متقاضی همه‌چیز

این مجموعه تلویزیونی کمدی توسط عزیز انصاری و با بازی او ساخته شده است و ماجراهای دوو، بازیگر خوش‌قلب اما در حال دست و پنجه نرم کردن با مشکلات در شهر نیویورک را به تصویر می‌کشد. او در یک آگهی ماست بازی کرده که چند سالی است اجاره خانه‌اش را پرداخت کرده، اما این روزها این منبع درآمد در حال تمام شدن است و او به سختی نقش‌هایی برای بازی کردن پیدا می‌کند، هرچند که در آزمون‌های اسکایپ زیادی شرکت می‌کند. در واقع، دوو به این فکر می‌افتد که شاید بهتر باشد بازیگری را فراموش کند و با یک زن ازدواج کند و بچه‌دار شود. در میان امیدواری‌ها و ناامیدی‌ها، او با دوستان صمیمی‌اش، نیتن (اریک وارهایم) و دنیس (لنا وایت) وقت می‌گذراند و ماجراهای جالبی را تجربه می‌کند، مثل بردن والدینش به رستوران و شرکت در جشن تولد بچه‌ی یکی از دوستانش.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دلایل محبوبیت نیویورک به عنوان مکان فیلم‌برداری بسیاری از سریال‌های تلویزیونی صحبت کنند. آیا نیویورک خصوصیتی دارد که آن را به مکان جذابی برای فیلم‌برداری سریال‌های کمدی تبدیل کند؟ آیا دلیل دیگری وجود دارد که این شهر به‌طور مکرر در سریال‌های تلویزیونی به عنوان مکان فیلم‌برداری انتخاب می‌شود؟
• آیا از نمایش‌هایی که بازیگران اصلی آن‌ها نویسندگی و تهیه‌کنندگی آن را هم بر عهده دارند، می‌شناسید؟ چگونه «استاد هیچ‌چیز» با این نمایش‌ها مقایسه می‌شود؟ چرا یک بازیگر می‌خواهد نمایشی را برای بازی در آن بنویسد؟
• آیا شوخی‌های برنامهٔ استاد بی‌معنایی با شوخی‌های سریال‌های کمدی تلویزیونی متفاوت است؟ چگونه؟
• شخصیت‌های فیلم «استاد هیچ‌کس» چگونه صداقت و قدردانی را نشان می‌دهند؟ چرا این‌ها نقاط قوت مهم شخصیتی هستند؟

والدین باید بدانند که سریال مستر آف نون یک کمدی در مورد یک بازیگر در حال تلاش در شهر نیویورک است. لحن آن به طور قابل توجهی شیرین و واقع گرایانه است، با شوخی هایی که از اشتباهات معمول زندگی نشات می گیرد، نه از حرکات مضطرب یا تمسخر. با این حال، بیشتر شوخی ها کمی زننده است. شوخی هایی در مورد رابطه جنسی اتفاقی، رابطه جنسی دهانی، بارداری، مایعات بدن و موارد دیگر وجود دارد، با کلمات زشت برای اندام ها و رابطه جنسی. ما یک زوج را در تختخواب (بدون برهنگی) می بینیم و صدای رابطه جنسی را از پشت دوربین می شنویم، با ناله و صدا. انتظار فحاشی های مکرر را داشته باشید، از جمله کلمات جهنم، لعنتی، آشغال، لعنتی و سایر الفاظ زشت دیگر، به خصوص در ارتباط با رابطه جنسی. شخصیت ها در صفحه نمایش نوشیدنی الکلی می خورند و به بار می روند؛ اما کسی مست نمی کند. به جز الفاظ زشت، رابطه جنسی و شوخی های زشت، این سریال در واقع برای نوجوانان شرط خوبی است، زیرا شخصیت ها نسبت به یکدیگر مهربان و محترمانه رفتار می کنند، و بازیگران از تنوع نژادی و قومی گسترده ای برخوردارند.

استثنایی شیرین و جذاب، این کمدی نادری است که واقعاً می‌تواند خنده‌های دلچسب از دل چیزهای روزمره بیرون بکشد: جشن تولد، اولین قرارها، دیدار از والدین. همانند پارک‌ها و تفریحات، انصاری دوست‌داشتنی است، اما در اینجا او شخصیتی بسیار مهربان و زمینی‌تر بازی می‌کند - یک آدم معمولی، با دوستان معمولی، که کار معمولی انجام می‌دهد که به‌طور استثنایی سرگرم‌کننده است به خاطر هوش و ذکاوتش. Master of None امکانات کمدی ذاتی را در تماس با زنی برای قرار ملاقات، بردن والدین به شام برای تشکر از آنها به خاطر مهاجرت به آمریکا و رفتن به داروخانه برای طرح B پیدا می‌کند. همه چیز به لطف نویسندگی تیز و بازیگران عالی کاملاً دلپذیر است. شوخی‌های جنسی و زبانی این یکی را کمی برای تماشای خانوادگی خطرناک می‌کند، اما خانواده‌هایی با نوجوانان بزرگ‌تر - یا کسانی که واقعاً اهمیتی نمی‌دهند که جوان‌ترها این نوع شوخی‌های هزل‌آمیز اما شیرین را ببینند - از تماشای آن با هم لذت خواهند برد.