اید مارس

استفن مایرز (با بازی رایان گاسلینگ) در سن 30 سالگی در اوج حرفه خود است و استراتژی رسانه ای مایک موریس (با بازی جرج کلونی) فرماندار پنسیلوانیا را که نامزد دموکرات ریاست جمهوری است، اداره می کند. مایرز معتقد است موریس فردی اصیل و با تجربه است که از ویرانی هایی که جنگ به بار می آورد آگاه است؛ افکار خود را حتی در مورد موضوعات جنجالی و نامحبوب بیان می کند؛ و به قدری اصولی است که حاضر نیست بازی های سیاسی را حتی برای جلب آرای مهم انجام دهد. تحت نظارت مدیر کمپین موریس (با بازی فیلیپ سیمور هافمن)، مایرز اجازه می یابد تا توانایی های ذهنی قابل توجه خود را به نمایش بگذارد. او حتی فرصت می کند تا با یک کارآموز مستعد (با بازی ایوان ریچل وود) معاشقه کند. اما بعد از آن، او یک تماس غافلگیرکننده از اردوگاه رقیب دریافت می کند. استراتژیست ارشد آنها (با بازی پل جیاماتی) می خواهد مایرز را از طرف موریس به خدمت بگیرد و به او می گوید که آنها ترفندهای سیاسی زیادی در آستین دارند که می تواند فرماندار را شکست دهد، پس چرا به سمت تیم برنده نرود؟ این تماس مایرز را شوکه می کند و زنجیره ای از اتفاقات را به جریان می اندازد که او را در موقعیت های متغیر و ناپایداری قرار می دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش سیاست در این فیلم صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید این نمایش دقیق است؟ آیا فکر می‌کنید در دنیای سیاست جایگاهی برای آرمان‌گرایی وجود دارد؟
• رسانه ها چه نقشی در روند سیاسی دارند؟ رابطه بین رسانه و سیاست را چگونه توصیف می کنید؟
• آیا رسوایی‌های سیاسی در این روزگار واقعاً شگفت‌انگیز هستند؟ چرا یا چرا نه؟ آیا فکر می‌کنید رسوایی‌ها در حال حاضر بیشتر از قبل هستند، یا فقط به دلیل پوشش رسانه‌ای و آگاهی بیشتر است؟

والدین باید بدانند که این فیلم مهیج و با بازی‌های خوب، تصویری زشت از فضای سیاسی را به نمایش می‌گذارد؛ آماده باشید تا از آن دلزده شوید (اگر تا به حال نشده‌اید). نوجوانانی که به دلیل حضور رایان گاسلینگ، بازیگر نقش مکمل، به این فیلم جذب می‌شوند، ممکن است آن را بسیار بدبینانه، درونی و دست‌اندازدار بیابند، مگر اینکه دانش‌آموز دوره‌های انتخاباتی باشند. انتظار تکرار مکرر فحاشی (از جمله کلمات نامناسب و بدتر از آن)، مشاجرات لفظی، خودکشی (غیر گرافیکی) و محتوای جنسی (از جمله برخی صحنه‌های شهوانی و اشاره به روابط نامشروع و پیامدهای آن) را داشته باشید. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب‌های فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم واقعا شاهکار است، به معنای مثبت کلمه. چیزهای زیادی در مورد این فیلم وجود دارد که واقعا خوب است: صحنه‌پردازی‌های نابغه‌وار، بازی‌های درخشان (به‌خصوص از سوی گاسلینگ، جیماتی و هافمن و تا حد کمتری کلونی که کارگردانی و نویسندگی مشترک فیلم را هم بر عهده داشته است)، و دیالوگ‌هایی که آنقدر واقعی به نظر می‌رسند که هم تاثیرگذار و هم غم‌انگیز هستند.اما در حالی که اشکالات زیادی در فیلم وجود ندارد، ناامیدی‌ها سنگین هستند. برای شروع، سیاه‌نمایی اغراق‌آمیز آن، که قدرت نمایش بو ویلیمون که الهام‌بخش آن بوده را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. با نورپردازی هالیوودی و زاویه‌های دوربین عجیب و غریب و عمدی، آن را از بین می‌برد. این دسیسه‌ها قرار است شوک‌آور باشند - و هستند، اما نه به اندازه‌ای که فیلم‌سازان انتظار دارند. در زمانی که بوفه سیاسی زندگی واقعی انواع رسوایی‌ها را به نمایش می‌گذارد، آیا رسوایی‌ای که در فیلم ظاهر می‌شود، واقعاً شگفت‌انگیز است؟ یا حتی آسیب‌رسان؟ شاید این سوال مهم باشد.