شارلی بودن

وقتی نادانی جوانی با بیماری اعتیاد آمیخته می‌شود، چه اتفاقی می‌افتد؟ کارگردان راب راینر گفته است که این فیلم، اثری شخصی است که او در همکاری با پسرش، نیک، ساخته است. نیک، برای اولین بار به عنوان فیلم‌نامه‌نویس، تجربیات شخصی خود را به عنوان یک معتاد، به تصویر کشیده است. چارلی (با بازی نیک رابینسون) که فردی سرکش، کنایه‌زن و نازپرورده است، از بسیاری از برنامه‌های بازتوانی خارج می‌شود، به مدت کوتاهی در خیابان زندگی می‌کند، گاهی پاک می‌شود و دوباره به مصرف مواد روی می‌آورد. این اتفاق بارها و بارها تکرار می‌شود، در حالی که در پس‌زمینه، پدرش در حال رقابت برای فرمانداری کالیفرنیا است. دیوید (با بازی کری الویس)، ستاره سابق مجموعه فیلم‌های موفق دزدان دریایی، که فردی مغرور و خودشیفته است، به عنوان شخصیت منفی داستان به تصویر کشیده شده است، اما او ادعا می‌کند که رفتارهای بی‌توجهانه‌اش را بر اساس توصیه متخصصان اعتیاد انجام داده است. متاسفانه این موضوع باعث دوری چارلی از او شده است. چارلی بین مصرف مواد مخدر و بازتوانی در رفت و آمد است تا اینکه یکی از دوستانش بر اثر مصرف بیش از حد مواد مخدر می‌میرد. آیا او بالاخره روش‌های خود را برای همیشه تغییر می‌دهد؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه به تصویر کشیدن مصرف مواد مخدر و اعتیاد در فیلم «چارلی» صحبت کنند. آیا به نوعی اعتیاد را جذاب و فریبنده نشان می‌دهد؟ آیا فکر می‌کنید گفتگوی صریح در مورد خطرات اعتیاد می‌تواند به جوانان در اجتناب از سوء مصرف مواد مخدر و الکل کمک کند؟
• در این فیلم، عوارض مصرف مواد مخدر چیست؟ چرا برای کودکان مهم است که پیامدهای آن را ببینند؟

والدین باید بدانند که فیلم «Being Charlie» یک درام بسیار بالغانه در مورد نوجوانی معتاد به مواد مخدر از خانواده‌ای مرفه است که با نگرشی سرکش و خودتخریب، تلاش‌های زیادی (هرچند ناکارآمد) را برای کمک به او بی‌تاثیر می‌گذارد. پدرش با محبت سختگیرانه و مادرش با دلسوزی سعی در کمک به او دارند، اما هیچ چیز واقعا توجه چارلی را جلب نمی‌کند تا اینکه یکی از دوستانش بر اثر مصرف بیش از حد مواد مخدر از دنیا می‌رود. چارلی همچنین مورد سرقت و ضرب و شتم قرار می‌گیرد و صورت خونین او نشان داده می‌شود. انواع مختلفی از مواد مخدر مورد استفاده قرار می‌گیرند یا در مورد آنها بحث می‌شود. در یک صحنه جنسی، زنی برهنه از پشت دیده می‌شود و نگاهی گذرا به سینه او می‌اندازد. همچنین بوسیدن و نوازش وجود دارد و بحث‌های زیادی در مورد انواع مختلف روابط جنسی صورت می‌گیرد. زبان فیلم بسیار قوی است و کلمات «فاک»، «شیت»، «پوسی»، «بیچ»، «کانت» و «دیک» به طور مکرر استفاده می‌شوند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

حتی در اوج این درام، برای بینندگان دشوار است که فراموش کنند این داستان تا حد زیادی دربارهٔ امتیازات است، همان‌قدر که دربارهٔ اعتیاد است. بر اساس ۱۸ دوره اقامت نیک راینر، همکار نویسنده، در مرکز بازپروری از سن ۱۵ سالگی، تجربه او تا به امروز، از نظر نتیجه با تجربهٔ بیشتر معتادان به مواد مخدر متفاوت است، زیرا رنج او (تا به امروز) با ساخت فیلمی چند میلیون دلاری به پایان رسیده است. گاهی اوقات فیلم مانند رشته‌ای از نوشته‌های دفتر خاطرات یک معتاد به مواد مخدر به نظر می‌رسد که پس از بهبودی برای رعایت فرم فیلم‌نامه بازنویسی شده است. فیلم‌نامه بد نیست؛ فقط به اندازه کافی هنرمندانه ساخته نشده است تا درد و رضایت عاطفی واقعی را که این موضوع تراژیک می‌تواند به وجود بیاورد، به تصویر بکشد. پدر نیک، کارگردان راب راینر، فیلم‌ساز بااستعدادی است که مسئول ساخت کمدی‌های کلاسیک مانند وقتی هری سالی را ملاقات کرد و عروس شاهزاده است. شاید همکاران این پروژه خیلی به موضوع نزدیک هستند، زیرا حس می‌کنید که - به همان اندازه که این فیلم صادقانه و حرفه‌ای است - احساسات در حاشیه نگه داشته شده‌اند.و شاید ناخواسته پیامدهای آن توسط دانسته‌های ما از این موضوع که در نهایت والدین ثروتمند و دلسوز چارلی در آنجا خواهند بود تا به او کمک کنند، کاهش می‌یابد. همان‌طور که نویسنده همکار در زندگی، چارلی در نهایت به‌طور موقت در خیابان می‌ماند، اما به‌عنوان فرزندی از خانواده‌ای مرفه، می‌دانیم که چارلی انتخاب‌هایی دارد که با پول می‌تواند بخرد، درحالی‌که خیلی‌های دیگر در موقعیت او چنین انتخابی ندارند. علاوه بر این، چارلی سعی می‌کند تا جایی که می‌تواند درد خود را پنهان کند و با طعنه و بدبینی از موقعیت خود فاصله بگیرد، به‌گونه‌ای که برای مخاطبان دشوار است که او را دوست داشته باشند و به درون او و هسته‌ی خوبش نگاه کنند. و پدرش، هرچند توسط متخصصان در مورد مفیدترین روش برای مشکل چارلی گمراه شده است، به‌عنوان یک شخصیت کلیشه‌ای شرور به تصویر کشیده می‌شود که فقط در لحظات پایانی فیلم اجازه دارد احساسات واقعی خود را نشان دهد، در آن زمان چارلی هم برخی از احساسات و آسیب‌پذیری‌های خود را بروز می‌دهد. همه‌ی این‌ها کمی دیر اتفاق می‌افتد. فیلم «ستاره‌ای متولد شده است» که درباره‌ی اعتیاد و ثروت است، قلب شما را می‌شکند، درحالی‌که فیلم «بودن چارلی» فرصت‌هایی را برای کاوش درد و آسیب‌های جانبی اعتیاد از دست می‌دهد. بدون شک راینرها واقعاً همه‌ی این نوع دردها را احساس کرده‌اند، اما فیلم نتوانسته است این احساسات را در ما برانگیزد.