هیولای جهنم

بر اساس کتاب‌های مصور مایک میگنولا، هل‌بوی بر ضدقهرمان اصلی تمرکز دارد، که بدنی شبیه به دیو جهنمی و قلبی انسانی دارد. فیلم نشان می‌دهد که هل‌بوی چگونه به عنوان یک کودک به زمین رسید، سپس به زمان حال می‌رود، که در آن هل‌بوی بزرگسال تحت سرپرستی دکتر بروم و اداره تحقیقات و دفاع از پارانومال (BPRD) است. هل‌بوی (رون پرلمن) که سیگار می‌کشد و عاشق گربه‌هاست، یک دست و بازوی سنگی بزرگ دارد که به او در شکست دادن بدذات‌ها کمک می‌کند. او مشهورترین زندانی آن‌هاست، با وجود اینکه دولت آمریکا سعی می‌کند وجود هل‌بوی را انکار کند. وقتی که شرور روسی، راسپوتین، افرادش و سگ‌های جهنمی بدجنس سعی می‌کنند خدایان آشوب را به زمین بیاورند، زمان آن است که هل‌بوی و همکارانش را فرا بخوانند. هل‌بوی به طرز دوست‌داشتنی انسانی است، با علاقه به کم‌گویی و عشق به خانواده‌ی پذیرفته‌شده‌اش از ناهنجارها در اداره، به‌خصوص لیز شرمن (سلما بلر) که چشم‌های درشت و خطرناکی دارد. آن‌ها به نظر برای یکدیگر ساخته شده‌اند، زیرا زنی که در کنترل آتش‌بازی‌هایش مشکل دارد، دوست ندارد پسری داشته باشد که در برابر آتش مقاوم نباشد.

• خانواده‌ها می‌توانند دربارهٔ پیوند پدر و پسری بین دکتر بروم و هل‌بوی صحبت کنند، اینکه چرا با هم می‌جنگند و اینکه این رابطه چگونه بر شخصیت هر دوی آن‌ها تأثیر می‌گذارد.
• فیلم به مسئله‌ای می‌پردازد که در سراسر مجموعه کتاب‌های کمیک وجود دارد؛ تعهد هل‌بوی به دفاع از انسان‌ها علی‌رغم شکل شیطانی‌اش. برای هل‌بوی، انسان بودن به چه معناست؟ او قدرت انتخاب را از کجا به دست می‌آورد؟
• هال‌بوی چگونه از الگوی ابرقهرمان "سنتی" خارج می‌شود؟ چگونه او به ابرقهرمانان فیلم‌های دیگر شباهت دارد که اغلب به دلیل ظاهر و توانایی‌های ماورایی‌شان، کمتر شبیه قهرمانان و بیشتر شبیه ناهنجارها به نظر می‌رسند؟

والدین باید بدانند که هل‌بوی فیلمی ابرقهرمانی محصول ۲۰۰۴ است که در آن شخصیت اصلی باید با نیروی شیطانی که دوباره ظهور کرده، مبارزه کند. این فیلم تصاویر ترسناکی دارد، فضایی تاریک و گاهی ماکابر و مرگ غم‌انگیز یکی از شخصیت‌های اصلی را به تصویر می‌کشد. صحنه‌های مبارزه پر از خشونت هستند و گاهی خونین، و شخصیت‌ها با پیامدهای مرگبار اعمالشان دست و پنجه نرم می‌کنند. یک شخصیت ترسناک به عمل جراحی روی خودش معتاد است، در حالی که یکی از موجوداتی که توسط نازی‌ها احضار شده، سگ جهنمی است که تماشاگران جوان‌تر را می‌ترساند. چند شخصیت (از جمله یک شخصیت اصلی) به طرز خشونت‌باری می‌میرند. ناتوانی یکی از شخصیت‌ها در کنترل قدرت‌هایش باعث مرگ بی‌گناهان در خارج از صحنه می‌شود که ممکن است حتی تماشاگران بالغ را هم بترساند. این شخصیت به عنوان کودکی که مورد آزار قرار گرفته، نشان داده می‌شود؛ او با سنگ مورد اصابت قرار می‌گیرد و مورد تمسخر قرار می‌گیرد، قبل از اینکه به زمین افتاده و از ابرقدرتش برای انتقام استفاده کند. یک شخصیت به طور مکرر با ضربات چاقو به قتل می‌رسد. دیگری نیز به دار آویخته می‌شود. در طول فیلم سیگار برگ کشیده می‌شود و برخی از محصولات تبلیغ می‌شوند. صحنه بوسیدن هم وجود دارد. الفاظ رکیک به ندرت استفاده شده‌اند، از جمله «crap»، «hell» و «goddamn». برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

کارگردان گیلرمو دل تورو برخی از جلوه‌های بصری، رنگ، و زیبایی کتاب کمیک را به تصویر می‌کشد. اما گاهی اوقات تماشای فیلم مثل خواندن کتاب بر روی شانهٔ شخص دیگری است، و آن شخص خیلی طول می‌کشد تا یک صفحه را تمام کند. دل تورو در فیلم بلید ۲ از شمشیرهای چرخان، خون‌آشام‌های آکروباتیک، و اکشن‌های پرهیجان استفاده کرده است، به طوری که در برخی صحنه‌ها مبارزات به صورت نامفهوم و مبهم به تصویر کشیده شده‌اند؛ او دیگر این اشتباه را تکرار نمی‌کند، بلکه ریتمی نسبتاً آرام و خواب‌آور را برای هل‌بوی به کار می‌برد که گویی ۱۳۲ دقیقهٔ فیلم را به یک فیلم طولانی‌تر تبدیل می‌کند، و در برخی قسمت‌ها با صحنه‌های غیرضروری، کلیشه‌ای و بیش از حد هیجان‌انگیز در دسته‌بندی هیولاها و غارها، فیلم را طولانی‌تر جلوه می‌دهد.