جزیره چَپَکوئیدیک

در چاپا کوی دیک، جولای ۱۹۶۹ است و سناتور تد کندی (جیسون کلارک) — آخرین پسر بازمانده جو کندی (بروس درن) — مصمم است که روزی رئیس‌جمهور شود. اما یک شب سرنوشت‌ساز، بعد از یک مهمانی در جزیره چاپا کوی دیک، تد با مری جو کوپچن (کیت مارا) که در کمپین برادر تد، بابی، کار می‌کرد، از مهمانی خارج می‌شود. اتومبیل او به‌طور تصادفی از پل دایک خارج می‌شود و مری جو کشته می‌شود. تد مضطرب، با پسر عمویش جو گرگان (اد هلمز) و وکیلش پل اف. مارکام (جیم گافیگان) تماس می‌گیرد که به پل می‌شتابند اما کاری از دستشان بر نمی‌آید. صبح روز بعد، تد بیانیه‌ای برای پلیس تهیه می‌کند و ادعا می‌کند که گیج شده و از ضربه مغزی رنج می‌برده است. قبل از اینکه دیر شود، رابرت مک‌نامارا (کلانسی براون) وزیر دفاع سابق، وارد عمل می‌شود و تیمی از استراتژیست‌ها را برای کمک به نجات حرفه تد جمع می‌کند. اما آیا اشتباهات زیادی مرتکب شده است؟ آیا تد می‌تواند مورد بخشش قرار بگیرد؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد صحنه‌های خشونت‌آمیز و ناراحت‌کننده فیلم چپاکوئیدیک صحبت کنند. این صحنه غرق شدن چه احساسی در شما ایجاد کرد؟ آیا شوکه‌کننده بود؟ آیا احساسات شما را درگیر کرد؟ چرا بله و چرا خیر؟
• آیا تد کندی در نهایت کار درستی انجام داد؟ چرا یا چرا نه؟ آیا می‌توانید راه‌های بهتری برای برخورد با این حادثه به ذهن بیاورید؟
• فیلم چگونه مفاهیم امتیاز و قدرت، اعمال و پیامدها را مورد بررسی قرار می‌دهد؟ چرا پیامدها تا این حد مهم هستند؟
• درک افراد از سیگار کشیدن در سال ۱۹۶۹ چگونه بود؟

در ژوئیه ۱۹۶۹، سناتور تد کندی در حادثه‌ای رانندگی بر روی پلی در چپا‌کوئیدیک، دختری جوان را که در ماشینش محبوس شده بود، به کام مرگ فرستاد. این فیلم درام، بر اساس واقعه‌ای واقعی، تلاش‌های پس از آن را برای موجه جلوه دادن این اتفاق و نجات حرفه و آبروی سناتور کندی به تصویر می‌کشد. این فیلم بیشتر از اینکه احساسی باشد، جالب است، اما نوجوانانی که به تاریخ علاقه‌مند هستند، ممکن است آن را دوست داشته باشند. صحنه غرق شدن به صورت زنده و واضح، اما نه خیلی شدید یا خشن، نشان داده می‌شود. دو مرد با هم می‌جنگند و صحبت‌هایی در مورد ترور کندی‌ها به میان می‌آید. در فیلم از کلمات نامناسبی مانند فحش، آشغال، احمق و جهنم استفاده شده است. همچنین سیگار کشیدن در پس‌زمینه، مطابق با دوره تاریخی فیلم است. در صحنه‌ای از فیلم، مهمانی‌ای با حضور سیاستمداران و دختران جوان به صورت ظریف و غیرمستقیم القا می‌شود، اما هیچ چیز نامناسب دیگری به جز نوشیدن الکل در مهمانی نشان داده یا گفته نمی‌شود. جیسون کلارک در نقش کندی بازی می‌کند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

معرفی نسل‌های جدید به یک اتفاق تاریخی بدنام، این درام رویکردی دقیق و واقع‌گرایانه دارد؛ در حالی که نتیجه دقیقاً هیجان‌انگیز نیست، اما دست‌کم به‌طور مداوم جالب است. افزودن جنبه‌ای دیگر به مجموعه‌ای غنی از فیلم‌های مرتبط با کندی (جِی‌اِف‌کِی، سیزده ساعت، بابی، پارکلند، جکی، ال‌بی‌جی و غیره)، چِپاکوئیدیک امتیازاتی برای اجتناب از موعظه و هیستری، و همچنین هر چیز زشت یا تحریک‌کننده به دست می‌آورد. فیلمی ضعیف‌تر به‌راحتی می‌توانست از این راه برود، با توجه به اینکه کلمه «چپاکوئیدیک» اغلب به‌عنوان یک شعار سیاسی خشمگین علیه کندی در طول زندگی‌اش استفاده می‌شد.کارگردان دست‌کم‌گرفته‌شده جان کرنان (نقاب رنگ، استون، ردپا) در خلق تنش و انتقال ظریف تحولات شخصیت‌ها در صحنه‌های ثابت و داخلی عملکرد خوبی دارد. فیلم‌نامه‌نویسان تیلور آلن و اندرو لوگان به‌خوبی حقایق را با داستان‌پردازی می‌آمیزند. فیلم‌سازان این کار را مانند حرکات شطرنج انجام می‌دهند و دستکاری گام‌به‌گام درک عمومی و همچنین استفاده‌های استراتژیک از قدرت سیاسی را نشان می‌دهند. فیلم همچنین به‌خاطر انتخاب هوشمندانه کلارک، بازیگر زاده‌شده در استرالیا که هم از نظر ظاهر و هم از نظر صدا شبیه تد کندی جوان است، امتیاز می‌گیرد. بقیه بازیگران نیز به همان اندازه خوب هستند و درنی شرور با بازی کلیدی خود، با وجود فلج‌شدن بر اثر سکته، هنوز با چشمانی خشمگین و ناخشنود می‌درخشد. تنها بدشانسی فیلم این است که نمی‌تواند از حس خاصی از تحفظ عبور کند.