پیمایش در جنگل

بیل برایسون (رابرت ردفورد) نویسنده سفر، بعد از زندگی در سراسر دنیا، خودش را در ایالات متحده و نیمه بازنشسته می‌یابد، در حالی که مصاحبه‌های تلویزیونی بی‌معنی می‌دهد و در مراسم تدفین زیادی شرکت می‌کند. او تصمیم می‌گیرد ۲۰۰۰+ مایل مسیر پیاده‌روی اَپالَچی را طی کند، با وجود هشدارهایی که به او می‌گویند خیلی پیر است و ممکن است بمیرد. همسرش (اما تامسون) موافقت می‌کند، به شرطی که تنها نرود؛ تنها دوستی که دیوانه‌وار داوطلب این ماجراجویی است، استفن کَتز (نیک نولتی) الکلی سابق است. در طول سفرشان، این دو کوهنورد با همه چیز از باران، برف و گل تا هم‌سفرهای آزاردهنده، شوهرهای عصبانی، خرس‌های گرسنه و لبه‌های خطرناک مواجه می‌شوند. اما آن‌ها همچنین چند مکان باشکوه و لحظات آرامش‌بخشی را می‌یابند که به آن‌ها یادآوری می‌کند زنده بودن به چه معناست.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه‌ی نمایش شخصیت‌های اصلی در فیلم «پیاده‌روی در جنگل» صحبت کنند. چرا فکر می‌کنید فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی با شخصیت‌های مسن بسیار کم هستند؟ نوجوانان: آیا دیدن بازیگرانی که عمدتاً بالای ۶۰ سال سن دارند، باعث می‌شود تمایلی به تماشای یک فیلم نداشته باشید؟ چرا؟
• نیک نولته در فیلم با اعتیاد به الکل خود چگونه برخورد می‌کند؟ آیا روش او منطقی است؟ چه زمانی برای کودکان تماشای فیلم‌هایی با صحنه‌های مصرف الکل، مواد مخدر و سیگار کشیدن مناسب است؟
• آیا فکر می‌کنید شخصیت‌ها «فریب خوردند» یا واقعاً چیزی از تجربه‌شان به دست آوردند؟ چه سودی دارد که کل مسیر را به پایان برسانیم به جای اینکه فقط بخشی از آن را تجربه کنیم؟ چرا مهم است که در هر سنی چیزهای جدید را امتحان کنیم؟

والدین باید بدانند که «پیاده‌روی در جنگل» یک درام کمدی است — بر اساس کتاب غیرداستانی بیل برایسون — در مورد دو مرد مسن (با بازی رابرت ردفورد و نیک نولته) که تصمیم می‌گیرند در مسیر کوهستان آپالاش پیاده‌روی کنند. زبان بزرگترین مسئله است، با استفاده مکرر از کلمات «فحش» و «کثافت»، و همچنین اشاره‌های جنسی قوی و داستان‌های تجربیات جنسی. یک زوج عاشق در حال رانندگی با ماشین یکدیگر را می‌بوسند، و زن زیر صندلی می‌رود تا (به طور ضمنی) رابطه جنسی دهانی برقرار کند. کمی هم دلبری و اغواگری وجود دارد، و یک مرد با شوهر زنی متاهل درگیر می‌شود، که با بات بیسبال به او حمله می‌کند. شخصیت‌ها از لبه‌ها سقوط می‌کنند، کمی بحث و جدل وجود دارد، و خرس‌ها به یک اردوگاه می‌آیند. یکی از شخصیت‌ها یک الکلی بهبودیافته است و داستان‌های مستی تعریف می‌کند؛ او یک بطری ویسکی با خود حمل می‌کند، اما آن را نمی‌نوشد. شخصیت‌های فرعی در حال نوشیدن و رانندگی نشان داده می‌شوند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

در حالی که این فیلم می‌توانست یک درام بسیار جدی یا یک کمدی ابلهانه و شرم‌آور باشد، در جایی راحت و میانه قرار می‌گیرد. این فیلم بی‌اهمیت است، اما می‌تواند طرفداران کمدی‌های مسن‌تر را راضی کند. کارگردان کن کواپیس، کهنه‌کار سریال‌های تلویزیونی و کمدی‌های سبک، عمدتاً چیزها را در مسیر درست حفظ می‌کند. حتی اگر کریستن شال (در نقش یک کوهنورد آزاردهنده) و سوزان مک‌فایل (در نقش یک همسر خیانتکار) حواس‌پرتی‌های بی‌معنایی باشند، فیلم معمولاً به سرعت به مسیر اصلی بازمی‌گردد.در این فیلم به‌راحتی از کنار مشکلات احتمالی عبور می‌شود یا به‌سادگی از آن‌ها چشم‌پوشی می‌شود. مری استینبورگن در نقش صاحب‌هتلی بازی می‌کند که به بریسون ابراز علاقه می‌کند و کتز هم با یک ماجرای الکلی‌گری دست‌وپنجه نرم می‌کند. قوت فیلم در رابطهٔ بین دو مرد است و بازی کمدی و خشن نولته به‌عنوان یک نقطهٔ اتکا عمل می‌کند. گاهی اوقات آن‌ها با هم بحث می‌کنند و گاهی خاطراتشان را با هم به اشتراک می‌گذارند، اما پیوندشان تا حد زیادی بدون توضیح و بیان باقی می‌ماند.