فصل جادوگر

شوالیه‌های بهمن (نیکلاس کیج) و فلزون (ران پرلمن) از دستوراتی که در جنگ‌های صلیبی به آنها داده می‌شود شوکه می‌شوند و تصمیم به ترک جنگ می‌گیرند. به عنوان فراری و تبعیدی برچسب می‌خورند، دستگیر می‌شوند و یک فرصت برای رستگاری به آنها داده می‌شود: آنها باید یک جادوگر متهم (کلر فوی) را از طریق سرزمین‌های خطرناک به یک صومعه دورافتاده منتقل کنند تا توسط راهبان به درستی محاکمه شود. آنها توسط گروهی از افراد مختلف همراهی می‌شوند که شامل یک شوالیه‌ی تازه‌کار (رابرت شیهان)، یک کشیش مشکوک (استیون کمبل مور) و یک کلاهبردار (استیون گراهام) که راه را می‌داند، می‌شود. متاسفانه، هیچ چیز آنطور که به نظر می‌رسد نیست و این گروه از قهرمانان ممکن است با چیزی فراتر از یک جادوگر ساده روبرو باشند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت فیلم صحبت کنند. این موضوع چگونه بر شما تأثیر گذاشت؟ در مقایسه با فیلم‌های خشونت‌آمیز دیگری که دیده‌اید، چه تفاوتی دارد؟
• شخصیت اصلی از جنگ‌های صلیبی دست می‌کشد، چون به این باور می‌رسد که کشتن به نام خدا اشتباه است، اما در این میان به فردی تبعیدی تبدیل می‌شود. آیا او یک قهرمان است یا ضدقهرمان؟
• آیا فکر می‌کنید این فیلم تصویری دقیق از محاکمات جادوگران در قرن چهاردهم ارائه می‌دهد؟ در مورد طاعون سیاه چه؟ چگونه می‌توانید اطلاعات بیشتری در مورد هر دو موضوع به دست آورید؟
• فیلم ترسناک است؟ چه چیزی آن را ترسناک می‌کند؟

والدین باید بدانند که این فیلم ماجراجویی/فانتزی نیکلاس کیج که شامل عناصر ترسناک و اکشن است، حاوی صحنه‌های فراوان مبارزه و خشونت است، از جمله خشونت علیه زنان، صحنه‌های ترسناک و تصاویر وحشتناکی از قربانیان طاعون سیاه. همچنین مقداری الفاظ نامناسب (از جمله یک بار استفاده از کلمه "s--t") و برهنه‌گی جزئی و نوشیدن الکل وجود دارد. اگرچه به طور کلی فیلم خیلی خوبی نیست، اما جنبه‌های جالب و حتی آموزشی دارد، از جمله جزئیات مربوط به طاعون سیاه و محاکمات جادوگران در قرن چهاردهم. (شایان ذکر است که این فیلم هیچ ارتباطی با فیلم "فصل جادوگر" ساخته جرج آ. رومرو در سال ۱۹۷۳ ندارد.) برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی "شب فیلم خانوادگی" ثبت نام کنید.

کارگردان این فیلم دومینیک سنا است، اما فیلم از یک تنبلی کلی رنج می‌برد. صحنه‌های اکشن به‌طور قابل پیش‌بینی لرزان و نامناسب هستند، صحنه‌های ترسناک پر از جلوه‌های ویژه کامپیوتری معمولی است و جزئیات دوره‌ای اغلب به‌خاطر هیجانات مدرن نادیده گرفته می‌شود (یعنی شخصیت‌ها در طول مبارزات شمشیربازی به سر هم ضربه می‌زنند). بیشتر بازیگران به‌سادگی ناراحت به نظر می‌رسند، در حالی که در لباس‌ها و دیالوگ‌های دوره‌ای خود رنج می‌برند — به جز پرلمن، که تقریبا همیشه به نظر می‌رسد که وقت خوبی را می‌گذراند.درست است که مقدمه طولانی فیلم خسته‌کننده است، اما خود سفر جاده‌ای صحنه‌های قدرتمندی دارد، به‌ویژه عبور از یک پل قدیمی و فرسوده. اما سنا و برگی اف. شوت سعی می‌کنند داستان را با یک غافلگیری بزرگ به پایان برسانند، اما منطق آن‌ها ضعیف است. از طرف دیگر، جزئیات جالبی در مورد طاعون سیاه و محاکمات جادوگران در قرن چهاردهم وجود دارد، بنابراین فیلم کاملاً بی‌ارزش نیست.