همراهم برو

لرد جنایتکاری به نام عمر که تا به حال دیده نشده در حال تثبیت حضور خود در آتلانتا است و کارآگاه جیمز (آیس کیوب) در حال کار کردن با منابع خود است تا او را شناسایی و دستگیر کند قبل از اینکه خسارت زیادی وارد کند. اما این مغز متفکر مرموز از دسترس او خارج می‌شود. در همین حال، خواهر او، آنجلا (تامیکا سامپتر)، در آستانه نامزدی با دوست پسرش، بن (کوین هارت)، یک نگهبان دبیرستان است که فکر می‌کند توانایی‌های قابل توجه او در بازی‌های ویدیویی می‌تواند او را به یک پلیس تمام عیار تبدیل کند (او به تازگی به آکادمی پلیس راه یافته است). جیمز می‌خواهد بن را از شغلش منصرف کند و شاید او را برای همیشه بترساند (از شغل و خواهرش) با دعوت او برای یک روز همراه در کار. اما قابل پیش‌بینی است، اوضاع خراب می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نگاه فیلم به خشونت در بازی‌های ویدیویی صحبت کنند. بن ظاهراً از مهارت‌هایی که در بازی‌های ویدیویی آموخته، استفاده می‌کند، اما آیا فیلم جنبه‌های منفی آن را نادیده می‌گیرد؟
• چگونه لحن یک فیلم بر تاثیر محتوای خشونت‌آمیز آن تاثیر می‌گذارد؟
• آیا جالب بود بدانید که افراد بد کیستند؟ فکر می‌کنید چه چیزی باعث انتخاب‌های آنها شد؟

والدین باید بدانند که فیلم Ride Along یک کمدی پلیسی با بازی دوستانه است که شامل صحنه‌های زیادی از تیراندازی، مشت‌زنی، تعقیب و گریز ماشین و چند انفجار خیره‌کننده است. برخی از صحنه‌ها خون زیادی دارند، اما لحن نه چندان جدی فیلم، خشونت را کمتر نشان می‌دهد. انتظار فحش‌های متوسط (بیشتر انواع مختلف کلمه "s--t") و برخی کنایه‌های جنسی خلاقانه را داشته باشید. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

راندن با هم نفس تازه‌ای به ژانر فیلم‌های پلیسی دوستانه نخواهد بخشید. این فیلم تقریباً به همان اصول تکراری و کهنه (و خسته‌کننده) پایبند است، که شامل اطمینان از نفرت این دوستان احتمالی از یکدیگر در ابتدای فیلم و دوستانه شدن آنها در پایان است. در میانه‌ی فیلم، هرج و مرج و خنده‌های زیادی وجود دارد. اما در اینجا، نقاط داستانی به نظر بیشتر از حد معمول برای این ژانر، اضافی و غیرضروری می‌رسند. صحنه‌های به‌اصطلاح خنده‌دار و مسخره، به اندازه‌ی کافی مسخره به نظر نمی‌رسند. (مثلاً صحنه‌ی رویارویی یک شهروند با گروه موتورسواران را ببینید.)با این حال، فیلم در نیمه دوم جان می‌گیرد، با یک انتخاب بازیگران خوشمزه که تشویق‌ها را برمی‌انگیزد و نمایش شیمی بین هارت و آیس کیوب که تا به حال دیده نشده است. کاش دشمنی اولیه آن‌ها متقاعدکننده و خلاقانه بود. به جای آن، بر کلیشه‌های معمول و آزاردهنده تکیه دارد (بن خیلی حرف می‌زند). همچنین، دیدن جان لگویزاموی تنزل یافته به یک نقش کوچک و ناشناس، ناراحت‌کننده است؛ گفتگوهای امضای او می‌توانست قبلاً فیلم را سرزنده کند. اما سکانس‌های نسبتاً مهیج رانندگی که فیلم را باز می‌کنند، کار خوبی در جذب مخاطبان انجام می‌دهند. و تا زمانی که فیلم تمام می‌شود، هارت شما را متقاعد می‌کند، اما فقط همین.