ماجراهای پسر غذا

با حضور گروهی از بازیگران که به طور دسته جمعی از مجموعه های مختلف دیزنی انتخاب شده اند، ماجراهای پسر غذا به دنباله داران وفادارش وفادار می ماند. ایزرا (لوکاس گرابیل) یک دانش آموز زرنگ است که شرکت در انتخابات ریاست کلاس را هم به عنوان راهی برای محبوب شدن و هم به عنوان دستاوردی که او را به دانشگاه های آیوی لیگ می رساند، می بیند. برنامه های او به هم می ریزد وقتی متوجه می شود که قدرت فوق العاده خانوادگی را به ارث برده است: توانایی ظاهر کردن غذا در دست هایش. هدیه ناگهانی او تهدید می کند که برنامه زندگی اش را به هم بریزد و ایزرا باید انتخابی در مورد پذیرفتن توانایی منحصر به فردش یا از دست دادنش برای همیشه بکند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد فشاری که عزرا احساس می‌کند تا کارهایی را انجام دهد تا رزومه دانشگاهی خود را تقویت کند، صحبت کنند، نه اینکه بخاطر علاقه‌اش به آن کارها باشد. به نظر شما تا چه حد مهم است که وارد دانشگاه «درست» شوید؟ مهارت‌های «فوق‌العاده» عزرا قطعاً عملی هستند، در مقایسه با پرواز یا ناپدید شدن. چه نوع دیگری از ابرقهرمانان مفید را می‌توانید تصور کنید؟

والدین باید بدانند که این فیلم برای کسانی که معده ضعیفی دارند مناسب نیست. این فیلم شامل صحنه‌های زیادی از استفراغ (البته با پوشش مناسب) و جسارت در خوردن ترکیب‌های غذایی زننده است. شخصیت‌های مرد در مرکز داستان قرار دارند در حالی که دو بازیگر جذاب زن به نقش‌های فرعی تزئینی محدود شده‌اند. یک خانواده اصلی شامل مادربزرگ، پدر و پسر وجود دارد، و گروهی چندفرهنگی از دوستان نیز در کنار هم هستند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

فیلم از یک ایده عالی بهره می‌برد. بسیاری از دانش‌آموزان در مقطعی از دوران دبیرستان خود احساس غریبگی با همکلاسی‌هایشان می‌کنند و این حس به‌خوبی در فیلم با صحنه‌هایی از دست‌هایی که غذا را به بیرون پرتاب می‌کنند، به تصویر کشیده شده است. بسیاری از دانش‌آموزان دبیرستانی می‌توانند با این موضوع ارتباط برقرار کنند که یک فرد مسن‌تر به آن‌ها بگوید که باید ویژگی‌های منحصر به فرد خود را بپذیرند، بدون اینکه در نظر بگیرند که همین ویژگی‌ها ممکن است باعث شود که آن‌ها در میان دیگران محبوب نباشند. تلاش‌های عزرا برای کنترل و قدردانی از استعدادش، برای درک جنبه‌های اجتماعی دبیرستان، و برای مقابله با فشار پذیرش در دانشگاه، همگی معنادار هستند.جایی که فیلم در کوتاهی می‌افتد در جاه‌طلبی است. اگر کسی توانایی خلق غذا به‌راحتی در دنیایی که گرسنگی وجود دارد را دارد (همان‌طور که وقتی اجزا مجبور به کار در آشپزخانه سوپ می‌شود، نشان داده می‌شود)، آیا هدف والاتر او باید سرگرم کردن دوستان و همکلاسی‌ها با ترفندهای عجیب و غریب غذایی و جنگ‌های غذایی باشد؟ ناامیدکننده است که فیلم از هرگونه بحث در مورد وعده واقعی هدیه او دوری می‌کند، به جز یک درس تاریخ سریع در مورد اجدادش. شاید تقصیر باید بر گردن مادربزرگش با استعدادی مشابه باشد، که هدفش فقط نوشتن یک کتاب آشپزی است.