانی شدند که توسط برنامه‌های پدر سختگیرش (بروس گرینوود) برای آینده درخشان دخترش تهدید می‌شد، آینده‌ای که او نمی‌خواهد شامل یک مکانیک اتومبیل جذاب اما «پست» باشد. با وجود تلاش‌های پدرش برای جدا کردن این زوج، جید و دیوید به نظر می‌رسد که برای هم ساخته شده‌اند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد محبوبیت بازسازی‌ها صحبت کنند. والدینی که با نسخه اصلی آشنا هستند، این نسخه چگونه با نسخه اصلی رده‌بندی R مقایسه می‌شود؟ چرا فکر می‌کنید فیلم‌سازان می‌خواستند بازسازی انجام دهند؟
• درباره نحوه نمایش میل جنسی نوجوانان در فیلم صحبت کنید. آیا واقع‌گرایانه است یا آرمانی؟ آیا باورپذیر است که یک پسر ۱۸ ساله به ایده یافتن عشق زندگی‌اش متعهد باشد؟ چرا رمانس‌های نوجوانان اغلب با طبقه اجتماعی درگیر است؟
• در کتاب و اقتباس اصلی، داستان عشق بیشتر مطالعه‌ای از وسواس است. چگونه اقتباس جدید متفاوت است؟

والدین باید بدانند که عشق بی‌پایان دومین اقتباس از رمان اسکات اسپنسر در سال ۱۹۷۹ است — اولین اقتباس، ملودرام کمیک ۱۹۸۱ با بازی بروک شیلدز است — درام شدیدی در مورد دختری باهوش و ثروتمند است که به شدت عاشق پسر یک مکانیک می‌شود و پدرش وحشت می‌کند. بازسازی این فیلم کمتر مبتذل از نسخه اصلی است، اما قطعاً هنوز محتوای جنسی وجود دارد، اگرچه تصویری نیست. زبان شامل کلمات «لعنتی»، «احمق» و یک «ف» است و خشونت محدود به چند مشت و یک تصادف ماشین است که منجر به اقامت کوتاهی در بیمارستان می‌شود. در نهایت، این فیلم داستان وسواس نسخه اصلی نیست، بلکه کاوش رام‌تر و احساسی‌تر از عشق اول است که ماندگار است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

تماشاگرانی که به دنبال عشقی ناگهانی و رمانتیک هستند، از این فیلم لذت خواهند برد، در حالی که دیگران ممکن است فقط کمی سرگرم شوند. بدون شک دختران نوجوان علاقه‌مند به رمانس از جنبه‌های تحقق آرزو در این فیلم لذت خواهند برد، جایی که پسری جذاب از محله‌ای بدنام (با قلبی مهربان) عاشق دختری زیبا و کتابخوان بدون تجربه رابطه می‌شود. و البته بازیگران بسیار جذاب هستند، به ویژه اینکه هر دو مدل بریتانیایی هستند. اما با وجود شیرین و رمانتیک بودن این داستان عاشقانه نوجوانان در مقایسه با نسخه اصلی که اغراق‌آمیز و سطحی بود، جنبه‌های قابل خنده و قابل پیش‌بینی زیادی وجود دارد که آن را به یک فیلم خوب تبدیل نمی‌کند.بازیگران بزرگسال همگی نقش‌آفرینی خوبی دارند (جولی ریچاردسون در نقش مادر درک‌کننده جید، آن، و پدر حامی دیوید، رابرت پاتریک است)، اما دکتر گرین‌وود آنقدر شرور است که تقریباً با یک بات به سر دیوید ضربه می‌زند. در این اقتباس، مشکل، وسواس پدر است، نه دیوید. تمرکز پدر از طبقه بالا بر هر حرکت دختر دوست‌داشتنی‌اش و رابطه شکوفا او، آزاردهنده است. از طرفی، چند نفر از بازیگران مکمل، به‌ویژه بهترین دوست دیوید، مِیس (دایو اوکنینی) و برادر جید، کیت (رایس ویکفیلد)، شوخ‌طبعی موردنیاز را به داستان اضافه می‌کنند، و یک لحظه قطعاً خنده‌دار از دیوید وجود دارد، زمانی که پتیفر از لهجه انگلیسی بومی خود استفاده می‌کند.