پدیده

هاپر گیبسون (جانی سیمونز) یک دانش‌آموز دبیرستانی است که با پرتاب ۹۸ مایل در ساعت، یک بازیکن حرفه‌ای در حال پیشرفت است. بزرگترین مانع او پدرش، هاپر سینیور (اتان هاوک) است، که خودش زمانی ستاره‌ی نوجوان بیسبال بود و حالا یک فرد تلخ و شکست‌خورده است. او با تحمیل برنامه‌های تمرینی خاص بر پسرش که به مرز آزار می‌رسد، خشم خود را تخلیه می‌کند. فیلم با رفت و برگشت در زمان، هم روزهای اولیه‌ی هاپر را به عنوان یک بازیکن حرفه‌ای که کنترل پرتابش را از دست داده است (و در جلسات با یک روانشناس ورزشی که پل جیاماتی نقشش را بازی می‌کند، به زندگی‌اش فکر می‌کند) و هم دوران دبیرستانش را به عنوان یک بازیکن برجسته به تصویر می‌کشد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد رابطه هاپر با پدرش صحبت کنند. آیا او به خاطر آموزش‌های پدرش بازیکن خوبی است یا به‌رغم آن؟ چگونه زندگی خانوادگی پر فراز و نشیب هاپر بر مهارت‌هایش در زمین تاثیر می‌گذارد؟
• آیا فیلم فنوم واقعاً یک فیلم ورزشی است، با توجه به اینکه بخش کمی از آن در واقع در زمین اتفاق می‌افتد؟ چگونه با سایر فیلم‌هایی که در مورد ورزشکارانی است که با ثروت و شهرت دست و پنجه نرم می‌کنند، مقایسه می‌شود؟
• فیلم چگونه سیگار کشیدن و نوشیدن الکل را به تصویر می‌کشد؟ این عوامل در رفتار هاپر با دیگران چه نقشی دارند؟ آیا می‌توان گفت که فیلم مصرف مواد را جذاب جلوه می‌دهد؟

والدین باید بدانند که فیلم فنوم، یک درام ورزشی در مورد یک ستاره نوجوان بیسبال است که بعد از از دست دادن کنترل پرتابش، به روانشناس مراجعه می‌کند. بیشتر اتفاقات فیلم خارج از زمین بیسبال رخ می‌دهد و به دوران دبیرستان او برمی‌گردد تا ببینیم چطور به این مهارت رسیده و چه مسائلی ممکن است او را عقب نگه داشته باشد. در فیلم الفاظ زشت زیادی (از جمله کلمات s--t و f--k و موارد دیگر) به کار رفته است. همچنین صحنه‌های زیادی از نوشیدن الکل و سیگار کشیدن وجود دارد. و چند صحنه ناخوشایند که در آن پدر سلطه‌گر شخصیت اصلی، او را مورد آزار کلامی قرار می‌دهد، مهارت‌هایش را تحقیر می‌کند و دستاوردهایش را کوچک می‌شمارد. نوجوانان در فیلم با هم معاشقه و بوسیدن دارند و یک قرار هتلی هم به صورت ضمنی وجود دارد، اما قبل از اینکه اتفاق خاصی بیفتد، زوج مورد نظر متوقف می‌شوند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم تلاش می‌کند تا یک موفقیت بزرگ به دست آورد، اما در واقع فقط در حد متوسط باقی می‌ماند. مسیر داستان کاملاً واضح است، طرح کلیشه‌ای و تکراری است، و اوج و هیجان خاصی ندارد. واقعاً حیف است، زیرا گروه بازیگران قوی هستند، به خصوص جیماتی و هاوک (متأسفانه سیمونز کمی بی‌روح است). بهترین فیلم‌های ورزشی شما را به تشویق قهرمان اصلی به سمت پیروزی وادار می‌کنند، حتی اگر پیروزی به معنای واقعی کلمه نباشد. اما این فیلم در این زمینه موفق نیست؛ در اصطلاح ورزشی، تمرین سخت (که در اینجا با داستانی تاریک و غمگین نشان داده شده) به معنای تمرین عالی نیست. و استعداد فقط تا حدی می‌تواند کمک کند.