پسران جرزی

فرانکی کاستلوچیو، متولد و بزرگ‌شده بلویل، نیوجرسی، که با نام فرانکی والی (جان لوید یانگ) شناخته می‌شود، سال‌ها منتظر بوده تا بالاخره نور شهرت بر گروهش بتابد. چهار عاشق، به رهبری دوستش، تامی دیویتو (وینسنت پیا)، که شخصیتی جذاب و کمی خشن دارد، یا هر نام دیگری که گروه در آن روز به خود گرفته باشد، منتظر فرصتی بزرگ بوده‌اند. در هر صورت، فرانکی صدای فرشته‌ای دارد، و تامی جسارتی دارد که از کار کردن با سیستم و ارتباط با افراد قدرتمندی مانند گپ د کارلو (کریستوفر واکن)، مافیا، آگاه است. اما تا زمانی که آهنگساز و نوازنده کیبورد، باب گائودیو (اریک برگن) را به گروه دعوت نکردند، نتوانستند «صدای» خود را پیدا کنند، و با کمک تهیه‌کننده دقیقشان، باب کرو (مایک دوی)، واقعاً به چهار فصل تبدیل شدند. و بعد از آن، آهنگ‌هایشان به موفقیت رسید: «شری»، «مثل یک مرد راه برو»، «نمیتونم چشمام رو از تو بردارم». غرور نیوجرسی به اندازه استعدادشان در رگ‌هایشان جریان دارد، اما جاده موفقیت با ناامیدی، دلشکستگی و رازهایی در این فیلم که بر اساس موزیکال هم‌نام ساخته شده است، سنگفرش شده است.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که فیلم "پسران جرزی" چگونه تأثیر شهرت و موفقیت را به تصویر می‌کشد. شخصیت‌ها در طول فیلم چه تغییراتی می‌کنند؟»
• «اگر گروه موسیقی "چهار فصل" در دوران معاصر فعالیت می‌کرد، به نظر شما چه اتفاقی برایشان می‌افتاد؟ جامعه امروز چقدر با گذشته متفاوت است؟ رسانه‌های مدرن چه تأثیری بر موفقیت (یا عدم موفقیت) آنها می‌گذاشت؟»
• «اگر موزیکال را دیده‌اید، نسخه سینمایی آن چگونه است؟ شباهت‌ها و تفاوت‌های آن در چه مواردی است؟ کدام بخش‌ها بر روی صحنه بهتر اجرا می‌شوند و کدام‌ها برای نمایش بر روی پرده سینما مناسب‌تر هستند؟»
• «چرا فرانکی به تامی علاقه دارد، با اینکه او را درگیر دردسر می‌کند؟ چرا تامی تا این حد به فرانکی اهمیت می‌دهد؟ چه چیزی چهار عضو گروه «چهار فصل» را به هم پیوند می‌دهد، با وجود تمام سختی‌هایی که پشت سر می‌گذارند؟»

والدین باید بدانند که فیلم «پسران جرسی» — یک موزیکال جذاب و تاثیرگذار در مورد اوج‌گیری فرانکی والی خواننده و گروه چهار فصل — به‌طور دقیق از نمایش برادوی اقتباس شده است. انتظار می‌رود سیگار کشیدن و نوشیدن الکل در این فیلم مطابق با دوره‌ی زمانی آن باشد، و همچنین مقدار زیادی فحاشی (از کلمات «لعنتی» و «خر» تا «احمق») وجود دارد. با این حال، اگرچه فیلم به موضوعات بالغانه‌ای مانند کار برای مافیا، از دست دادن باکرگی و مرگ یک کودک می‌پردازد، اما نه خشونت و نه محتوای جنسی آن تصویری یا غیرضروری نیست (برهنگی وجود ندارد). نوجوانان در حال تلاش برای سرقت نشان داده می‌شوند و یک مرد ظاهراً از فاصله نزدیک مورد اصابت گلوله قرار می‌گیرد. یک شخصیت خاص به طور مداوم در زندان است و شخصیت‌های زن نیز چندان عمیق نیستند، اما در نهایت پیام‌های ارزشمندی در مورد وفاداری، تعهد و کار سخت وجود دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

فیلم «پسران جرسی» ممکن است به اندازه نسخه تئاتری آن جادویی نباشد، اما جادوی زیادی در آن وجود دارد. کلینت ایستوود، کارگردان، به دقت از کتاب موزیکال برادوی در این روایت وفادارانه از صعود خواننده والی به اوج پیروی می‌کند. و در بیشتر موارد، انتقال از صحنه به پرده سینما، مانند صدای نمادین والی، به نرمی و روانی انجام می‌شود، اگرچه در برخی قسمت‌ها با جهش‌های زمانی که چندان منطقی نیستند، دچار وقفه می‌شود (والی بیش از یک دختر داشت؟ آیا واقعاً با لورن، روزنامه‌نگاری که در جاده ملاقات می‌کند، آنقدر طولانی همراه بود؟) برای مخاطبانی که با نسخه برادوی یا داستان والی آشنا نیستند. (اما ستایش ویژه‌ای برای لوید یانگ، که در برادوی در نقش والی درخشید و واقعاً برای این نقش مناسب بود، شایسته است.)با وجود لحظات موسیقایی درخشان، ریتم بخش اول نمایش چندان گیرا نیست. اما سپس آهنگ‌هایی می‌آیند که چهار فصل را ساختند: «شری»، «مثل یک مرد راه برو»، «دخترهای بزرگ گریه نمی‌کنند» و بسیاری دیگر. ناگهان، همان‌طور که یکی از شخصیت‌ها می‌گوید، «تنها موسیقی وجود داشت» و فیلم تغییر می‌کند. تماشاگران با فراز و نشیب‌های گروه همراه می‌شوند و همه این‌ها با موسیقی آشنایی همراه است که احتمالاً خاطرات خودتان را هم برمی‌انگیزد. این فیلم پیامی تأثیرگذار دارد، حتی برای کسانی که هرگز نام چهار فصل را نشنیده‌اند (شما کی هستید؟): تو می‌بری، تو می‌بازی، تو زندگی می‌کنی.