طلسم شدگان

در سرزمین دوردست سرزمین رؤیاها، شاهزاده کوچکی به نام بین به دنیا آمد. پدر و مادرش شاه زاگ (با صدای جان دی ماجیو) و ملکه اونا (ترس مک نیل) بودند. در ابتدا به نظر می‌رسید که همه خوشبخت زندگی خواهند کرد، اما اخیراً این خوشبختی به ناامیدی تبدیل شده است. بین (ابی جیکوبسون) علاقه‌ای به زندگی معمول یک شاهزاده خانم ندارد، ازدواج با پادشاهی همسایه برای اتحاد و زندگی معمول یک شاهزاده خانم. در عوض، او سفری را آغاز می‌کند تا نوع زندگی مورد علاقه‌اش را پیدا کند، با همراهان وفادارش الفو (نات فکسون) و شیطان شخصی‌اش لوسی (اریک آندره).

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که این انیمیشن برای چه کسانی جذاب است. آیا فکر می‌کنید انیمیشن بودن آن باعث می‌شود برای کودکان جذاب‌تر از یک سریال لایو اکشن باشد؟ آیا فکر می‌کنید مردم اغلب فرض می‌کنند هر انیمیشنی برای بینندگان جوان‌تر مناسب است؟
• آیا میزان خشونت در این نمایش شما را شگفت‌زده می‌کند؟ آیا هدف آن ترساندن، خنداندن یا کنایه زدن است؟ آیا فکر می‌کنید این نمایش با محتوای خشونت‌آمیز به اهداف خود دست می‌یابد؟ تاثیر خشونت رسانه‌ای بر کودکان چیست؟
• این برنامه در مقایسه با برنامه‌های تلویزیونی شبکه‌ای مانند سیمپسون‌ها و فوتوراما چگونه است؟ این سه برنامه چه شباهت‌هایی با هم دارند؟ و چه تفاوت‌هایی؟

والدین باید بدانند که Disenchantment یک مجموعه انیمیشن از متی گرونینگ، خالق سیمپسون‌هاست، در مورد یک شاهزاده خانم (با صدای آبی جیکوبسون) در یک پادشاهی جادویی است که انتظارات اجتماعی را رد می‌کند. شاهزاده خانم Bean شخصیتی قوی و غیر کلیشه‌ای است که به دنبال زندگی اصیل است. اما او همچنین یک الکلی است که از الکل برای سرکوب احساساتش استفاده می‌کند و اغلب به خشونت متوسل می‌شود تا به اهدافش برسد، مثل وقتی که سعی می‌کند شاهزاده‌ای را وسوسه کند تا خودش را از کشتی به دریا پرت کند. در واقع، خشونت به طور شگفت‌آوری شدید و مکرر است، اگرچه برای خنده است: شخصیت‌ها از صخره‌ها سقوط می‌کنند و توسط سم کشته می‌شوند؛ آنها با چاقو زخمی می‌شوند، در قفس محبوس می‌شوند و خونشان تخلیه می‌شود. (البته همه در صحنه بعدی خوب هستند.) محتوای جنسی کمتر مشکل‌ساز است، اگرچه شوخی‌های بی‌ادبی وجود دارد، مثل یکی که در آن مردی با فک‌های دریایی رابطه جنسی برقرار می‌کند و آنها را پری دریایی اشتباه می‌گیرد. شخصیت‌ها در مهمانی‌ها و شام‌ها الکل می‌نوشند، گاهی مست می‌شوند، و یکی از شخصیت‌های اصلی اغلب سیگار می‌کشد. زبان ملایم است: جهنم، لعنتی، dong.

این انیمیشن زیبا، توسط هنرمندان باتجربه ساخته شده و صداپیشگان آن بازیگران محبوب هستند، اما به نظر می‌رسد که سریال پر سر و صدای مت گرونینگ فراموش کرده که طنز را به همراه بیاورد. بینندگانی که امیدوارند طنزهای زیرکانه و برهم زننده‌ی فوتوراما یا حتی خنده‌های ضعیف سیمپسون‌های اخیر را ببینند، باید خود را با شوخی‌هایی مثل این راضی کنند که در آن بین سرش را به تابلوهای دوران قرون وسطی شرکت‌های سرزمین رویاها می‌کوبد (مثل پیاز جولیوس و کشیدن دندان در یک ساعت) یا اتاق شکنجه‌ای در سیاه‌چال که با ابزار شکنجه، ردیف شلاق‌ها و کتابی از جوک‌های گلف درد می‌آورد. با توجه به اینکه گرونینگ و گروهش می‌توانستند از فرمت بدون استاندارد شبکه نتفلیکس استفاده کنند تا واقعاً رها شوند و طنزهای بزرگسالانه بیشتری خلق کنند، این شوخی‌های تصویری جذاب اما قابل پیش‌بینی کمی ناامیدکننده هستند.قسمت‌های سریال هم از خط داستانی کلاسیک سریال‌های کمدی موقعیت پیروی می‌کنند: بین شغل پیدا می‌کند! بین یک مهمانی مجردی ترتیب می‌دهد! بین در نبود پدرش یک مهمانی بزرگ برپا می‌کند! این سریال بد نیست، اما کمی ناامیدکننده است، چون مفهوم سریال، یعنی اینکه زنی جوان در دوره‌ای محدودکننده راه‌هایی برای زیر پا گذاشتن انتظارات جامعه پیدا می‌کند، مفهومی نسبتا تازه است. در کل، سریال Disenchantment به روشی لذت‌بخش، اما نه واقعا به یادماندنی، پیش می‌رود و بیشتر شبیه تلاش شجاعانه‌ای است که به نتیجه نمی‌رسد.