دیابلو

چند سال پس از جنگ داخلی، سرباز کهنه‌کاری به نام جکسون (اسکات ایستوود) متوجه می‌شود که خانه‌اش به آتش کشیده شده و همسرش ربوده شده است. او سوار اسب خود می‌شود و به سمت تپه‌ها به دنبال او می‌رود، جایی که با یک تیرانداز زخمی (خواکیم د آلمیدا)، یک سرخ‌پوست آمریکایی مهربان (آدام بیچ) که زخم او را درمان می‌کند، و یک همکار قدیمی (دنی گلاور) مواجه می‌شود. جکسون همچنین با یک تفنگدار شرور به نام عزرا (والتون گاگینز) ملاقات می‌کند که به نظر می‌رسد همیشه در تعقیب اوست. اما جکسون غافلگیر می‌شود وقتی که سرانجام به زن گمشده (کامیلا بل) می‌رسد-- و کاملاً مشخص می‌شود که چرا جکسون به عنوان "دیابلو" نیز شناخته می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در بازی دیابلو صحبت کنند. این خشونت چگونه بر شما تأثیر گذاشت؟ هدف از این خشونت چیست؟ آیا فیلم می‌توانست بدون این خشونت هم موفق باشد؟ تأثیر خشونت در رسانه‌ها بر کودکان چیست؟
• آیا فکر می‌کنید شخصیت‌ها الکلی و سیگاری هستند؟ آیا این موضوع جذابیت دارد؟ آیا چیزی در مورد محیط غربی وجود دارد که مصرف الکل و سیگار را عادی جلوه دهد؟
• فیلم بعد از آن تغییر جهت چگونه پیش می‌رود؟ آیا شخصیت اصلی دوست‌داشتنی‌تر یا کمتر دوست‌داشتنی می‌شود؟ آیا قابل درک‌تر یا کمتر قابل درک می‌شود؟
• جاذبه ژانر وسترن چیست؟ چرا روزی محبوب‌تر از امروز بود؟ آیا هنوز ارزش ساخت وسترن‌های جدید را دارد؟

والدین باید بدانند که دیابلو یک فیلم وسترن با بازی اسکات، پسر کلینت ایستوود است. این فیلم در اصل یک داستان انتقام است با صحنه‌های فراوان کشتار و خونریزی و بدون هیچ درس اخلاقی. بسیاری از شخصیت‌ها به ضرب گلوله زخمی می‌شوند و زخم‌های خونین برمی‌دارند. گلوله‌ها از بدن خارج می‌شوند، زنی ربوده می‌شود، خانه‌ای به آتش کشیده می‌شود و اسبی می‌میرد. در یک صحنه توهم‌زا، زامبی خون‌آلودی نشان داده می‌شود. زبان فیلم محاوره‌ای است و شامل یک (و احتمالاً دو) مورد استفاده از کلمه فحش، و همچنین کلمات «لعنتی» و «جهنم» است. شخصیت‌ها گاهی سیگار می‌کشند و ویسکی می‌نوشند و در یک صحنه، شخصیتی پس از مصرف پِیوت توهم می‌بیند. این فیلم به هیچ وجه نمونه‌ای شاخص از فیلم‌های وسترن نیست، اما نوجوانانی که به این ژانر (یا ستاره فیلم) علاقه‌مند هستند، ممکن است به هر حال جذب آن شوند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

وقتی اسکات، پسر کوچک کلینت ایستوود را در این فیلم ضعیف می‌بینیم، نمی‌توانیم به یاد وسترن‌های فوق‌العاده پدرش نیفتیم، و این مقایسه به نفع او نیست. هم فیلم و هم ستاره آن خالی به نظر می‌رسند. اسکات ایستوود کمی شبیه پدرش، اسطوره‌ای، است، اما فاقد هرگونه تیزی، پیشینه، یا شخصیت است -- بهترین کاری که می‌تواند انجام دهد، گذاشتن اسلحه‌هایش در غلاف با کمی تظاهر است -- و او به نظر باهوش یا شجاع نمی‌رسد.در ادامه داستان جکسون، به ویژه پس از «پیچ» ناامیدکننده آن، تماشاگران چیزی برای توجه ندارند. جستجوی او و همه قتل‌ها در نهایت بی‌معنی می‌شوند. علاوه بر این، ایست‌وود به طور مداوم توسط هم‌بازی‌های بسیار کاریزماتیک‌تر خود تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد، هر کدام از آنها فقط برای چند دقیقه ظاهر می‌شوند، به ویژه د آلمدا، بیچ، گلاوری و گوگینز (که در فیلم هشت نفرت‌انگیز هم حضور دارد). متاسفانه این گروه بازیگران در فیلمی ضعیف به هدر رفتند.