اریحا

وقتی فاجعه‌ای رخ می‌دهد، چه اتفاقی برای یک گروه از مردم می‌افتد؟ آیا متحد می‌شوند یا برای بقا خودشان تلاش می‌کنند؟ اینها سوالاتی هستند که در سریال جریکو، بعد از اینکه یک قارچ اتمی در افق یک شهر کوچک در کانزاس ظاهر می‌شود و برق و ارتباطات را مختل می‌کند، کاوش می‌شوند. جریکو، ترکیبی از سریال‌های لاست و ارباب مگس‌ها، پویایی‌های اجتماعی را که در یک گروه که از دنیای بیرون جدا شده و مجبور به اتکا به یکدیگر است، آشکار می‌کند. در حالی که برخی بر سر بنزین ذخیره‌شده دعوا می‌کنند، دیگران به همسایگان خود به روش‌های غیرمنتظره‌ای کمک می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تجربیات خود در طول بحران‌ها صحبت کنند. در طول حوادث ۱۱ سپتامبر، احساسات و واکنش‌های شما چگونه بود؟ آیا شاهد درگیری یا کمک مردم به یکدیگر بودید؟ چه چیزی در مورد فجایع و بلایای طبیعی وجود دارد که بهترین و بدترین رفتارها را در افراد برمی‌انگیزد؟ در صورت بروز یک وضعیت اضطراری، خانواده شما چه اقداماتی انجام می‌دهد؟ آیا برنامه‌ای برای مقابله با بلایای طبیعی و مکانی برای تجمع در نظر گرفته‌اید؟
• آیا سناریوهای این نمایش باورپذیر هستند؟ آیا داستان‌هایی مثل این شما را می‌ترساند یا عصبی می‌کند؟ چرا یا چرا نه؟

والدین باید بدانند که این درام ترسناک بالقوه، یک انفجار قارچی را در دوردست به تصویر می‌کشد، و هم شخصیت‌های بزرگسال و هم کودکان پس از دیدن آن، گریان و نگران رها می‌شوند. والدین و فرزندان گاهی از هم جدا می‌شوند، و یک پسر نوجوان صدای مرگ مادرش را در دستگاه ضبط پیام می‌شنود. جدا از مسائل مطرح شده در فرضیه اصلی نمایش (فاجعه هسته‌ای و مردم در حال مبارزه برای بقا)، خشونت بزرگترین مسئله اینجا است: چندین تصادف خودرو منجر به مرگ بزرگسالان می‌شود، و بینندگان مقداری خون و نگاه‌های کوتاهی به اجساد را می‌بینند؛ یک شخصیت از چاقوی جیبی برای انجام تراکئوتومی اورژانسی موفق بر روی یک دختر جوان استفاده می‌کند؛ و یک مرد از پشت تیر می‌خورد.

در پس داستان شهر کوچکی که از فاجعه آسیب دیده، راز انفجار نهفته است. با قوت گرفتن احتمال حمله به ایالات متحده، جریکو می‌تواند واقعا ترسناک باشد. با وجود این پتانسیل، لحظات دراماتیک در جریکو ملایم‌تر می‌شوند و تنش به ندرت برای مدت طولانی بالا می‌ماند. این موضوع باعث می‌شود که سریال برای خانواده‌ها مناسب‌تر باشد، اما برای بینندگان بالغ اندکی ناامیدکننده است. برای مثال، در یکی از صحنه‌ها، جیک گرین (اسکیت اولریش) با استفاده از یک چاقوی جیبی و مجموعه‌ای از نی‌های جعبه آبمیوه، به دختر در حال مرگ کمک می‌کند تا تنفس کند. با کمی خون، نجات سریع، آسان و ظاهرا بدون درد است و برای کسانی که با سریال‌هایی مانند ER و CSI بزرگ شده‌اند، تازگی ندارد.در مجموع، جریکو به هیچ وجه یک درام نوآورانه نیست. این مجموعه، مجموعه‌ای آشنا و احساسی است و برخی تماشاگران ممکن است آن را کمی ساده‌لوحانه و دم‌دستی بیابند، با پیامی آشکار در مورد میهن‌پرستی و اتحاد. این مجموعه برخی از عناصر سریال لاست را که آن را بسیار جذاب می‌کند، به کار می‌گیرد اما آن‌ها را کمی ساده‌تر می‌کند تا برای مخاطبان جوان‌تر و گسترده‌تری جذاب باشد. اما در این روند، اصالت زیادی نیز از دست می‌رود.