الیس در آن سوی آینه

بر اساس کتاب‌های کلاسیک لوئیس کارول، آلیس در آن‌سوی آینه دنباله‌ای است بر آلیس در سرزمین عجایب سال ۲۰۱۰، با بازی میا واسیکوسکا در نقش آلیس و جانی دپ در نقش کلاه‌دار دیوانه. چند سال از زمانی که آلیس برای اولین بار در سرزمین زیرین بود می‌گذرد. او که با نامزدی ناخواسته‌ای روبرو بود، از شغل رضایت‌بخش خود به عنوان ناخدای کشتی تجاری پدرش محروم شد (به لطف نامزد سابق انتقام‌جو) و با احتمال زندگی به عنوان یک منشی روبرو بود. آلیس در نهایت به دنیای دیگر بازمی‌گردد، جایی که کلاه‌دار بیمار و افسرده است و متقاعد شده است که کل خانواده‌اش زنده هستند، اگرچه همه می‌دانند که آنها در آتشی که جابرواکی ایجاد کرده بود، مدت‌ها پیش جان باختند. شاهزاده میرانا (آن هاتاوی) آلیس را مامور می‌کند تا زمان (ساشا بارون کوهن) را پیدا کند، کرونوسفر او را بدزدد، به گذشته سفر کند و از مرگ خانواده کلاه‌دار جلوگیری کند. اما آلیس به زودی متوجه می‌شود که دزدیدن کرونوسفر عواقب زندگی‌اش را تغییر می‌دهد، و بدتر از همه، ملکه سرخ (هلنا بونهام کارتر) نیز به دزدیدن آن علاقه‌مند است و می‌خواهد از آن برای اهداف خود استفاده کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اقتباس‌های سینمایی از کتاب‌های کلاسیک صحبت کنند. چه چیزی باعث می‌شود که یک فیلم اقتباسی از یک کتاب ارزش تماشا کردن داشته باشد؟ آیا فیلم آلیس آنسوی آینه موفق است؟ چگونه این فیلم با منبع اصلی و اقتباس‌های دیگر مقایسه می‌شود؟
• آیا در این فیلم الگوهایی وجود دارد؟ اگر وجود دارد، چه کسانی هستند؟ چه چیزی آلیس را شجاع می‌کند؟ چه چیزی کلاه‌دار را ناراحت می‌کند؟
• چگونه آلیس شجاعت خود را نشان می‌دهد؟ چرا این یک قدرت شخصیتی مهم است؟
• کدام قسمت‌های فیلم ترسناک بود؟ در مقایسه با قسمت اول چطور بود؟ کودکان خردسال تا چه حد می‌توانند صحنه‌های ترسناک را تحمل کنند؟

والدین باید بدانند که آلیس آن سوی آینه دنباله‌ای کمتر خشن از آلیس در سرزمین عجایب محصول ۲۰۱۰ است که بر اساس داستان‌های کلاسیک لوئیس کارول ساخته شده است. اگرچه میا واسیکوفسکا، جانی دپ و دیگر شخصیت‌های اصلی نقش‌های خود را تکرار می‌کنند، اما این بار تیم برتون کارگردانی فیلم را بر عهده ندارد. اگرچه قطعاً لحظاتی از خطر و خشونت فانتزی در فیلم وجود دارد — از جمله برخی لحظات نفس‌گیر که شخصیت‌های اصلی در آستانه مرگ به نظر می‌رسند — اما این دنباله در واقع ترسناک‌تر/خون‌خوارتر از نسخه قبلی نیست. یک مرگ کمیک (زمان کسی به‌طور واقعی به پایان می‌رسد) و لحظات پرتنش وجود دارد که به نظر می‌رسد گذشته، حال و آینده نابود شده‌اند. شجاعت و اراده آلیس او را به نیرویی قابل توجه تبدیل می‌کند، حتی اگر در انگلستان قرن نوزدهم «هیستریک» تلقی شود. انتظار برخی توهین‌ها در حد و اندازه «ابله» و «احمق» را داشته باشید. برای اینکه در جریان فیلم‌های بیشتری از این دست قرار بگیرید، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این دنباله بصری جذاب اما ناهمگون، وام‌دار نسخه اصلی و روان‌گردان برتون است، اما از نظر روایت منسجم، به جز توضیح در مورد منشأ غم هاتر و سر ملکه سرخ، ضعیف است. شخصیت دیوانه هاتر به‌خصوص به یک شبح غمگین و ناپایدار از خود قبلی‌اش تقلیل یافته و دپ را با کاری جز چشم‌غره‌های متناوب غمگین، امیدوار و شاد به آلیس، تنها گذاشته است. آلیس هنوز هم شجاع است، اما حالا لبه‌ای از خشم در او وجود دارد، مثل وقتی که با عصبانیت به مادرش می‌گوید امیدوار است هرگز مثل او نشود. و بازیگران نقش‌های مکمل که در فیلم اول بسیار محبوب بودند، فقط حضور کوتاهی دارند، در حالی که کوهن و کارتر صحنه را می‌بلعند.جیمز بابین تلاش خود را می‌کند تا همان سرزمین فانتزی و خیال‌انگیز را که بارتون در اولین فیلم خلق کرد، به تصویر بکشد، اما لحن آلیس آنسوی آینه تاریک، ناراحت‌کننده و کمی ناامیدکننده است. در این فیلم کمی طنز وجود دارد، معمولاً به لطف کوئن، اما در غیر این صورت این داستان خانواده‌ای گمشده و دو خواهری است که به خاطر دروغی کودکانه و بی‌پایه از هم جدا شده‌اند. غیبت آلن ریکمن قابل توجه است، اگرچه صدایش در ابتدای داستان شنیده می‌شود. و اگرچه واسیکوسکا بازیگر درخشان و بااستعدادی است، اما فیلم سرگرم‌کننده است، اما نه آن اقتباسی فوق‌العاده که کارول شایسته آن است.