پسرانگی

میسون 6 ساله است و پدر و مادرش جدا شده اند. او با مادر و خواهرش به شهر دیگری می روند تا مادر شغل بهتری داشته باشد. میسون بزرگ می شود، آخر هفته ها را با پدر می گذراند، با همسر و خانواده ی جدید مادرش کنار می آید، جدایی تنش زای دیگری را تجربه می کند، باز هم بزرگ می شود، با مسائل نوجوانی روبرو می شود، با  جنس مخالف آشنا می شود، از راهنمایی های پدر که او هم در حال رشد است کمک می گیرد، درگیر مسئولیت می شود، از دبیرستان فارق التحصیل می شود، باز هم بزرگ می شود، مستقل شدن را تمرین می کند، به دنبال هدف و شغل آینده اش می گردد، به دانشگاه می رود و تا 18 سالگی رشد می کند. این فیلم داستان 12 سال از زندگی میسون است که به زیبایی چالش ها و موقعیت های زندگی یک پسر در دوران کودکی و نوجوانی و نحوه‌ی برخورد با آن‌ها را نمایش می‌دهد.

• (در هر اتفاق و چالش) اگر به جای میسون بودی چه می کردی؟ چه تفاوت های فرهنگی بین ما و فرهنگ آمریکایی مشاهده کردی که نمی پسندی؟ چرا؟ به نظر تو این درست که بچه ها بعد از مستقل شدن دیگر از والدین اطاعت نکنند؟ چرا؟ می توانی فلسفه ی زندگی در آمریکا و هدف از زندگی را با خودمان مقایسه کنی؟ نظر تو درباره ی زندگی در فضای مجازی چیست؟ ایا با میسون موافقی؟ چرا؟   خلاصه: از اتفاقات فیلم استفاده کنید و درباره ی مسائل بحث برانگیزی که ممکن است فرزند شما به راحتی درباره ی آن ها گفتگو نکند، سوال کنید، نظر او را بپرسید و دیدگاه های مختلف را بررسی کنید.

پسرانگی یک فیلم ساده و جذاب است که فیلم برداری آن 12 سال طول کشیده و جوایز زیادی برده است. می توانید با همسر و فرزندان نوجوان خود به تماشای آن بپردازید و سپس ساعت ها درباره ی آن گفتگو کنید. می توانید درباره ی کنش ها و واکنش ها و اتفاقی که در هر موقعیت افتاد یا می توانست بیافتد گفتگو کنید. می توانید خود را به جای هر کدام از نقش ها بگذارید و بگویید اگر من بودم چنین می کردم و دلیل بیاورید. می توانید فرهنگ ها را با هم مقایسه کنید. اینکه فرهنگ ها با وجود تفاوت های زیاد، اشتراکات زیادی هم دارند که از انسان بودن ما سرچشمه می‌گیرد، می‌تواند موضوع جالبی برای گفتگو باشد. می‌توانید موارد تعارض نوجوانان با بزرگترها را بررسی کنید، اینکه هر گرفتاری هرچقدر هم بغرنج باشد می گذرد و با هر سختی آسانی هست، اینکه شکست ها پایان راه نیست بلکه دریچه‌ی دیگری رو به آینده می‌گشاید، اینکه این دوران چه زود می‌گذرد و چه باید کرد که به بهترین شکل از آن استفاده کنیم و آینده را پیدا کنیم. در این فیلم سیر تحولات هر کدام از شخصیت ها نیز می تواند برای گفتگو جالب باشد. برای مثال پدر میسون مردی است که آزاد و رها از مسئولیت های خانواده است، بصورت تفریحی به موسیقی می‌پردازد، سیگاری و تا حدی نامرتب است، کمی بددهن است و چون با بچه ها زندگی نمی کند پس با آن ها درگیر هم نمی شود و برای همین از نظر بچه ها نایس و کول و باحال است! اما همین پدر طی 12 سال عوض می شود، سیگار را ترک می کند، شغل خوبی پیدا می کند، دوباره ازدواج  میکند و بچه دار می شود و مسئولیت پذیر می‌شود. همچنین ایدئولوژی و فلسفه ی زندگی موضوع مهم و جالبی است که در فیلم به آن پرداخته می شود. صحبت های فلسفی میسون درباره ی زندگی واقعی و زندگی مجازی، و احساس بیهودگی و بی ارزشی عمر، که مادر میسون دچارش می شود از این موارد است. لازم است والدین بدانند که فیلم یک درام آمریکایی است با همه ی الزامات فرهنگی آمریکا؛ به طور مثال: دوست جنس مخالف داشتن یک هنجار است*، پدر، تقریبا بی پرده، فرزندان را در مورد مسائل جنسی راهنمایی می کند و به دخترش هشدار می دهد که مراقب باشد در جوانی و ناخواسته باردار نشود*، پدر، میسون را درباره ی نحوه ی برخورد با دوست دخترش راهنمایی می کند و به او می گوید این عشق های دبیرستانی چندان مهم نیستند، بچه ها در عین اینکه تحت مراقبت والدین هستند، آزادی هایی هم دارند که ممکن است برای بعضی خانواده های ایرانی خط قرمز باشد، بچه ها باید با ورود به هجده سالگی مستقل شده باشند و خانه را ترک کنند، فرزندان بعد از هجده سالگی دیگر لازم نیست از والدین اطاعت کنند به خصوص اگر دیگر از طرف آن ها پشتیبانی مالی نشوند، و موارد دیگر. *این موارد در ترجمه و زیر نویس با کلمات: نامزد، ازدواج و خواستگاری جایگزین شده است اما به احتمال زیاد نوجوانان متوجه آن می شوند. با توجه به سانسورهایی که انجام شده است، رده ی سنی 12+ در نظر گرفته شده. اما زمان و موضوع فیلم به خصوص بعد از دوران کودکی میسون، از حوصله ی کودک 12 ساله خارج است و عملاً برای 15+ می تواند مفید باشد و جذابیت داشته باشد. پیشنهاد می کنم اگر حجب و حیا در خانواده مانع آن می شود که والدین و فرزندان با هم به تماشای فیلم بپردازند، بصورت جداگانه فیلم را تماشا کنید و سپس درباره ی آن گفتگو کنید. خلاصه: همه ی اتفاقات و موقعیت های فیلم، ویژگی ها و تغییر و تحول ها در شخصیت های داستان، تفاوت های فرهنگی، فلسفه ی زندگی و دیدگاهی که فیلم درباره ی آینده‌ی چالش ها مطرح می کند، موضوعات جذابی برای گفتگو هستند.

ریچارد لینکلیتر کارگردان با فیلم پسری در زمان کاری واقعاً بینظیر و دوراندیشانه انجام داد. در طول ۱۳ سال، از ۲۰۰۲، او هر سال کولترین را فیلمبرداری کرد، هر زمان که برنامه‌ریزی اجازه می‌داد، و به مرور زمان به فیلمنامه اضافه کرد. نتیجه یک تجربهٔ وجودی واقعی، یک شاهکار است. این فیلم توسط داستان پیش نمی‌رود — نمی‌تواند برگردد تا سرنخ‌های داستانی گذشته را جمع کند — بلکه توسط خود زندگی پیش می‌رود.اما فیلم پسربچگی به هیچ وجه یک نمایش صرف از واقعیت نیست. دیالوگ‌های عمیق لینکلتر در آن موج می‌زند و شخصیت‌ها مدام در حال فکر کردن و پرسیدن سوالاتی در مورد زندگی‌شان هستند. بعضی خاطرات هرگز به دست نمی‌آیند (مثل قول یک GTO) و بعضی از دست‌رفتگی‌ها هرگز جبران نمی‌شوند (مثل سرنوشت خواهر و برادر ناتنی)، اما شخصیت‌ها از اشتباهات و دردشان درس می‌گیرند و به حرکت به سمت جلو ادامه می‌دهند. فیلم لحظات جادویی و به یادماندنی زیادی دارد، از توصیف اولیه‌ی نحوه‌ی تولید زنبورها تا یک سی‌دی میکس خاص از بیتلز. طول فیلم تقریبا سه ساعت است، اما به سرعت زندگی می‌گذرد.