الماس خونین

وقتی خانوادهٔ متعهد سلیمان وندی (دیامون هونسو) در سیرالئون توسط شبه‌نظامیان شورشی پراکنده می‌شود و پسر جوانش، دیا (کاگیسو کیوپرز)، به عنوان سرباز کودک به خدمت گرفته می‌شود، سلیمان به عنوان معدنچی الماس فرستاده می‌شود. او خوشبختانه یک الماس صورتی غول‌پیکر ۱۰۰ قیراطی پیدا می‌کند. دنی (لئوناردو دی‌کاپریو) که در زیمبابوه متولد شده و به عنوان سرباز شانس شناخته می‌شود، از این موضوع باخبر می‌شود و به زودی آن دو توافقی پرتنش و بی‌اعتمادانه انجام می‌دهند: دنی به سلیمان در پیدا کردن خانواده‌اش و خریداری الماس کمک خواهد کرد. اما دنی در مسیری قرار می‌گیرد که درس‌های اخلاقی می‌آموزد، نه تنها از طریق رابطه‌اش با سلیمان، بلکه از طریق دوستی جدیدش با مِدی (جنیفر کانلی)، خبرنگار آمریکایی. اگرچه او نیز به دنی اعتماد ندارد، اما می‌خواهد داستانی را که دنی می‌تواند در مورد جزئیات تجارت غیرقانونی اسلحه و الماس به او بگوید، به دست آورد. دنی کار مدی در سیرالئون و مناطق جنگی دیگر را به سادگی "نوشتن در مورد آن" می‌داند، یعنی مشاهده و بهره‌برداری، درست همان کاری که خودش انجام می‌دهد. اما مدی احساس شور و اشتیاق برای این موضوع دارد، به ویژه وقتی با سلیمان ملاقات می‌کند. اگرچه مدی در مورد تأثیر رسانه‌های آمریکایی بدبین است، اما معتقد است می‌تواند با "نوشتن در مورد آن" کمک کند. بنابراین با این طرح موافقت می‌کند: دنی به او کمک خواهد کرد، همانطور که او به سلیمان کمک می‌کند و در مقابل، سلیمان الماس پنهان خود را برای دنی پیدا خواهد کرد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مسئله الماس‌های مناقشه‌برانگیز بحث کنند. چگونه این مشکل شبیه به سایر روش‌هایی است که در آن افراد برای منابع، نیروی کار یا زمین مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرند؟
• چگونه اخلاق دانی با آموختن از دیگر شخصیت‌های اصلی تغییر می‌کند؟

والدین باید بدانند که این فیلم اکشن-درام بالغ مناسب کودکان جوان نیست (حتی اگر طرفداران لئو بخواهند آن را ببینند). این فیلم بسیار خشونت‌آمیز است و صحنه‌های مکرر جنگ و روش‌های کار اجباری را به تصویر می‌کشد (دست روستاییان قطع می‌شود و کارگران معدن به دلیل نافرمانی کشته می‌شوند). سلاح‌هایی مانند تفنگ، چاقو، چاقوهای بزرگ، نارنجک، موشک، کوکتل مولوتف و AK-47 در فیلم به کار می‌روند. ناراحت‌کننده‌ترین بخش: پسران جوان از خانواده‌هایشان ربوده می‌شوند و برای کشتن آموزش می‌بینند و شعار «خونشان را بریزید» سر می‌دهند. کودکان همچنین سیگار می‌کشند و الکل مصرف می‌کنند. نمایش خشم منجر به مشاجرات و درگیری‌های فیزیکی می‌شود. در صحنه‌ای از کشتار، جسدی از بالکن پرتاب می‌شود، بدن‌ها خون فواره می‌کنند و ساختمان‌ها منفجر می‌شوند. شخصیت‌ها به طور مکرر الکل مصرف می‌کنند و سیگار می‌کشند. الفاظ زشت و توهین‌آمیز زیادی در فیلم به کار رفته است و یک بار از واژه نژادپرستانه «کافر» برای آفریقایی‌ها استفاده شده است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

الماس خونین به یک اندازه جدی و گیج‌کننده است. در حالی که با بازگرداندن مشکل باقی‌مانده الماس‌های جنگ آفریقا به اخبار، کار خوبی انجام می‌دهد، خود فیلم دست و پاگیر و قدیمی است و از شخصیت‌های سفیدپوست برای روشن کردن مشکل استفاده می‌کند، در حالی که آن را ساده‌سازی هم می‌کند. فیلم به‌خوبی از اثرات تجارت الماس و اسلحه نشان می‌دهد: نبرد و کشتار با طیفی از نیروها، از شبه‌نظامیان محلی تا جبهه متحد انقلابی تا ارتش ملی. خشونت وحشتناک است و اثرات آن به‌وضوح ویرانگر است، اما تمرکز بر آموزش اخلاقی دنی از مشکلات فوری‌تر (مثلاً یک میلیون پناهنده) دور می‌شود.فیلم به درستی به محدودیت‌های خود در چند مورد اشاره می‌کند، از جمله نژادپرستی که باعث تداوم و حتی شکوفایی چنین سیستم‌های استثماری می‌شود. دنی سلیمان را وسوسه می‌کند: «من آدم‌ها را می‌شناسم، آدم‌های سفیدپوست. بدون من، تو فقط یک مرد سیاه‌پوست دیگر در آفریقا هستی، درسته؟» این تا حدی درست است، اما فیلم این مرد سیاه‌پوست را به نمادی از انتقام عادلانه تبدیل می‌کند، و اهداف فوری او دیگر مردان سیاه‌پوست در آفریقا با اسلحه‌های بزرگ، چاقوهای خونین و صورت‌های زخمی هستند. اروپایی‌های سفیدپوست و خوش‌پوش در آنتورپ و لندن به عنوان بهره‌برندگان این خونریزی ظاهر می‌شوند، اما همانند آفریقایی‌های شرور، از عواقب عاطفی و تکان‌دهنده‌ای که مخاطب را تحت تأثیر قرار می‌دهد، رنج نمی‌برند.