کینه

یک دانشجو آمریکایی تبادل (سارا میشل گلار در نقش کارن) در ژاپن به عنوان جایگزین مراقب یک زن که از نوعی زوال عقل رنج می برد فرستاده می شود. این زن آمریکایی است و با پسر و عروسش زندگی می کند و دخترش نیز در نزدیکی آنها زندگی می کند. معلوم می شود که این خانه زمانی مکان خشم و اندوه عظیمی بوده است که منشأ یک نفرین شده که به هر کسی که وارد می شود حمله می کند.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره‌ی جذابیت ماندگار داستان‌های ارواح و دیدگاه‌های خود در مورد اینکه آیا احساسات قوی می‌توانند همچنان مکانی را "اشغال" کنند، صحبت کنند. همچنین ممکن است بخواهند بیشتر درباره‌ی تلاش‌ها برای بررسی گزارش‌های واقعی از ارواح و نفرین‌ها بدانند.
• این بازسازی یک فیلم ژاپنی بود که توسط همان کارگردان ساخته شده بود. فکر می‌کنید دلیل بازسازی این فیلم چه بوده است؟ و چالش‌های بازسازی یک فیلم، آن هم توسط خود کارگردانش، چه می‌تواند باشد؟
• یک کلیشه در فیلم‌های ترسناک "خانه ارواح" این است که برخلاف هر فرد عاقلی، شخصیت‌های داستان پس از مواجهه با اولین لحظه ترسناک، فورا از خانه فرار نمی‌کنند، بلکه تصمیم به کاوش بیشتر می‌گیرند. چرا نویسندگان فیلم‌های ترسناک اجازه می‌دهند که شخصیت‌هایشان چنین قضاوت ضعیفی داشته باشند؟

والدین باید بدانند که فیلم «کینه» یک فیلم ترسناک محصول سال 2004 درباره یک خانه تسخیر شده توسط ارواح کسانی است که در آن کشته شده‌اند. این فیلم پر است از تصاویر ترسناک که می‌تواند برای بینندگان حساس در هر سنی ایجاد کابوس کند. یک صحنه خودکشی-قتل در فلش‌بکی نشان داده می‌شود که در آن مردی پسرش را در وان خفه می‌کند، همسرش را به قتل می‌رساند و سپس خودش هم خودکشی می‌کند. اجسادی در اتاق زیر شیروانی پیدا می‌شوند. فکی که از جا دررفته نیز روی زمین پیدا می‌شود. با این حال، صحنه‌های ترسناک فیلم با نقاط داستانی آشکارا تحمیلی متعادلی می‌شوند: همان‌طور که در فیلم‌های ترسناک سطحی‌تر رایج است و به بهترین شکل توسط آن عضو مخاطب در تئاتر که فریاد می‌زند "خانه تسخیرشده را ترک کن!" نشان داده می‌شود. برخی از شخصیت‌ها سیگار می‌کشند. برای در جریان ماندن فیلم‌های بیشتر مانند این، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت نام کنید.

انتقام" یکی از آن فیلم‌هایی است که به بیننده می‌گوید «به آن خانه نرو»، بازسازی یک فیلم ترسناک ژاپنی به کارگردانی تاکاشی شیمیزو، نویسنده و کارگردان نسخه اصلی فیلم است. شیمیزو به‌خوبی از تغییر زمان استفاده می‌کند تا ما را به درون داستان، هرچند اندک، بکشاند. فعالیت‌های معمول ارواح (به هم ریختن خانه و تعقیب افراد) کمی به‌روز شده‌اند. این ارواح می‌توانند با تلفن همراه تماس بگیرند و بسیار سریع از لابی به طبقه شانزدهم بروند. صحنه‌های ترسناک و لحظات ترسناکی وجود دارند، اما هیچ‌چیز نمی‌تواند این واقعیت را پنهان کند که این فیلم فقط درباره «چه کسی بعدی است و چطور به آن دچار می‌شود» است. با این حال، بخش زیادی از آن آشنا به نظر می‌رسد، از کودک وحشی و مرموز تا مردی که به‌صورت عقب‌گرد مثل خرچنگ حرکت می‌کند و با دیدن یک حضور مخوف، وحشت‌زده شده است. می‌دانید اگر فکی خونین با دندان ظاهر شود، در نهایت باید بفهمیم که از کجا آمده است.بزرگ‌ترین مشکل این فیلم این است که مانند بسیاری از بازسازی‌های آمریکایی، حس می‌کند باید خیلی چیزها را توضیح دهد. ما بازسازی ارواح مفیدی از کل داستان داریم. فیلم‌های ترسناک زمانی ترسناک‌تر هستند که توضیح را به بخشی از تخیل ما واگذار کنند که ترس‌های عمیق‌ترین ما در آن نهفته است، بنابراین هر کدام از ما می‌توانیم در همان جایی که زندگی می‌کنیم، احساس ناراحتی شخصی کنیم.