آهنگ

جد کینگ (با بازی آلن پاول) یک ستاره موسیقی کانتری است، پسر یک ستاره محبوب که توانسته به تنهایی به شهرت برسد. او یک همسر مهربان به نام اپریل (با بازی آلی فالکنر) و یک پسر دوست‌داشتنی دارد، اما مجبور است ماه‌ها آن‌ها را در خانه تنها بگذارد و به تور برود. این جدایی هزینه‌های زیادی دارد و با ناراحتی روزافزون اپریل از دوری او، جد خود را بیشتر و بیشتر در برابر وسوسه‌های شِلبی بیل (با بازی کیتلین نیکول-توماس)، خواننده اصلی و جذاب گروه افتتاحیه نمایشش، می‌بیند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های فیلم صحبت کنند. این پیام‌ها برای جلب توجه چه مخاطبانی طراحی شده‌اند؟ چگونه می‌توان این موضوع را تشخیص داد؟ آیا برای درک و لذت بردن از داستان فیلم، لازم است با عقاید و باورهای آن همسو باشید؟
• چرا جِد احساس تعهد می‌کند که وقت زیادی را صرف تور کند؟ دیدگاه او در مورد پول و دارایی‌های مادی در طول فیلم چگونه تغییر می‌کند؟ چرا او توسط شِلبی وسوسه می‌شود، و بعداً در مورد تصمیمی که می‌گیرد چه احساسی دارد؟
• فیلم چگونه مذهب و جایگاه آن را در زندگی جد به تصویر می‌کشد؟

والدین باید بدانند که این فیلم، درام مذهبی دربارهٔ یک موسیقی‌دان موفق است که همسر و فرزند دوست‌داشتنی دارد اما در طول یک تور چند ماهه، وسوسهٔ زنی دیگر را تجربه می‌کند. هم ازدواج و هم ایمان او به چالش کشیده می‌شود. مصرف الکل در فیلم زیاد است و برخی از شخصیت‌ها قرص مصرف می‌کنند که اغلب منجر به انتخاب‌های بد می‌شود. اندکی الفاظ زشت (از جمله «لعنتی» و «فاحشه») در فیلم وجود دارد. برخی از شخصیت‌ها سیگار می‌کشند و یک زوج متأهل بحث‌های شدیدی در مورد صداقت، وفاداری و رابطه جنسی دارند که ممکن است برای بینندگان جوان چندان جذاب نباشد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

فاکنر احتمالاً درخشان‌ترین نقطه در این فیلم نسبتاً کسل‌کننده است. وقتی زندگی آوریل از هم می‌پاشد، فاکنر جان می‌گیرد و درد شخصیتش را با احساسات ناب به تصویر می‌کشد. کاش فیلمنامه فیلم هم به همان اندازه قوی بود، بدون اینکه اغراق‌آمیز باشد. اما متاسفانه این اتفاق می‌افتد، از نورپردازی تا دیالوگ و داستان و صدای راوی که بیش از حد دراماتیک است. فاکنر بلوند در نور سفید غوطه‌ور است، انگار نقش او به عنوان زن و همسر وفادار، سرنخی کافی نیست. در همین حال، وسوسه‌گر شوهرش، زنی با موهای تیره است که بیشتر اوقات لباس‌های سیاه می‌پوشد و در نورپردازی سایه‌دار قرار دارد. شلبی هم مشروب می‌خورد، لباس‌های تنگ می‌پوشد و هر کاری که انتظار دارید از یک شخصیت «بد» ببینید، انجام می‌دهد؛ او تقریباً یک کاریکاتور است. و بعد جِد هست که وقتی بیشتر در بدبختی فرو می‌رود، ریش می‌گذارد و غیرقابل‌شناسایی می‌شود، چون بله، او چیزی را پنهان می‌کند (شگفت‌زده می‌شوید وقتی اوضاع بهتر می‌شود، ریش‌هایش ناپدید می‌شود).فیلم‌هایی با موضوع ایمان و مخاطبان آن‌ها شایسته داستان‌هایی فراتر از این کلیشه‌ها هستند. این فیلم ظاهراً پتانسیل دارد، اما در نهایت جزم‌اندیشانه و قابل پیش‌بینی است. هم شر و هم خیر به صورت کارتونی و سطحی به تصویر کشیده شده‌اند. و اگرچه موسیقی گیرا و جذاب است (و پاول و نیکول-توماس صداهای زیبایی دارند)، اما به‌طور کامل به یادماندنی نیستند. حتی آهنگ اصلی فیلم نیز چنین نیست.