بانوی آمریکا

ترِیسی (با بازی لولا کرک) در شهر نیویورک به کالج می‌رود اما در زندگی اجتماعی‌اش به مشکل برمی‌خورد. مادر مجردش قرار است با دوست‌پسر جدیدش ازدواج کند و به این ترتیب، تِرِیسی خواهر ناتنی احتمالی به نام بروک (با بازی گرتا گرویگ) پیدا می‌کند. تِرِیسی به‌طور ناگهانی با بروک تماس می‌گیرد و خودش را در گردابی از انرژی و تجملات می‌یابد؛ بروک به نظر می‌رسد که شهر را به خوبی می‌شناسد، چند «کار» مختلف انجام می‌دهد و همیشه ایده‌های جدیدی برای کار دارد. تِرِیسی او را تحسین می‌کند و شروع به نوشتن داستان‌هایی درباره‌ی ماجراجویی‌هایشان می‌کند. وقتی فال‌گیری بروک را به نزد دوست‌پسر سابقش می‌فرستد تا برای ایده‌ی رستورانش سرمایه‌گذاری کند، تِرِیسی هم با او می‌رود. متاسفانه، او می‌بیند که کل این وضعیت به‌طور ناگهانی به‌هم می‌ریزد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نمایش نوشیدن الکل در فیلم «بانوی آمریکا» صحبت کنند. آیا این موضوع در فیلم زیبا جلوه داده شده یا واقع‌گرایانه به تصویر کشیده شده است؟ آیا فیلم این حس را القا می‌کند که نوشیدن الکل برای داشتن رفتار و شخصیت متشخص و باکلاس ضروری است؟
• بروک یک الگوی مناسب است؟ آیا او باهوش، قوی و مستقل به نظر می‌رسد؟ چه دستاوردهایی دارد؟ چه فرصت‌هایی را از دست می‌دهد؟
• چگونه رابطه تریسی و بروک شبیه به یا متفاوت از رابطه خواهرانه‌ای است که شما ممکن است داشته باشید؟
• تفاوت کمدی‌های «فرهیخته» و «عامه‌پسند» چیست؟ کدامیک برای شما جذاب‌تر است؟ این فیلم در کدام دسته قرار می‌گیرد؟

والدین باید بدانند که فیلم Mistress America یک کمدی در مورد دختری در سن کالج است که به نظر مناسب‌ترین تماشاگرانش هم‌سن‌وسالان او هستند. در فیلم از برخی الفاظ تند (مثل فحش) استفاده شده و به روابط جنسی و عشاق اشاره شده است (هرچند تصاویر خیلی گرافیکی در فیلم نشان داده نمی‌شود). شخصیت‌ها در چند صحنه به‌صورت اجتماعی مشروب می‌خورند و کمی مستی (برای خنداندن تماشاگر) وجود دارد که هیچ پیامد واقعی ندارد. شخصیت‌ها با هم بحث می‌کنند و اتهامات خشمگینی می‌زنند. مثل فیلم قبلی سازندگان، Frances Ha، ممکن است طنز فیلم برای همه نوجوانان جذاب نباشد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این کمدی از کارگردان و همکار نویسنده نوا بامباک و همکار نویسنده و بازیگر گرویگ هوشمندانه اما اغراق‌آمیز، پر انرژی اما آزاردهنده است و ارتباط برقرار کردن با شخصیت‌های پرحرف آن دشوار است. با فیلم قبلی و فوق‌العاده‌شان، فرانسیس ها، بامباک و گرویگ روح شخصیت اصلی و دوست‌داشتنی‌شان را پیدا کردند، اما در اینجا نتوانستند همین کار را با بانوی آمریکا انجام دهند. با تمرکز بر روی یک شخصیت اصلی بی‌تجربه و دیدن بروک گرویگ از نگاه او، بروک دور از دسترس به نظر می‌رسد.ممکن است این موضوع خوب باشد اگر تولید فیلم باوم‌باخ بر واقع‌گرایی شهری با بودجه کم متمرکز نبود، با تصاویر چشمگیر از شهر نیویورک در حال زندگی و نفس کشیدن. این رویکرد فقط بروک را مصنوعی‌تر و بی‌مکان‌تر نشان می‌دهد. او متعلق به یک فیلمنامه پرحرف است. تلاش برای ایجاد گفتگوهای جذاب بین شخصیت‌ها، فیلم به ندرت از صفحه فراتر می‌رود؛ بیشتر شبیه خواندن یک متن است تا تماشای یک فیلم. اما گرویگ فوق‌العاده است و با کمی تمرکز، «بانوی آمریکا» می‌توانست یک لذت باشد.