قانون حمایت از کودکان

در فیلم «قانون کودکان»، فیونا می (با بازی اما تامپسون) قاضی دادگاه خانواده انگلیسی، که زنی باهوش و دلسوز است و احکامش گاهی تاثیرات اجتماعی ماندگاری دارند، ناگهان متوجه می‌شود ازدواجش با جک می (با بازی استنلی توچی) استاد دانشگاه آمریکایی، در خطر جدی قرار گرفته است. سپس او باید در مورد پرونده‌ای مربوط به آزادی مذهبی حکم صادر کند، که در آن خانواده‌ای از شاهدان یهوه می‌خواهند از درمان بالقوه نجات‌بخش برای پسرشان آدام (با بازی فین وایت‌هد) که تقریبا ۱۸ ساله است، خودداری کنند. حکم فیونا جان نوجوان را نجات می‌دهد و او به فیونا دلبستگی شدیدی (و نامناسب) پیدا می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تضاد میان مذهب و قانون بحث کنند. این موضوع، پرسشی جدی و پیچیده است که دادگاه‌ها مدت‌ها با آن دست و پنجه نرم کرده‌اند، به‌ویژه در ایالات متحده. آیا با حکم فیونا موافق هستید؟ چرا موافق هستید یا نیستید؟
• کدام شخصیت‌ها را در فیلم «قانون کودکان» به‌عنوان الگو در نظر می‌گیرید؟ چرا؟ آیا فکر می‌کنید آن‌ها نمونه‌ای از نقاط قوت شخصیتی را به نمایش گذاشتند؟
• شما فکر می‌کنید در اختلاف زناشویی فیونا یا جک حق با کدام‌شان بود؟ آیا با هر دو طرف همدردی می‌کردید، یا به نظر شما یکی از آن‌ها قطعاً اشتباه می‌کرد؟ یا شاید هر دو یا هیچ‌کدام؟

قانون کودکان فیلمی درام در مورد قانون و اخلاق است. یک قاضی دادگاه خانواده بریتانیایی (اما تامپسون) که ناگهان با مشکل در ازدواجش با یک آکادمیک (استنلی توچی) مواجه می‌شود، حکمی صادر می‌کند که بر اساس آن دولت می‌تواند در مورد یک جوان مبتلا به سرطان خون (فیون وایت هد) که به دلایل مذهبی از درمان پزشکی امتناع می‌کند، مداخله کند. در حالی که محتوای فیلم به طور کلی ملایم است، اما شامل بحث‌های بالغانه‌ای در مورد روابط خارج از ازدواج و روابط جنسی گذشته، و همچنین تلاش ناموفق یک جوان برای شروع رابطه نامناسب با یک زن می‌شود. انتظار می‌رود در مهمانی‌ها و ضیافت‌های شام، نوشیدن الکل به صورت اجتماعی وجود داشته باشد و همچنین موضوعات بزرگسالانه دیگری نیز مطرح شوند. استفاده از الفاظ نامناسب در فیلم بسیار نادر است، اما شامل استفاده از کلمه «f--ked» می‌شود. این فیلم بر اساس رمانی از یان مک‌یوون ساخته شده است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این درام شاهد اجرای درخشان دیگری از یکی از بهترین بازیگران زن سینما است، اما تامپسون بسیار درخشان‌تر از فیلمی ناهمگون و در نهایت نامرتبط است. قانون کودکان به برخی نکات جالب اشاره می‌کند: تنش بین آزادی مذهبی و مسئولیت‌های دولت، رهایی ذهن جوان، مبارزه زن در تقاطع شخصی برای تعادل کشش‌های متعدد و بررسی بزرگسالانه ازدواج در بحران. متاسفانه هیچ‌یک از این موضوعات به طور عمیق بررسی نشده است. بحران زناشویی، عمدتاً به دلیل قدرت عملکرد تامپسون و توچی، در نهایت بیشتر از موضوع اصلی که نحوه برخورد فیونا با توجهات آدام است، طنین‌انداز می‌شود. ریچارد ایر، که فیلم‌های برجسته‌ای مانند ایریس و یادداشت‌هایی بر رسوایی ساخته است، در اینجا ما را درگیر نمی‌کند. و اقتباس ایان مک‌یوون نویسنده از رمان خودش، ضربات اصلی را نادیده می‌گیرد. این عوامل، به همراه اجرای تک‌نغمه وایت‌هد، آدام را که به طور حیاتی مهم است، از دید مخاطبان دور نگه می‌دارد. از ابتدا، او شاید دچار اختلال روانی به نظر برسد؛ در نمایش، پیشینه یا سفر او سطوح کافی برای متقاعد کردن ما وجود ندارد. بنابراین، تصمیمات نهایی او به نظر از هیچ‌جا سرچشمه می‌گیرند. این یک نقص مرگبار است، زیرا موفقیت دراماتیک فیلم به شدت به رشد او بستگی دارد.تامسون، از طرف دیگر، به خوبی از پس نقش برمی‌آید. هوش بازیگر درخشان است. هیچ شکی وجود ندارد که او در جستجوی تمام اطلاعات مورد نیاز است و آن‌ها را جذب می‌کند، و اینکه او همه‌ی آن‌ها را دریافت می‌کند و بر او تأثیر می‌گذارد. فیونای او مدلی از خویشتن‌داری در انظار عمومی است با زندگی خصوصی پر از احساسات شدید. تامسون در هر لحظه حضور دارد، تحریک می‌کند و واکنش نشان می‌دهد. و شیمی او با توچی عالی است. دیدن آن‌ها در یک فیلم دیگر، احتمالاً به یادماندنی‌تر از قانون کودکان، لذت‌بخش خواهد بود.