هنری وحشتناک: فیلم

فیلم هورید هنری: فیلم بر اساس مجموعه کتاب‌های محبوب هورید هنری نوشته فرانچسکا سایمون ساخته شده است. در این فیلم، هنری (تئو استیونسون) پسری انگلیسی است که رفتارهای نادرست دارد، شوخی‌های مزاحم می‌کند، با دختری که در کلاسش به قوانین پایبند است دعوا می‌کند و با معلمش، خانم باتلاکس (آنجلیکا هیوستون) رابطه‌ای پرتنش دارد. وقتی هنری، رهبر گروه خرابکار دست بنفش، در یک بازرسی مهم، مدرسه ابتدایی خود را به دردسر می‌اندازد، خانم باتلاکس اخراج می‌شود و مدرسه تحت نظارت قرار می‌گیرد. هنری مجبور می‌شود به یک مدرسه خصوصی دخترانه برود (عمه ثروتمندش فکر می‌کند او دختر است). در آنجا هنری با برادر قانون‌مدار خود، پیتر کامل (روس مارون) و همسایۀ دشمنش، مارگارت بدخلق (اسکارلت استیت) همکاری می‌کند تا مدرسه قدیمی خود را نجات دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اقتباس‌های کتاب به فیلم صحبت کنند. وقتی با کتاب‌ها آشنا هستید، انتظارات شما چگونه متفاوت است؟ آیا این فیلم باعث می‌شود بخواهید کتاب‌های هنری وحشتناک را بخوانید؟
• آیا فکر می‌کنید همه شوخی‌های بی‌ادبانه و جنسی خنده‌دار هستند؟ چرا فیلم‌هایی که برای کودکان و به‌خصوص پسران ساخته می‌شوند، پر از شوخی‌های مربوط به مدفوع، باد شکم و مخاط بینی است؟
• هنری در مورد مدرسه و دشمنش در مدرسه چه چیزی یاد گرفت؟ آیا فکر می‌کنید مردم فراتر از شهرت و آوازه‌شان هستند؟

والدین باید بدانند که فیلم هنری وحشتناک بر اساس مجموعه کتاب‌های محبوب بریتانیایی نوشته فرانچسکا سایمون، نویسنده‌ی برنده‌ی جوایز، ساخته شده است. شخصیت اصلی فیلم، هنری، پسری شیطان و بازیگوش است که از مدرسه متنفر است، رویای تبدیل شدن به یک ستاره‌ی راک را در سر می‌پروراند و از شوخی‌های بامزه و کودکانه لذت می‌برد. خانواده‌هایی که از شوخی‌های مرتبط با باد شکم و بینی لذت نمی‌برند، احتمالاً تمایلی به تماشای این فیلم نخواهند داشت، اما تنها نکته‌ی قابل بحث در فیلم، تعداد توهین‌هایی است که در آن رد و بدل می‌شود (مثل سطل حلزون، مغز بینی، باد شکم سوسک و غیره). برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این یک اقتباس فراموش‌شدنی و پر از شوخی‌های بی‌مزه است. در حالی که در بریتانیا بسیار محبوب است، کتاب‌های هنری وحشتناک فرانچسکا سایمون نتوانسته‌اند در آمریکا به همان اندازه موفق باشند. بنابراین، بیشتر مخاطبان آمریکایی آشنایی ذاتی با این شخصیت را که با شخصیت‌هایی مانند رامونا یا داستان‌های بچه تنبل دارند، نخواهند داشت. شاید بهتر باشد که این‌گونه باشد. شاید اگر هنری برای کسی عزیز بود، این فیلم شایسته یک ستاره کمتر بود.هنری یک بچه شر و بازیگوش است. اما بازی استیونسون در نقش هنری آنقدر اغراق‌آمیز است (همانند تمام جنبه‌های این فیلم) که به نظر مناسب‌تر برای یک برنامه تلویزیونی ویژه است تا یک فیلم بلند. طرفداران ER از بازی پرمیندر ناگرا در نقش خانم لاوِلی (مخالف شیرین و زیبا در مقابل خانم باتلاکس سختگیر و بی‌روح) لذت خواهند برد، و دیدن بازی هیوستون همیشه لذت‌بخش است. اما حتی این بازیگران نقش مکمل قابل توجه هم نمی‌توانند این آشفتگی فیلم را جبران کنند.