کاش اینجا بودم.

آیدان (زک برف) بازیگر حدوداً سی‌ساله‌ای است که هنوز منتظر فرصت بزرگ خود است. او پدر دو فرزند است و در حالی که همسرش، سارا (کیت هادسون) در اداره آب کار می‌کند و با همکارش که نمی‌داند چگونه باید صحبت‌های مناسب داشته باشد، کنار می‌آید، بین تست‌های بازیگری برای نقش‌های کوچک که به‌زحمت هزینه‌های زندگی را تأمین می‌کنند، در رفت‌وآمد است. چون مدارس دولتی در منطقه آن‌ها خیلی خوب نیستند، فرزندانشان در مدرسه مذهبی (حتی اگر آیدان و سارا مذهبی نباشند) ثبت‌نام کرده‌اند، که پدر آیدان، گیب (مندی پاتینکین) هزینه آن را پرداخت می‌کند. این تنها قاعده او بود: او حق انتخاب پرداخت را داشت. اما وقتی سرطان گیب دوباره عود می‌کند و نیاز به درمان‌های فوری و پرهزینه‌ای دارد که باید از جیب خودش پرداخت کند، دیگر نمی‌تواند هزینه مدرسه را بپردازد. آیدان و سارا توان پرداخت هزینه مدرسه را ندارند، بنابراین بچه‌ها را از مدرسه خارج می‌کنند، که باعث ناراحتی آن‌ها، به‌خصوص دخترشان می‌شود؛ برنامه این است که آیدان خودش بچه‌ها را در خانه آموزش دهد درحالی‌که به گیب در طی مراحل درمانش کمک می‌کند. در همین حال، گیب مشتاق دیدن برادر کوچک‌تر آیدان، نوح (جاش گد)، وبلاگ‌نویسی است که پدرش را به خاطر پدر بودن ناکارآمدش نبخشیده است. آیدان شجاعانه تلاش می‌کند همه‌چیز را سر و سامان دهد، اما به‌سختی موفق می‌شود.

• درباره رابطه آیدان با پدرش صحبت کنید. فیلم این رابطه را چگونه به تصویر می‌کشد؟ و چگونه بر روش فرزندپروری خود آیدان تأثیر می‌گذارد؟
• «دیدگاه فیلم "کاش اینجا بودم" در مورد ازدواج آیدان و سارا چیست؟ آیا هر دو خوشحال هستند؟ آیا قرار است الگو باشند؟»
• «دین» یکی از موضوعات اصلی این فیلم است. این فیلم چگونه با این موضوع برخورد می‌کند و چه شباهت‌ها و تفاوت‌هایی با سایر فیلم‌هایی که به موضوع معنویت می‌پردازند، دارد؟

«والدین باید بدانند که آرزوی من اینجاست، یک درام کمدی تأثیرگذار (اگرچه ناهماهنگ) در مورد بزرگسالانی است که در مواجهه با بیماری و سختی‌ها بالاخره مثل بزرگسالان رفتار می‌کنند. صحنه‌های طنزآمیز زیادی وجود دارد، اما مضامین آن سنگین است: مرگ، روابط ناسالم والدین و فرزندان، بخشش—که آن را برای نوجوانان و کودکان بزرگ‌تر از حد معمول سنگین و پرتنش می‌کند. والدین در این فیلم قطعاً از کمال فاصله دارند. آن‌ها در حضور فرزندانشان فحش می‌دهند (از جمله "لعنتی") و همیشه نمی‌دانند چه کاری انجام دهند. یک مرد در پارکینگ مدرسه فرزندش ماری‌جوانا می‌کشد. همچنین صحنه‌های بوسیدن و رابطه جنسی وجود دارد، اما برهنگی در کار نیست. انتظار برندهای زیادی را داشته باشید، به‌ویژه محصولات اپل. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.»

براف به‌روشنی می‌داند چگونه داستانی را روایت کند. او تا به حال دو فیلم بلند سینمایی نوشته و کارگردانی کرده است: «گاردن استیت» و «ویش آی وار هیر» که با کمک مالی کیک‌استارتر ساخته شده است. اما در این دو فیلم، می‌توانید امضای یک فیلمساز آوانگارد را ببینید: شخصیت‌های عجیب و غریب، احساسات در هم آمیخته با طنز، و عشقی عمیق و پایدار به موسیقی که اغلب ضربان‌های احساسی فیلم‌هایش را تقویت می‌کند. ویش آی وار هیر از پیچیدگی نهراسیده و به موضوعاتی مانند مذهب، هویت، و تعادل ظریف بین بزرگسالی و کودکی می‌پردازد. جایی که شخصیتی بالغ با زخم‌های دوران کودکی ناخوشایند دست و پنجه نرم می‌کند و در عین حال، والدینی است که زیر بار مسئولیت و عشق فراگیر به فرزندانش خم شده است.«همه این موضوعات برای پرداختن در یک فیلم خوب هستند. اما شاید اگر فیلم داستان‌هایش را با احتیاط بیشتری بازگو می‌کرد، بدون درگیری‌های غیرضروری، دیالوگ‌های اضافی و بی‌احترامی، و موسیقی متن پر سر و صدا، هرچند مناسب، بهتر عمل می‌کرد. صحنه‌ای خاص در انتهای فیلم وجود دارد که در آن سلامتی گِیب رو به زوال می‌رود و به توانایی برَف در بیان حقیقت عاطفی بین پدر و پسر اشاره می‌کند. این صحنه به دلیل صراحت و در نتیجه تاثیرگذاری بیشتر از سایر بخش‌ها، برجسته است. ما آرزو می‌کنیم که فیلم «کاش اینجا بودم» بیشتر به این زیبایی‌شناسی پایبند بود.»