هنر کنار آمدن

جورج (فردی هایمور)، دانش‌آموز سال آخر یک دبیرستان خصوصی در نیویورک، انگیزه‌اش را برای درس خواندن از دست داده است. او تکالیفش را انجام نداده و با وجود هوش بالا، احساس نمی‌کند که نیازی به به اشتراک گذاشتن دانسته‌هایش در کلاس دارد. چه فایده‌ای دارد وقتی زندگی بی‌معنی به نظر می‌رسد؟ سپس او با سالی (اما رابرتس)، همکلاسی اجتماعی و پیچیده‌ای آشنا می‌شود که از جورج کنجکاو است و او را به دنیای جدیدی دعوت می‌کند که در آن همه چیز همزمان گیج‌کننده و ممکن به نظر می‌رسد. در همین حال، نگرانی‌های غیرموجودی در خانه وجود دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های فیلم صحبت کنند. این فیلم چه چیزی در مورد روابط نوجوانان با یکدیگر و با بزرگسالان می‌گوید؟
• چرا جرج اینقدر بی‌انگیزه است؟ آیا نوجوانان امروزی این موضوع را بیشتر از نوجوانان سال‌های گذشته حس می‌کنند؟ آیا این فیلم مشکلات نوجوانان را به‌طور واقع‌گرایانه به تصویر می‌کشد؟
• آیا نگرانی‌ها و چالش‌هایی که جرج و دوستانش با آن روبرو هستند، قابل درک به نظر می‌رسند؟ چرا فارغ‌التحصیلی برای نوجوانان نقطه عطفی است؟

والدین باید بدانند که این فیلم عجیب و غریب بلوغ ممکن است برای نوجوانانی که با کسالت و نگرانی فلج کننده ای که سال های دبیرستان می تواند تحمیل کند، آشنا باشد، جذاب باشد. اگرچه در نهایت همه چیز به سمت یک نکته مثبت پیش می رود، اما برخی از مواد تاریک و غمگین است. انتظار صحنه های نوشیدن الکل در زیر سن قانونی را داشته باشید - هم در بارها، که شخصیت ها احتمالاً با کارت های شناسایی جعلی توانستند نفوذ کنند (اگرچه این صراحتاً بیان نشده است) و در مهمانی ها - گاهی اوقات تا حد مستی، همچنین ارجاعاتی به رابطه جنسی (از جمله یک 18 ساله که با یک مرد مسن تر می خوابد) و فحاشی (از جمله استفاده نادر از "s--t" و "f--k"). برای اطلاع از فیلم های بیشتر مانند این، می توانید برای ایمیل های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

در مورد فیلم هنر گذران زندگی چیزهای آزاردهنده زیادی وجود دارد. یکی از این موارد دیدن آلیشیا سیلورستون در نقش یک معلم بد قیافه است، در حالی که در نقش دختر نوجوان سردرگم ظاهر می‌شود که شخصیت اصلی به او علاقه دارد. همچنین، بلر آندرود بازیگر با استعداد در نقش کلیشه‌ای یک مدیر مدرسه ظاهر می‌شود که سخنرانی‌های سخت‌گیرانه و محبت‌آمیزی ارائه می‌دهد. هر داستان فرعی دیگری در این فیلم، به نوعی احساس کلیشه‌ای و تکراری دارد و قبلاً در فیلم‌های نوجوانانه پر از اضطراب مشابه دیده شده است.هنوز هنر کنار آمدن بدون مزیت کامل نیست. اول اینکه، نیویورک را به نمایش می‌گذارد که هنوز خیره‌کننده است، علی‌رغم اینکه (به‌طور شگفت‌انگیزی) فاقد تمام نشانه‌های آشنا است. و شخصیت اصلی آن یک معما است: جورج بی‌تفاوت است اما عصبی نیست. او بدبین است اما روان‌نژند نیست، باهوش است اما نه به‌گونه‌ای فلج‌کننده. رابطه او با سلی عجیب و غریب است به‌طریقی شگفت‌انگیز: دختر زیبا و محبوب، تنها را فقط به‌عنوان یک دوست نمی‌بیند، بلکه او را دوست دارد؛ او کسی است که در پاسخ دادن کند است. پیوند آن‌ها جالب است که تماشا کنید و روابط مبهم و پیچیده‌ای را که نوجوانان این روزها تشکیل می‌دهند، به تصویر می‌کشد. اگر فقط فیلم می‌توانست پایان ارزان‌قیمت را حذف کند.