این والس را برقص

مارگو (با بازی میشل ویلیامز)، نویسنده‌ای ۲۸ ساله، با لو (با بازی ست روگن) ازدواج کرده است، مردی مهربان و نویسنده کتاب‌های آشپزی که حس شوخ‌طبعی دارد. آن‌ها با هم زندگی شیرینی دارند، پر از شوخی و آغوش و عشق. پنج سال است که ازدواج کرده‌اند. پنج سال آشنا. هیچ غافلگیری وجود ندارد. تا اینکه در یک سفر تحقیقاتی، مارگو با دنیل (با بازی لوک کربی) آشنا می‌شود، یک راننده ریکشا و هنرمندی که نظرش را جلب می‌کند. در هواپیما هم با هم شوخی می‌کنند، اما این بار شوخی‌ها غریب و جذاب است. بعد معلوم می‌شود که دنیل درست در خیابان روبروی مارگو و لو زندگی می‌کند و حضورش چیزی نیست که مارگو بتواند به سادگی نادیده بگیرد. او احساس می‌کند به سمت دنیل کشیده می‌شود و دنیل هم به سمت او، و این باعث می‌شود مارگو به زندگی خوشحالی که فکر می‌کرد داشته باشد، شک کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش رابطه جنسی و روابط در فیلم Take This Waltz صحبت کنند. آیا پیامی مثبت در این فیلم وجود دارد؟ والدین، با نوجوانان خود در مورد ارزش‌های خود در مورد این موضوعات صحبت کنید.
• آیا فکر می‌کنید همه روابط بلندمدت در نهایت جذابیت خود را از دست می‌دهند؟ یک زوج چگونه می‌تواند از وسوسه شدن توسط چیزهای جدید اجتناب کند؟
• آیا فکر می‌کنید مارگو انتخاب درستی داشت؟ آیا از کارهایش پشیمان است؟

والدین باید بدانند که فیلم «Take This Waltz» یک درام بزرگسالانه است که به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه یک رابطه طولانی‌مدت ممکن است شروع به کسالت‌بار شدن کند و بر زنی (با بازی میشل ویلیامز) تمرکز دارد که شوهرش (با بازی ست روگن) را دوست دارد اما در برابر همسایه‌ای جذاب، در کنترل خود مشکل دارد. در این فیلم، صحنه‌های جنسی شدیدی وجود دارد، هم در تختخواب (یک مونتاژ طولانی شامل سکس گروهی و دیگر صحنه‌های گرافیکی است و همچنین برهنگی کامل زنانه وجود دارد) و هم در صحنه‌هایی پرتنش که زوج ممنوعه تلاش می‌کنند احساسات خود را سرکوب کنند. در چند صحنه، نوشیدن الکل در جمع نشان داده می‌شود و یکی از شخصیت‌ها الکلی بهبودیافته‌ای است که در لبه پرتگاه قرار دارد. همچنین در فیلم، فحاشی زیادی وجود دارد (از جمله کلمات «فاک» و «شیت» و غیره). در نهایت، به نظر نمی‌رسد که ماهیت بزرگسالانه این فیلم برای بینندگان جوان جذاب باشد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

TAKE THIS WALTZ زیبا، اندیشه‌برانگیز و سرشار از لحظات سینمایی و هنرنمایی‌های نفس‌گیر است. (ویلیامز به‌خصوص و سارا سیلورمن به‌طور شگفت‌انگیزی در نقش خواهر الکلی لئو، جرالدین، بسیار خوب هستند.) این فیلم با هوشمندی فراوان به بررسی اتفاقاتی می‌پردازد که در روابط رخ می‌دهد، زمانی که روابط در حالت عادی قرار می‌گیرند و زمانی که چیزی (یا کسی) به‌طور ناخواسته آنها را برهم می‌زند.این فیلم همچنین با لحظات بسیار ارزشمند (هرچند گفتگوها به طور کلی خارق العاده هستند) و طراحی صحنه و کارگردانی دلپذیر که گاهی از خط خودآگاهی عبور می کنند، تزیین شده است (صحنه های زیادی با فوکوس نرم وجود دارند). و باید گفت که موضوع فیلم تا حدودی خودخواهانه است. ما درک می کنیم که مارگو از نوعی خستگی رنج می برد که در ابتدا به آرامی و سپس به طور انفجاری و مخرب، آنچه که قبلا رضایت بخش بود را به ملالت تبدیل می کند. اما ما قبلا این موضوع را در فیلم های دیگر دیده ایم. شاید چمن سبزتری در آن طرف حصار باشد، اما آیا ارزش پریدن از حصار را دارد؟ با این حال، این والس تاثیری ماندگار و قوی دارد، درست مثل آشنا شدن با کسی که فکر می کنید می توانید عاشقش شوید در حالی که با کسی هستید که قبلا عاشقش بوده اید.