جادوگر بزرگ و قدرتمند اوز

فیلم اوز بزرگ و قدرتمند در مناظری آشنا و سیاه و سفید از کانزاس اوایل دهه 1900 آغاز می‌شود. اسکار دیگز (جیمز فرانکو)، یک شعبده‌باز جذاب که به اوز معروف است، دختری روستایی را با داستانی ساختگی درباره‌ی جعبه‌ی موسیقی مادربزرگش فریب می‌دهد. در خلال نمایش او، دختری جوان که بر روی صندلی چرخدار نشسته (جویی کینگ) از او می‌خواهد که او را به راه براند، اما اوز خودداری می‌کند و مجبور می‌شود نمایش را با نسبتی از ننگ متوقف کند، تا اینکه آنی (میشل ویلیامز) را می‌بیند، تنها دختری محلی که برایش اهمیت دارد. وقتی یکی از کارکنان کارناوال به خاطر معاشرت با دخترش به اوز اعتراض می‌کند، اوز با بالنی فرار می‌کند که مستقیماً به یک گردباد می‌رود و سپس در جایی که قطعاً کانزاس نیست، سقوط می‌کند. اوز که از محیط رنگارنگ اطرافش گیج شده، با تئودورا (میلا کونیس) زیبا، جادوگری جوان روبرو می‌شود که توضیح می‌دهد او باید جادوگر پیشگویی شده‌ی اوز باشد که برای رهایی پادشاهی از جادوگری شیطانی فرستاده شده است. خواهر بزرگتر تئودورا، اوانورا (راشل وایس) قدرتمند، به اوز وعده‌ی پادشاهی می‌دهد اگر گلیندا را بکشد و چوب جادویش را نابود کند، اما وقتی اوز با گلیندا (ویلیامز) ملاقات می‌کند، مشخص می‌شود که داستان کسی درست نیست. اوز با یک میمون دوست‌داشتنی به نام فینلی (با صدای زک برف) و یک دختر چینی کوچک و شجاع (کینگ) در کنارش، باید تصمیم بگیرد که آیا او فقط یک شعبده‌باز کلاهبردار است یا اینکه می‌تواند واقعاً جادوگر اوز باشد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد صحنه‌های ترسناک فیلم «جادوگر بزرگ و قدرتمند اوز» صحبت کنند. چه چیزی آن را ترسناک‌تر از نسخه‌ی اصلی کرده است؟ آیا این واقعیت که یک داستان فانتزی است، باعث می‌شود که کمتر ترسناک باشد؟ چرا یا چرا نه؟
• برخی از منتقدان شکایت کرده‌اند که جادوگر شخصیت دوست‌داشتنی نیست. آیا شما هم با این نظر موافق هستید؟ آیا هنوز از او حمایت می‌کنید؟ چرا؟
• چگونه فیلم اوز بزرگ و قدرتمند با نسخه اصلی سال 1939 (و اگر با آن آشنا هستید، موزیکال ویکد) مقایسه می‌شود؟ آیا فکر می‌کنید این فیلم برای کودکان با همان محدوده سنی مناسب است؟
• آیا فکر می‌کنید هالیوود باید دوباره به سراغ داستان اوز می‌رفت، حتی اگر بازسازی واقعی نبود؟

والدین باید بدانند که "اوز بزرگ و قدرتمند" تاریک‌تر و شدیدتر از "جادوگر شهر آز" است. اگرچه این فیلم ادای احترامی به فیلم اصلی است، اما شخصیت اصلی این بار یک بزرگسال است، نه یک دختربچه، و بنابراین تم‌های آن بالغ‌تر هستند. در بیشتر قسمت‌های فیلم، اوز (جیمز فرانکو) یک مرد خودخواه، خودپسند و زن‌بارگی است که برای رسیدن به هدفش با دیگران معاشرت می‌کند و در نهایت با چهار شخصیت مختلف می‌بوسد. (او همچنین چند بار کلمه "لعنت" را به کار می‌برد.) و اگر میمون‌های پرنده جادوگر بدجنس در کلاسیک ۱۹۳۹ فرزندانتان را ترسانده بود، ممکن است بچه‌بابون‌های پرنده در این پیش‌درآمد آنها را بترسانند، همانطور که سرنوشت تلخ دختر یتیم چینی و رفتار بیرحمانه شخصیت‌های شرور آنها را می‌ترساند. گلندا نیز برای مدت کوتاهی تحت شکنجه (با صاعقه جادویی) قرار می‌گیرد و یک صحنه طوفان شدید و چند لحظه "پرش" وجود دارد که در نسخه سه‌بعدی بسیار ترسناک‌تر هستند. تبدیل شدن جادوگر بدجنس به شکل یک موجود ترسناک است، اگرچه در نهایت او به اندازه شخصیت اصلی ترسناک به نظر نمی‌رسد. از جنبه‌های مثبت، این فیلم درس پایداری درباره چگونگی غلبه بر موانع از طریق کار تیمی و دوستی بین متحدان بعید ارائه می‌دهد و نشان می‌دهد که میراث یک شخص چگونه در قلب و ذهن مردم ادامه می‌یابد.

با توجه به جایگاه غیرقابل انکار جادوگر شهر اُز به عنوان یک کلاسیک هالیوودی، هیچ فیلم دیگری درباره اُز نمی‌تواند به پای جادوی آن شاهکار برسد؛ و این فیلم نیز قطعاً نمی‌تواند. فیلم پیش‌درآمد 200 میلیون دلاری سام ریمی، کارگردان، دارای جلوه‌های بصری پیچیده، سکانس‌های اکشن نفس‌گیر و تصاویر پانورامیک چشم‌نواز از مناظر رنگارنگ است، و همچنین بازیگران توانمند. اما علی‌رغم حضور سه بازیگر فوق‌العاده در نقش جادوگران و دو همراه دوست‌داشتنی (میمون و دختر چینی)، شخصیت اُز که فرانکو ایفاگر آن است، فاقد تأثیر عاطفی است که جودی گارلند به زیبایی در نقش دوروتی به تصویر کشید.در حالی که اوز یک زن‌بارگی سطحی است که به تدریج به مدافع شایسته سرزمینی که نام او را بر خود دارد تبدیل می‌شود، این موضوع به اندازه داستان یک دختر یتیم کشاورز اهل کانزاس که مشتاقانه به دنبال راه خانه است، جذاب و گیرا نیست. اوز که در ابتدا چندان دوست‌داشتنی نیست، خانه نمی‌خواهد و نمی‌خواهد خوب باشد؛ او می‌خواهد بزرگ باشد. عظمت در این فیلم به لطف شخصیت‌های مکمل است، اما فرانکو، اگرچه برای نقش اوز به عنوان یک شیاد خودخواه کاملا مناسب است، در انجام اعمال قهرمانانه‌ای که در پرده سوم لازم است، مشکل دارد. ریمی از نظر بصری به بینندگان یک نمایش واقعی ارائه می‌کند (مانند سکانس فراموش‌نشدنی که یک شخصیت به جادوگر سبزپوست غرب تبدیل می‌شود)، اما جادویی که وقتی برای اولین بار «فراتر از رنگین‌کمان» را شنیدید یا دیدید دوروتی از جاده آجری زرد پایین می‌پرید، این بار وجود ندارد.